Schinus peruwiański zwany „drzewem pieprzowym” ma gorzkie, czerwone owoce wielkości pieprzu używane w Peru do doprawiania octu[8], poza tym jako zamiennik pieprzu[5] (tzw. „pieprz peruwiański”[9]). Żywica zwana „mastiksem amerykańskim” służy jako środek przeczyszczający[8] i do kontrolowania płodności[5]. Z nasion Inkowie przygotowywali napój odurzający. Sok mleczny wykorzystywany był leczniczo, a sok z gałęzi do konserwowania lin. Z liści pozyskiwano żółty barwnik[8]. Owoce S. terebinthifolia także wykorzystywane są jako pieprz czerwony. Oba gatunki uprawiane są także jako ozdobne[5]. S. polygama i S. latifolia wykorzystywane są do wyrobu napoju chicha[8].
Zimozielone lub sezonowe, skrętoległe, ogonkowe, jednolistkowe lub nieparzystopierzasto złożone, rzadko parzystopierzasto złożone. Oś liścia często bywa oskrzydlona. Listki osadzone są na niej naprzeciwlegle lub skrętolegle[6].
Kuliste pestkowce, jasnoróżowe do ciemnoczerwonych, nagie lub owłosione. Egzokarp oddzielający się po dojrzeniu od reszty owocni, mezokarp żywiczny i mięsisty, przylega do zdrewniałego endokarpu[6].
Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI:10.1371/journal.pone.0119248, PMID:25923521, PMCID:PMC4418965 [dostęp 2022-02-04](ang.).
K. Kubitzki (red.):The Families and Genera of Vascular Plants. X. Flowering Plants. Eudicots.Heidelberg, Dordrecht, London, New York:Springer,2011,s.36. ISBN978-3-642-14396-0.
MarianM.RejewskiMarianM., Rośliny przyprawowe i używki roślinne, Warszawa: Państwowe Wydaw. Rolnicze i Leśne, 1992, ISBN83-09-01484-8, OCLC749326008. Brak numerów stron w książce
Genus Schinus L..[w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line].USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System.[dostęp 2022-02-04].