Sonet 132 (William Szekspir)

Sonet 132 (incipit THine eies I loue,and they as pittying me^[a]) – jeden z cyklu 154 sonetów autorstwa Williama Szekspira. Po raz pierwszy został opublikowany w 1609 roku^[5].

Pierwszy przekład sonetu 132 na język polski z 1884 przez Antoniego Pietkiewicza^[1][2].

Thine eyes I love, and they, as pitying me,
Knowing thy heart torments me with disdain,
Have put on black and loving mourners be,
Looking with pretty ruth upon my pain.
And truly not the morning sun of heaven
Better becomes the grey cheeks of the east,
Nor that full star that ushers in the even,
Doth half that glory to the sober west,
As those two mourning eyes become thy face:
O! let it then as well beseem thy heart
To mourn for me since mourning doth thee grace,
And suit thy pity like in every part.

Then will I swear beauty herself is black,

And all they foul that thy complexion lack.

William Shakespeare^[3]

Kocham twe oczy, bo w nich żal się mieści,
Że tak me serce dręczysz swą pogardą.
Czarna ich barwa to znak jest boleści,
Spozierającej na mą dolę twardą.
Zaprawdę, słońce poranne nie może
Krasić tak wschodu, co się jeszcze szarzy,
Ani blask gwiazdy o wieczornej porze
Nie jest dla zmierzchu tem, czem dla twej twarzy
Smutne twe oczy. Oby też w żałobie
Nad moją dolą chciało się i twoje
Ukazać serce, pięknie bowiem tobie
Jest w barwach żalu, zdobią cię te stroje!

Wówczas przysięgnę: piękną czarność blada,

Zaś ten jest brzydki, kto jej nie posiada.

tłum. Jan Kasprowicz^[4]

Zobacz w Wikiźródłach: • tłumaczenie Marii Sułkowskiej (1913) • Jana Kasprowicza (1922)

Treść

W sonecie tym podmiot liryczny, przez niektórych badaczy utożsamiany z autorem^[6][7], ponownie podejmuje temat z sonetu 127, że Czarna Dama jest jednocześnie czarna i okrutna, ale teraz z jej czarnych oczu, które wydają się być w żałobie, wyziera żal dla kochanka^[8][9].

Polskie przekłady

1884		O, jakże mi twe oczy drogie! wszakże one		Antoni Pietkiewicz	[10]
1913		Lubię Twe oczy, a one nadobne,		Maria Sułkowska	[11]
1922		Kocham twe oczy, bo w nich żal się mieści,		Jan Kasprowicz	[4]
1948		Ja za litość nade mną kocham twe źrenice;		Władysław Tarnawski	[12]
1968		Kocham twe oczy, one współczują mi z żalem.		Marian Hemar	[13]
1979		Kocham twe oczy, a one z litości,		Maciej Słomczyński	[14]
2011		Oczy twe ukochane, odnajdując w tobie		Stanisław Barańczak	[6]
2015		Kocham współczucie w twych oczach, gdy – wiedząc		Ryszard Długołęcki	[15]

Uwagi

1. William Shakespeare: Shake-speares Sonnets. Neuer before Imprinted. (A Louers Complaint. By William Shake-speare.). Londyn: 1609. Brak numerów stron w książce