Sinitta

Sinitta, właśc. Sinitta Renay Malone^[1] (ur. 19 października 1963^[2] w Seattle w stanie Waszyngton^[1]) – amerykańska piosenkarka muzyki disco i pop, a także R&B i house, która większość swojego zawodowego życia spędziła w Wielkiej Brytanii^[3]. Szczyt jej popularności przypada na drugą połowę lat 80., kiedy to wylansowała piosenki wyprodukowane przez Stocka, Aitkena i Watermana takie jak „Toy Boy”, „So Mucho”^[4], „Cross My Broken Heart”, „Right Back Where We Started From”, „G.T.O.” i „I Don’t Believe In Miracles”^[5].

Sinitta

Imię i nazwisko	Sinitta Renay Malone
Data i miejsce urodzenia	19 października 1963 Seattle
Gatunki	disco, pop, R&B, house
Zawód	piosenkarka, osobowość telewizyjna, tancerka, aktorka
Aktywność	od 1981
Powiązania	Stock Aitken Waterman
Strona internetowa

Życiorys

Młodość

Przyszła na świat w Seattle w stanie Waszyngton w rodzinie piosenkarki Miquel Brown (właściwie Michael Brown)^[6] i Anthony’ego Blacketta jako jedna z bliźniaczek – ma siostrę Gretę^[7]. W 1973 jej rodzice rozwiedli się^[8][9].

Jej matka była popularną w latach 70. i 80. kanadyjską aktorką i grała m.in. w filmach: Superman, Salomon i królowa Saby z Halle Berry, Francuski pocałunek, Dowcip i Jak stracić przyjaciół i zrazić do siebie ludzi^[10]) i wokalistką disco/soul^[11]. Sinitta uczęszczała do szkoły z internatem w Wielkiej Brytanii.

Początki kariery

Swoją karierę w show biznesie rozpoczęła występując w musicalu Czarnoksiężnik (The Wiz, 1980)^[12] i jako Frankie w filmie Jima Sharmana Shock Treatment (Terapia szokowa, 1981). Występowała na West End w spektaklach: Koty, Krwiożercza roślina , Smokey Joe’s Cafe, Lakier do włosów, Masquerade i Mutiny!. 24 grudnia 1982 Sinitta pojawiła się w programie telewizyjnym Channel 4 Shock (Rura) jako tancerka z grupą Imagination^[13]. W 1985 była kapitanem jednej z drużyn w programie dla dzieci ITV The Wall Game^[14].

Kariera muzyczna

Sinitta początkowo nagrywała muzykę taneczną w 1983, wydając swój pierwszy singiel „Break Me Into Little Pieces” z Hot Gossip. W tym samym roku pojawiła się także w wideoklipie piosenki „Rock the Boat” śpiewanym przez Forresta. Przełomem były jej piosenki disco-pop wyprodukowane przez studio Stocka, Aitkena i Watermana – „Cruising” (1984) i „So Macho” (1985), które trzy miesiące później w marcu 1986 wspięły się na pozycję drugą. Sinitta znalazła się w czasopismach brytyjskich dla nastolatek. Trzy kolejne Top 10 singli to „Toy Boy” (numer 4, lipiec 1987), „Cross My Broken Heart” (numer 6, marzec 1988) i „Right Back Where We Started From” (numer 4, czerwiec 1989). Cover hitu „Love and Affection” Roberta Knighta z 1973 osiągnął numer 20 w październiku 1989.

W 1992 podpisała kontrakt z Arista Records label. Jednak w lipcu 1992 utwór „Shame Shame Shame” utknął na 28. miejscu. Na początku 1993 wydała singiel „The Supreme EP”, który wyróżniał się kolekcją coverów. W 1998 powróciła na estradę z albumem Naughty Naughty. Skoncentrowała się potem na teatrze i pracy A&R^[15].

W listopadzie 2021 powróciła na scenę Churchill Theatre w Bromley jako „Mama” Morton w musicalu Chicago^[16][17]. 3 grudnia 2021 Sinitta wydała świąteczny utwór „I Won’t Be Lonely This Christmas”^[18].

Życie prywatne

Była związana z angielskim piłkarzem pochodzenia nigeryjsko-gujańskiego Johnem Fashanu, brytyjskim piosenkarzem, kompozytorem i aktorem Davidem Essex (1984)^[19][20] i aktorem Bradem Pittem (1988-89)^[21][22].

W latach 1981–96 była w nieformalnym związku z angielskim łowcą talentów i producentem telewizyjnym Simonem Cowellem^[23][24]. Byli razem, z przerwami, przez 20 lat^[25], spotykali się, kiedy Sinitta miała zaledwie 14 lat^[26][27])

W kwietniu 2002 wyszła za mąż za Andy’ego Willnera. W listopadzie 2005 ogłoszono, że Kerry West miała być zastępczą matką dla dziecka z mężem, lecz po ośmiu tygodniach poroniła. Sinitta wyznała, że aborcja miała ogromny wpływ na jej życie i była jednym z czynników, który uniemożliwił jej posiadanie dzieci^[28][29]. Adoptowali bliźniaki - Magdalenę i Zaca. Rozwiedli się w 2010^[30].

Dyskografia

albumy

• 1987: Sinitta! (wyd. Fanfare)
• 1989: Wicked! (wyd. Fanfare)
• 1995: Naughty Naughty (wyd. Arista)
• 1998: The Best of Sinitta (wyd. Pegasus)
• 1999: The Very Best of...Sinitta/Toy Boy (wyd. Pegasus)
• 2009; The Hits+ Collection 86-09: Right Back Where We Started From (wyd. Cherry Pop/PMG Music/Sony Music)
• 2010: Greatest Hits + Bonus DVD (wyd. Cherry Pop/Sony Music)
• 2011: Sinitta! [Remastered x 2CD edycja specjalna] (wyd. Cherry Pop)
• 2011: Wicked! [Remastered x 2CD edycja specjalna] (wyd. Cherry Pop)

single

• 1983: "Break Me Into Little Pieces" (z Hot Gossip)
• 1983: "Don’t Beat Around the Bush" (z Hot Gossip)
• 1983: "I Could Be"
• 1983: "Never Too Late"
• 1984: "Cruising"
• 1985: "So Macho"
• 1986: "So Macho"/"Cruising"
• 1986: "Feels Like the First Time"
• 1987: "Toy Boy"
• 1987: "GTO"
• 1988: "Cross My Broken Heart"
• 1988: "A Place in the Sun" (Winjama; Various)
• 1988: "I Don’t Believe In Miracles"
• 1989: "Right Back Where We Started From"
• 1989: "Love On a Mountain Top"
• 1989: "Lay Me Down Easy"
• 1990: "Hitchin’ a Ride"
• 1990: "Bridge Over Troubled Water" (z The Session)
• 1990: "Love and Affection"
• 1992: "Shame Shame Shame"
• 1993: "The Supreme EP"
• 1993: "Aquarius"
• 1997: "You Can Do Magic" (The Mojams z Debbie Currie)
• 2014: "So Many Men So Little Time"