Loading AI tools
japoński polityk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Seiji Maehara (jap. 前原誠司 Maehara Seiji; ur. 30 kwietnia 1962 w Kioto) – japoński polityk, deputowany do Izby Reprezentantów od 1993, przewodniczący Partii Demokratycznej w latach 2005-2006, minister spraw zagranicznych w latach 2010-2011.
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
30 kwietnia 1962 |
|---|---|
| Minister Spraw Zagranicznych | |
| Okres |
od 17 września 2010 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Yukio Edano (p.o.) |
| Przewodniczący Partii Demokratycznej | |
| Okres |
od 17 września 2005 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Seiji Maehara urodził się w 1962 w Kioto. W 1987 ukończył studia na Wydziale Prawa (specjalizacja: polityka międzynarodowa) na Uniwersytecie Kiotyjskim.
W 1991 został deputowanym do Zgromadzenia Prefektury Kioto. W lipcu 1993 po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do Izby Reprezentantów. W kolejnych wyborach w 1996, 2000, 2003, 2005 oraz 2009 uzyskiwał reelekcję[1].
W 1998 przystąpił do nowo utworzonej Partii Demokratycznej. We wrześniu 2001 objął w niej funkcję zastępcy sekretarza generalnego. W gabinecie cieni zajmował stanowisko ministra obrony oraz dwukrotnie ministra spraw zagranicznych[1].
17 września 2005 został wybrany przewodniczącym Partii Demokratycznej, gdy ze stanowiska po przegranych wyborach zrezygnował Katsuya Okada. Maehara w partyjnym głosowaniu tylko nieznacznie pokonał Naoto Kana, stosunkiem głosów 96 do 94. W kwietniu 2006 zrezygnował z urzędu po wybuchu skandalu korupcyjnego. Jego następcą został wybrany Ichirō Ozawa. W sierpniu 2007 objął funkcję wiceprzewodniczącego partii[1].
Po zwycięstwie Partii Demokratycznej w wyborach parlamentarnych, 16 września 2009 został mianowany ministrem ziemi, infrastruktury, komunikacji i turystyki w rządzie Yukio Hatoyamy. Stanowisko to początkowo zachował w rządzie Naoto Kana sformowanym w czerwcu 2011. Dopiero 17 września 2011 premier Kan mianował go na urząd ministra spraw zagranicznych[1]. Jako szef dyplomacji opowiadał się za ścisłymi stosunkami ze Stanami Zjednoczonymi oraz sprzeciwiał się rozbudowie arsenału wojskowego przez Chiny.
Ze stanowiska zrezygnował 6 marca 2011, gdy na światło dzienne wyszła informacja, że przyjął dotację finansową w wysokości 60 tys. jenów (610 dolarów) od południowokoreańskiego obywatela mieszkającego w Japonii. Złamał w ten sposób prawo, zakazujące przyjmowania dotacji na cele polityczne od obcokrajowców w celu uniknięcia jakichkolwiek stosunków zależności[2]. Następnego dnia premier przyjął jego dymisję i pełniącym obowiązki ministra spraw zagranicznych mianował Yukio Edano[3].
W sierpniu 2011, po rezygnacji ze stanowiska premiera i szefa Partii Demokratycznej przez Naoto Kana, został jednym z 5 kandydatów na jego następcę[4]. W partyjnym wyborach 29 sierpnia 2011 zajął trzecie miejsce (uzyskał 74 głosy), przegrywając z ministrem Banri Kaiedą (143 głosy) oraz Yoshihiko Nodą (102 głosy). W drugiej rundzie głosowania udzielił poparcia drugiemu z nich, co zapewniło Nodzie zwycięstwo i objęcie urzędu premiera[5][6].
1 października 2012 został ministrem ds. polityki narodowej, oceanicznej, gospodarczej, technicznej i kosmicznej po zmianach w gabinecie premiera Yoshihiko Nody[7].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
