Skojec

Skojec, także szkojec^[1] (niem. Scot/Skot, Schot, Schoter^[2]) – średniowieczna niemiecka jednostka obrachunkowa i jednostka masy.

Stosowana również na ziemiach polskich, w XIV-XVI w. równa była ¹/₂₄ grzywny chełmińskiej (8,23 g) i rozliczana następująco:

• 1 skojec = 30 fenigów
• 1 wiardunek = 6 skojców^[2].

W polskim obrocie pieniężnym skojec w XIV stuleciu odpowiadał wartości 2 groszy praskich^[3].

W czasach stosowania gatunkowych systemów monetarnych skojec nigdy nie miał postaci monety, bito jednak na Śląsku ćwierćskojce (kwartniki), a w państwie krzyżackim krótkotrwale (1380–1382) – półskojce odpowiadające groszom^[3].

W historii najnowszej skojec krótkotrwale (1918–1922) stanowił zdawkową monetę Litwy, równą ¹/₁₀₀ złotego litewskiego, bądź też niemieckiemu fenigowi^[3].

Zobacz też

Zobacz hasło skojec w Wikisłowniku

• systemy monetarne na ziemiach polskich