Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Sasha Strunin
polska piosenkarka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Sasha Strunin lub Alexandra Strunin[a][6], właściwie Aleksandra Igoriewna Strunina (ros. Александра Игоревна Струнина[7], ur. 27 października 1989 w Leningradzie) – polska piosenkarka, reżyserka, artystka wizualna, aktorka i była modelka pochodzenia rosyjskiego. Absolwentka fotografii na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu oraz członkini Stowarzyszenia Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Słowno-Muzycznych (SAWP)[8].
.jpg)
Remove ads
Popularność zyskała dzięki występom w zespole The Jet Set (2005–2008), z którym wydała album pt. Just Call Me (2006) i reprezentowała Polskę z utworem „Time to Party” w 52. Konkursie Piosenki Eurowizji (2007). W 2009 rozpoczęła solową działalność muzyczną i wydała popowy album pt. Sasha zawierający utwór „To nic kiedy płyną łzy”, który stał się przebojem w Polsce. Po kilkuletniej przerwie w 2013 wydała niezależnie EP-kę Stranger z muzyką elektroniczną. W 2015 nawiązała współpracę z trębaczem jazzowym i kompozytorem Garym Guthmanem, z którym nagrała dwa albumy utrzymane w stylistyce jazzowej: Woman in Black (2016) i Autoportrety (2019).
Poza muzyką tworzy sztuki wizualne. Wzięła udział w kilku projektach aktorskich, m.in. zagrała w serialach: Pierwsza miłość (2010) i Na Wspólnej (2018).
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Rodzina i edukacja
Urodziła się 27 października 1989 w Leningradzie, jako jedyne dziecko śpiewaków operowych: Rosjanina Igora Strunina i Ukrainki Wity Nikołajenko[9][10]. Małżeństwo jej rodziców zakończyło się rozwodem[11]. Poza korzeniami rosyjskimi i ukraińskimi ma również korzenie polskie i białoruskie[12]. Jej prababcia ze strony ojca pochodziła z polskiej rodziny szlacheckiej Stankiewiczów, dziadek był fotografem i reżyserem teatralnym, zaś babcia, Nelli, aktorką teatralną[13][14][15].
Moi rodzice mieli ogromny wpływ na to, że dziś jestem piosenkarką. Już mając 10 lat, powiedziałam im, że chcę śpiewać. Wybrałam jednak muzykę rozrywkową, a nie operową, uważałam bowiem, że klasyka daje znacznie mniej możliwości kreacyjnych. Chciałam mieć szeroki warsztat, śpiewać różne gatunki, a nie tylko kompozycje barokowe.
Sasha Strunin, „Dziennik Polski”, 2017[16]
Została wychowana w wierze prawosławnej[17]. Przez pierwsze dwa lata życia mieszkała na Ukrainie u dziadków ze strony matki, którzy ją wychowywali, podczas gdy rodzice szukali pracy poza granicami Związku Radzieckiego[13]. W 1991 otrzymali angaż w Teatrze Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu i przeprowadzili się do Poznania, gdzie rok później dołączyła do nich córka[10][13][15]. W jednym z wywiadów wyznała, że pomimo swojego pochodzenia, uważa się za Polkę: „Czuję się Polką, myślę po polsku, to mój pierwszy język. Miałam trzy lata, jak tu przyjechałam. Tu się wychowałam, tu chodziłam do przedszkola, szkoły”[18].
W dzieciństwie rodzice zapisali ją do podstawowej szkoły muzycznej na lekcje gry na pianinie, jednak krótko po rozpoczęciu nauki zrezygnowała z uczęszczania na nie[19][20]. W 2002 rozpoczęła naukę w poznańskim gimnazjum nr 22[9], a w 2008 zdała maturę w tamtejszym IV Prywatnym Liceum Ogólnokształcącym[3][21][22]. Decyzję o wyborze liceum prywatnego podjęła, gdyż wymagała indywidualnego toku nauczania, aby móc pogodzić naukę z karierą muzyczną[12][21].
