Istniały teorie, według których shih tzu powstał ze skrzyżowania pekińczyka z lhasa apso, jednakże analizy DNA wskazują, że shih tzu jest znacznie starszą rasą. Nazwa „shih tzu” pochodzi z języka chińskiego i oznacza dosłownie „lwi pies” (chin. upr. 狮子狗, chin. trad. 獅子狗, pinyinshīzi gǒu)[4].
Włos u shih tzu jest długi, miękki i po wyczesaniu łatwy do usunięcia. Występuje w różnych kolorach: włączając biały, beżowy, tricolor i – czasem – czarny.
Głowa
Wyrazista, okrągła i szeroka, z bardzo mocno zaznaczonym stopem. Pokryta obfitym włosem, który na kufie rośnie w górę, dzięki czemu głowa ma przypominać chryzantemę. Kufa płaska, graniasta, krótka, bez zmarszczek. Zgryz cęgowy lub lekki przodozgryz[5].
Oczy
Duże, ciemne i okrągłe, ale nie wyłupiaste, rozstawione szeroko. Jaśniejszy odcień jest dopuszczalny u psów maści wątrobianej lub ze znaczeniami tej barwy[6].
Nos
Czarny lub ciemny wątrobiany, lekko zadarty lub prosty, o szeroko rozwartych nozdrzach. Grzbiet nosa powinien znajdować się na linii dolnej powieki lub nieco niżej, nos nie może być skierowany w dół[7].
Uszy
Długie, wiszące, porośnięte bardzo obfitym włosem, osadzone szeroko po bokach głowy[6].
Szyja
Proporcjonalnie długa, wygięta w delikatny łuk, noszona wysoko[8].
Ogon
Porośnięty długim, gęstym włosem, osadzony i noszony wysoko[6].
Waga
Odpowiednia waga dorosłego Shih tzu według wzorca FCI kształtuje się w przedziale od 4,5 do 7,5 kg.
Shih tzu jest psem niezależnym, towarzyskim i wesołym. Nie przejawia skłonności do włóczęgostwa. Nadaje się do hodowania w rodzinie z dziećmi, toleruje inne zwierzęta domowe, a jego charakter przeważnie dostosowuje się do trybu życia rodziny. Lubi spacery i zabawy ruchowe z udziałem innych domowników. Shih tzu jest rasą, która lubi spać, więc jest mało prawdopodobne, że będzie niszczył rzeczy z powodu nudy gdy zostanie sam, jednak jak każdy pies lubi mieć bliski kontakt z właścicielem[9].
Pielęgnacja włosa jest wymagana. Aby uniknąć jej skołtunienia, musi być czesana codziennie. Oczy i uszy wymagają starannej pielęgnacji, czasami nawet z użyciem medykamentów. Może być także wymagane codzienne przemywanie oczu specjalistycznymi środkami dla psów. Przeciętna długość życia psów rasy shih tzu to ok. 10–20 lat.
Choroby, na które jest podatna rasa shih tzu
Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy – w przebiegu tej choroby dochodzi do zniszczenia gruczołu tarczowego (tarczycy) przez autoprzeciwciała, wytwarzane w organizmie zwierzęcia. Objawy to wypadanie włosa, sucha, łuskowata skóra i utrata wagi. Choroba ta uwarunkowana jest genetycznie.
Entropium – jest to podwinięcie brzegu powiek, powodujące drażnienie przez rzęsy gałki ocznej. Zazwyczaj jest to cecha wrodzona i wymaga interwencji chirurgicznej.
Wypadanie gałki ocznej – z uwagi na budowę czaszki i bardzo płytkie oczodoły, w przypadku uderzenia lub nagłego zatrzymania się zwierzęcia, gałka oczna może wypaść. Tego typu zdarzenie wymaga bezzwłocznej pomocy lekarskiej.
Niedoczynność nadnerczy – objawy to osowiałość, osłabienie, suchość i wypadanie sierści, z czasem dochodzi do odwodnienia organizmu i upośledzenia czynności nerek.
Niedrożność kanalika łzowego – skutkiem tego schorzenia jest bezustanne wyciekanie łez z oczu, powodujące zacieki.
Choroby serca – niedorozwój zastawki trójdzielnej. Objawami są: apatia, brak apetytu i utrata wagi, ponadto szmery w sercu. Prowadzi do śmierci z wyniszczenia i osłabienia.
Niewydolność nerek – choroba specyficzna dla shih tzu. Spowodowana jest niedostatecznym rozwojem tkanki miąższowej nerek. Objawy występujące już u szczeniąt to nadmierne picie i częste oddawanie moczu. Rokowanie jest niepomyślne, choroba często prowadzi do śmierci.
Udar cieplny – zagraża wszystkim psom o krótkich pyskach.
Zwężenie nozdrzy – jest to uwarunkowana genetycznie, wrodzona wada u shih tzu. W cięższych przypadkach widoczna już po urodzeniu i połączona z deformacją nosa. Szczeniak nie jest w stanie oddychać przez nos, nie ssie i ciągle piszczy. Istnieje konieczność karmienia go sondą i trzymania w cieple, w ciągu mniej więcej dwóch tygodni zagrożenie dla życia mija, a nos wraca do prawie prawidłowego kształtu po kilku miesiącach. Pies ma jednak stałe trudności z oddychaniem.
Zespół Cushinga – połączenie niektórych objawów powyższych chorób.
AlainFournier:Ilustrowana encyklopedia psów rasowych.Warszawa:Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN,2012. ISBN978-83-7705-179-5. Brak numerów stron w książce
Eva MariaKrämer:Rasy psów.Warszawa:Multico Oficyna Wydawnicza,1998. ISBN83-7073-122-8. Brak numerów stron w książce
AmmyMarder,DebraHorwitz:Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów.Warszawa:Książka i Wiedza,1999. ISBN83-05-13030-4. Brak numerów stron w książce
RinoFalappi:Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów.Warszawa:Dom Wydawniczy „Bellona”,2001. ISBN83-11-09354-7. Brak numerów stron w książce
