Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin

Bazylika Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin Patronki Ziemi Kłodzkiej^[1] – barokowa bazylika znajdująca się w Wambierzycach koło Radkowa w powiecie kłodzkim. Wybudowana została w latach 1715–1723. W 1936 papież Pius XI nadał kościołowi tytuł bazyliki mniejszej. Obiekt zarejestrowany jako zabytek 2 stycznia 1950 roku^[2].

Bazylika Nawiedzenia NMP
w Wambierzycach

nr rej. A/1678/133 z dnia 2 stycznia 1950
Sanktuarium Królowej Rodzin
Widok od wschodu
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Wambierzyce
Adres	pl. Najświętszej Marii Panny 11
Wyznanie	katolickie
Kościół	Kościół łaciński
bazylika mniejsza • nadający tytuł	od 1936-02-22 22 lutego 1936(dts) Pius XI
Wezwanie	Nawiedzenia NMP
Historia Data zakończenia budowy 1715–1723
Dane świątyni Styl barok Organy • liczba głosów • liczba manuałów 31 3
Położenie na mapie gminy Radków Bazylika Nawiedzenia NMP w Wambierzycach
Położenie na mapie Polski Bazylika Nawiedzenia NMP w Wambierzycach
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Bazylika Nawiedzenia NMP w Wambierzycach
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Bazylika Nawiedzenia NMP w Wambierzycach
50°29′24,41″N 16°27′16,40″E
Strona internetowa

Historia

Widok od zachodu

Obecna bazylika stoi na wzgórzu, gdzie w XII w. w niszy wysokiego drzewa umieszczono figurkę Matki Boskiej. Według kronik w 1218 roku ociemniały Jan z Raszewa odzyskał w tym miejscu wzrok. Po tym zdarzeniu do Wambierzyc zaczęło podróżować wielu pielgrzymów. Wkrótce pod drzewem z figurką postawiono ołtarz, a po bokach lichtarz i chrzcielnicę. W 1263 na wzgórzu powstał drewniany kościół.

W 1512 roku Ludwik von Panwitz wzniósł większą świątynię wybudowaną z cegły. Został on jednak zrujnowany podczas wojny trzydziestoletniej. W latach 1695–1711 wybudowano nowy kościół na zlecenie Daniela von Osterberga, który jednak szybko zaczął się walić i został rozebrany w 1714 roku. W latach 1715–1723 powstała kolejna świątynia wybudowana przez hrabiego Franciszka Antoniego von Goetzena(inne języki), która przetrwała do dziś.

W 1936 papież Pius XI nadał kościołowi tytuł bazyliki mniejszej^[3]. 17 sierpnia 1980 roku kardynał Stefan Wyszyński dokonał koronacji figurki Matki Bożej przy asyście kard. Sebastiano Baggio, kard. Franciszka Tomaszka i abp Henryka Gulbinowicza^[4], nadając jej tytuł Wambierzyckiej Królowej Rodzin.

Od 25 czerwca 2007 roku w Wambierzycach posługują franciszkanie z Prowincji św. Jadwigi Zakonu Braci Mniejszych. Pierwszym kustoszem franciszkańskim był o. Damian Franciszek Stachowicz OFM, a od 6 lipca 2009 funkcję tę pełni o. Albert Ireneusz Krzywański OFM.

Wyposażenie

Zobacz multimedia związane z tematem: Wnętrze bazyliki

Prezbiterium jest oddzielone od nawy kratą. Ołtarz główny jest dziełem Karla Sebastiana Flackera(inne języki). W centrum znajduje się rzeźba Madonny z Dzieciątkiem adorowana przez dwa anioły. Figurka wykonana z drewna lipowego ma 28 cm. Pochodzi z końca XIV w.

W nawie po stronie południowej znajduje się barokowa ambona, dzieło Flackera z 1723 roku. Jest ona ilustracją hymnu Magnificat. Ambonę wieńczy postać Ducha Świętego, poniżej widnieje Madonna w otoczeniu aniołów. Na baldachimie siedzą personifikacje kontynentów: Ameryki, Europy, Azji i Afryki. Na korpusie znajdują się rzeźby czterech ewangelistów. We wnękach prezbiterium umieszczono ołtarze pochodzące z XIX w. Od wschodu są to ołtarze: św. Jana Nepomucena, św. Walentego, św. Anny, św. Józefa i św. Antoniego. Ponad drzwiami na ścianie północnej wiszą obrazy św. Jadwigi Śląskiej, św. Otylii i św. Apolonii, a na ścianie północnej św. Jana Sarkandra, św. Franciszka Ksawerego i św. Karola Boromeusza^[5].

• 
• 
• 
• 
• 
•