W 2009 rozpoczęła studia fotograficzne pierwszego stopnia na Wydziale Komunikacji Multimedialnej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, które ukończyła w 2013[5][23]. W 2023 podjęła studia z reżyserii filmowej w Warszawskiej Szkole Filmowej[5].
Kariera muzyczna
Jako małe dziecko wystąpiła w kilku spektaklach, debiutując w przedstawieniu operowym w wieku dwóch lat[18][24]. Od dziecięcych lat brała udział w przeglądach i festiwalach muzycznych, podczas których była nagradzana[12]. W 2003 na 10. Festiwalu Piosenki Angielskiej w Brzegu wygrała w kategorii dziecięcej wykonaniem utworu „When You Told Me You Loved Me” z repertuaru Jessiki Simpson[25][26], po czym na jakiś czas zajęła się modelingiem[27]. W 2005 wzięła udział w czwartej edycji talent show Idol, emitowanego w telewizji Polsat. Została wyeliminowana w jednym z odcinków półfinałowych (tzw. etap klubowy), w którym zajęła trzecie miejsce w głosowaniu widzów[28].
W grudniu 2005 została wokalistką nowo powstałego zespołu The Jet Set[29]. W jednym z wywiadów opowiedziała o okolicznościach, w jakich została do niego zaangażowana:
Moja pani profesor zaprosiła na lekcję producenta, który szukał młodej wokalistki. Powiedziała mu, że uczy dziewczynę, która jest doświadczona w śpiewaniu festiwalowym i przerosła już konkursy wokalne dla młodzieży [...] Producent przyszedł na lekcję i poprosił, żebym coś zaśpiewała. Wybrałam piosenkę Céline Dion i usłyszałam: „Dobrze, to my się widzimy za tydzień, przyjdź z rodzicami” [...] Okazało się, że powstaje nowy zespół i że może to być coś fajnego. Tak pojawiło się Jet Set[30].
W swojej twórczości zespół wykorzystywał gatunki muzyczne, takie jak R&B, pop, dance i rap i wzorował się m.in. na amerykańskiej grupie Black Eyed Peas[19][21]. Początkowo w jego skład poza Strunin wchodził pochodzący z Chicago raper Tray (Tracy Spencer Shipp)[29][31]. Duet wystąpił po raz pierwszy publicznie w styczniu 2006 w polskich eliminacjach do Konkursu Piosenki Eurowizji 2006; z piosenką „How Many People” zajęli trzecie miejsce[32]. W połowie 2006 Traya zastąpił brytyjski wokalista i raper David Junior Serame[19][29]. 24 lipca 2006 zespół wydał debiutancki album studyjny zatytułowany Just Call Me[33], który przez pięć tygodni notowany był na polskiej liście sprzedaży, docierając do 35. miejsca[34]. Album sprzedał się w nakładzie przekraczającym 15 tysięcy egzemplarzy i uzyskał status złotej płyty[35][36]. We wrześniu 2006 z utworem „Just Call Me” wzięli udział w polskich eliminacjach do finału konkursu Sopot Festival 2006[37]. W lutym 2007 wygrali polskie preselekcje eurowizyjne z piosenką „Time to Party”, zostając reprezentantami Polski w Konkursie Piosenki Eurowizji 2007[38]. 10 maja wystąpili w półfinale konkursu i zdobyli 75 punktów, plasując się na 14. miejscu, nie zapewniającym awansu do finału[39][40]. W czerwcu 2007 podczas festiwalu opolskiego za „Time to Party” otrzymali Superjedynkę w kategorii Przebój roku[41]. W tym roku zostali nagrodzeni również statuetkami Eska Music Awards i Viva Comet Awards dla zespołu roku[42][43]. 1 stycznia 2009 zespół oficjalnie zakończył działalność, był bowiem w zamierzeniu projektem stworzonym, aby nagrać jedną płytę[10][44].
.jpg)
Po rozwiązaniu The Jet Set Strunin podpisała solowy kontrakt fonograficzny z wytwórnią Sony Music[10]. W trakcie prac nad debiutanckim albumem nagrała utwór „Emely” w duecie ze szwedzkim piosenkarzem Dannym[45]. W czerwcu 2009 wydała pierwszy solowy singel „To nic kiedy płyną łzy”, który notowany był w pierwszej piątce polskiej listy airplay[46]. Z piosenką brała udział w głosowaniu o awans do krajowego etapu konkursu Sopot Festival 2009, jednak ostatecznie uplasowała się poza pierwszą piątką premiowaną występem podczas festiwalu[47]. 21 września 2009 wydała pierwszy solowy album studyjny pt. Sasha. Nagrania na wydawnictwie zostały zaliczone do nurtu muzyki popularnej z elementami R&B[3]. Z albumem dotarła do 25. miejsca listy stu najlepiej sprzedających się płyt we wrześniu 2009 w Polsce[48]. W listopadzie zaprezentowała drugi singel promujący wydawnictwo, „Zaczaruj mnie ostatni raz”[49]. Kilka lat później wyznała, że nie utożsamiała się z repertuarem z tej płyty, ale była zobowiązana kontraktem do nagrywania materiału narzuconego jej przez wytwórnię płytową[18]. Za solowy debiut była nominowana do nagród Telekamery, Złote Dzioby i Mikrofony Popcornu[50][51][52]. Na początku 2010 wraz z kilkoma innymi polskimi wykonawcami nagrała utwór „Muzyki moc” z okazji 10-lecia stacji telewizyjnej Viva Polska[53]. W tym roku skupiła się głównie na aktorstwie oraz koncertowaniu, wydając jedynie ostatnie dwa single z albumu Sasha: „Ucisz moje serce” i „Chcę zatrzymać czas”[54][55].
W maju 2011 zakończyła współpracę z dotychczasową wytwórnią płytową oraz menedżmentem, po czym rozpoczęła niezależną działalność muzyczną[56]. Zaczęła eksperymentować z różnymi stylami muzycznymi oraz samodzielnie komponować i pisać teksty piosenek[57][58]. Chcąc mieć pełną kontrolę nad swoją karierą, wraz z producentem Andrzejem Prymuszewskim założyła firmę producencko-menedżerską A.S Music Production, pod której szyldem we wrześniu 2011 wydała singel „Game Over”[56][59][60]. W 2012 opublikowała autorski utwór „Overrated Men”[61]. Do czerwca 2013, wspólnie z The Jet Set oraz solowo, sprzedała prawie 30 tysięcy płyt i zagrała ponad 300 koncertów[58].
.jpg)
1 lipca 2013 wystąpiła jako support przed koncertem francuskiej wokalistki Zaz w warszawskiej Hali Koło, wykonując premierowo utwory zwiastujące jej autorski album Viscera[58]. 29 października 2013 wydała cyfrowo EP-kę pt. Stranger, będącą zapowiedzią tej płyty[4][62]. Na minialbumie połączyła muzykę elektroniczną z elementami jazzu, psychodelii, operowego śpiewu i muzyki etnicznej[4]. Projekt Viscera został ostatecznie zaprezentowany jedynie w formie wideoklipu jako jej praca dyplomowa podczas wystawy Podświadomość zdarzeń w Galerii Spokojna przy warszawskiej ASP 23 października 2013[14][63][64]. W grudniu tego roku wzięła udział w nagraniu piosenki świątecznej oraz teledysku pod tytułem „Magia Świąt” w ramach charytatywnego projektu reALICJA[b]. W 2014 miała wziąć udział w konkursie SuperDebiuty na festiwalu w Opolu, jednak na kilka dni przed jego rozpoczęciem została zdyskwalifikowana z powodu złamania regulaminu[66].
W 2015 rozpoczęła pracę nad nowym materiałem na drugi solowy album studyjny[67]. Do współpracy zaprosiła amerykańskiego trębacza jazzowego i kompozytora Gary’ego Guthmana, który napisał i skomponował wszystkie utwory na płycie[68][69]. 14 października 2016 nakładem Agencji Muzycznej Polskiego Radia wydała album pt. Woman in Black[2]; zawartą na nim muzykę określiła mianem „jazz noir” – jazz inspirowany filmami kryminalnymi z lat 40. i 50. XX wieku (kino noir)[70]. Album promowała tytułowym singlem oraz polskojęzyczną wersją pochodzącego z niego utworu „Don’t Tell Me No” („Nie mów mi nie”)[71][72]. 14 lutego 2017 w Studio Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego zagrała koncert promocyjny płyty[73].
21 czerwca 2019 nakładem wytwórni Soliton wydała album pt. Autoportrety, na którym umieściła jazzowe kompozycje Guthmana do wierszy autorstwa Mirona Białoszewskiego[74]. Krytyk Adam Baruch w swojej recenzji nazwał Strunin „jednym z największych skarbów polskiego jazzu”[75]. Za ten album była nominowana do nagrody Koryfeusz Muzyki Polskiej w kategorii Odkrycie roku[76].
24 listopada 2019 na scenie Basenu Artystycznego Warszawskiej Opery Kameralnej zadebiutowała jako aktorka teatralna rolą Alicji w musicalu List z Warszawy Gary’ego Guthmana i Domana Nowakowskiego w reżyserii Natalii Kozłowskiej[77]. Wykonywane w nim utwory nagrała w wersjach studyjnych na wydaną w 2020 ścieżkę dźwiękową[78].
Pozostała działalność
Przed rozpoczęciem kariery muzycznej zajmowała się modelingiem. Poprzez konkurs „Elite Model Look” nawiązała półtoraroczną współpracę z agencją modelek Elite, która zakończyła się, kiedy dołączyła do zespołu The Jet Set[20]. W ramach kontraktu pracowała między innymi w Paryżu i Japonii[59].
W 2008 uczestniczyła w piątej edycji reality show TV4 Big Brother z udziałem gwiazd[79]. Na własne życzenie opuściła „Dom Wielkiego Brata”, tłumacząc swoją decyzję zobowiązaniami zawodowymi, które uniemożliwiały jej dalsze uczestnictwo w programie[80].
W 2010 dołączyła do obsady serialu Polsatu Pierwsza miłość, w którym wcielała się w postać piosenkarki Kaliny Świętochowskiej[5][81]. Łącznie wystąpiła w 26 odcinkach[5]. W 2010 zagrała również w etiudzie filmowej Natalii Kostenko Koniec świata, użyczyła głosu jednej z bohaterek gry na PlayStation 3 TV Superstars oraz wzięła udział w programie tanecznym Królowie Densfloru stacji Viva Polska[82][83][84].
W 2018 zagrała w dwóch serialach stacji TVN: Na Wspólnej i Pułapka, wcielając się kolejno w rolę piosenkarki Nataszy Morozowej oraz w epizodyczną rolę sprzedawczyni[5]. W 2020 wystąpiła w teledysku Sosnowskiego do utworu „Dalej”[85], a w 2023 pojawiła się w serialach Na sygnale i Przyjaciółki[5].
Tworzy sztuki wizualne[18]. W 2025 wyreżyserowała etiudę filmową pt. Patrzę w niebo według własnego scenariusza, z którą zakwalifikowała się do konkursu krótkometrażowych debiutów filmowych podczas 44. edycji Koszalińskiego Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film”[5][86].
Życie prywatne
Była zaręczona z producentem muzycznym Markiem Piotrem Szumskim[18][87]. W 2021 związała się z aktorem Piotrem Bajtlikiem[88], z którym zaręczyła się w październiku 2024[89].
Remove ads
Warsztat wokalny
Podsumowanie
Perspektywa
Jest mezzosopranem[1]. W dzieciństwie śpiewu uczyła ją matka[14]. Następnie uczęszczała na zajęcia wokalne do Marzeny Osiewicz[14], która jak przyznała, „tak naprawdę pokazała mi, co mogę zrobić ze swoim głosem, jak nad nim zapanować”[44]. W ramach przygotowań do nagrania albumu Woman in Black pod okiem Gary’ego Guthmana szkoliła się w śpiewie jazzowym poprzez wykonywanie standardów tego gatunku, m.in. „Misty” Sary Vaughan[18][90]. Komentując ten proces powiedziała: „śpiewanie swingu to zupełnie inne frazowanie, oddech, podejście do harmonii i rytmu. Szczerze mogę powiedzieć, że w dwa lata przećwiczyłam to, czego uczą się studenci na wydziale jazzu Katowickiej Akademii Muzycznej”[16].
Janusz Szrom recenzując Autoportrety napisał: „Na płycie brzmi znakomicie, z lekkością poddając się wyszukanym zmysłom aranżacyjnym, obfitującym w naprawdę niebanalną harmonię oraz wyrafinowane linie melodyczne. Wydaje się, że nie istnieją dla niej żadne granice, a dopełnieniem wszystkiego są, realizowane przez nią z dużą swobodą oraz punktualnością, czysto instrumentalne special chorusy”[91]. Krzysztof Komorek pisząc dla „JazzPress” dostrzegł jej „charakterystyczny, mocny głos i wykonawczą charyzmę”[92], a Adam Baruch podkreślił, że „śpiewa skomplikowane teksty z elegancją, polotem i niesamowitą pasją. Jej głębia ekspresji i moc frazowania doprawdy mrożą krew w żyłach”[75]. W recenzji Listu z Warszawy dla „Dziennika Gazety Prawnej” Maciej Weryński napisał o niej jako o „wokalistce wysokiej próby”[93].
Remove ads
Wizerunek medialny i odbiór
Podsumowanie
Perspektywa
Na początku jej kariery muzycznej „decyzje wizerunkowe były podejmowane przez management”[18]. Stylizowana na „wampa”, często poddawana była krytyce ze względu na zbyt wyzywający wizerunek, uznawany przez niektórych oceniających za niestosowny do jej młodego wieku[27]. Również jej wypowiedzi spotykały się z negatywnym odbiorem. Dziennikarz Jakub Żulczyk, komentując dla „Wprost” jedną z jej wypowiedzi, napisał: „Sasha Strunin to śliczna dziewczyna [...] Chyba czasami lepiej być ślicznym i milczącym”[94].
W trakcie trwania programu Big Brother (2008) była częstym tematem medialnych publikacji. Szeroko komentowana była wówczas jej relacja z bokserem Marcinem Najmanem, czy rzekome porwanie przez jej ojca z „Domu Wielkiego Brata” i wywiezienie na Syberię, czemu zaprzeczyła[18].
Wzięła udział w rozbieranych sesjach zdjęciowych, dwukrotnie pojawiając się na okładce czasopisma „CKM” (w 2008 i 2011)[95]. W 2008 została jedną z laureatek zorganizowanego przez ten magazyn plebiscytu na najseksowniejsze Polki dekady[96].
Po zakończeniu promocji płyty Sasha ograniczyła obecność w mediach[97]. Zmieniła również wizerunek na bardziej stonowany, korespondujący z nowym kierunkiem muzycznym, jaki obrała[98]. W jej strojach scenicznych zaczęła przeważać czerń, nawiązująca do tytułu oraz estetyki oprawy wizualnej albumu Woman in Black, utrzymanej w stylu amerykańskich filmów noir z lat 40[12][99]. Zapytana o wcześniejszy „kontrowersyjny image wyzwolonej nastolatki” w 2017 odpowiedziała: „kiedy miałam szesnaście lat, wychodzenie na scenę w różowych szortach i brokatowych topach było jak najbardziej na miejscu. Tak samo ubierały się wtedy moje rówieśniczki w Stanach [...]. I to miało takie być: bardzo amerykańskie, prowokujące, odważne. Kiedyś Christina Aguilera też miała brzuszek na wierzchu, dziś nie wychodzi tak na scenę. Tak samo ze mną. Dlatego nie uważam, że to było kontrowersyjne – a raczej urocze”[12].
Dyskografia
- Sasha (2009)
- Woman in Black (2016)
- Autoportrety (2019)
Filmografia
Remove ads
Gry komputerowe
Teatr
Nominacje
Remove ads
Uwagi
- Dochód ze sprzedaży utworu „Magia Świąt” przeznaczony został na leczenie oraz rehabilitację aktorki Alicji Borkowskiej, która w listopadzie 2013 doznała udaru mózgu[65].
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads