Loading AI tools
Rzecznik Finansowy (do 2015 Rzecznik Ubezpieczonych) – instytucja, której zadaniem jest ochrona klientów podmiotów rynku finansowego, takich jak zakłady ubezpieczeń, banki, biura maklerskie i firmy pożyczkowe.
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia |
1995 (rozszerzenie zakresu działalności w 2015) |
| Rzecznik Finansowy |
vacat |
| Zastępcy Rzecznika Finansowego |
Ziemowit Bagłajewski |
| Adres | |
| ul. Nowogrodzka 47A 00-695 Warszawa | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
 52°13′39″N 21°00′29″E | |
| Strona internetowa | |
Rzecznika Finansowego powołano ustawą z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego, o Rzeczniku Finansowym i o Funduszu Edukacji Finansowej[1]. Instytucja ta powstała w wyniku rozszerzenia zakresu działań powołanego w 1995 r. Rzecznika Ubezpieczonych. Podstawę funkcjonowania Rzecznika Ubezpieczonych regulowała ustawa z dnia 22 maja 2003 o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych[2].
Biuro Rzecznika rozpatruje reklamacje, udziela porad i wsparcia osobom fizycznym, które są stroną umowy z podmiotem finansowym, zarówno na etapie postępowania interwencyjnego, jak i sądowego. Może również prowadzić postępowanie pozasądowe, którego celem jest polubowne rozwiązanie sporu między klientem a podmiotem rynku finansowego. Działalność Biura Rzecznika finansowana jest przez podmioty rynku finansowego[3].
Ostatnim Rzecznikiem Finansowym był Bohdan Pretkiel, pełniący tę funkcję od grudnia 2021[4] do czerwca 2024[5].
- Stanisław Rogowski (1995–2007) – Rzecznik Ubezpieczonych
- Halina Olendzka (2007–2011) – Rzecznik Ubezpieczonych
- Aleksandra Wiktorow (2011–2019) – w latach 2011–2015 Rzecznik Ubezpieczonych, w latach 2015–2019 Rzecznik Finansowy
- Mariusz Golecki (2019–2021)
- Bohdan Pretkiel (2021–2024)[6]
- vacat – Rzecznik Finansowy
- Ziemowit Bagłajewski – zastępca Rzecznika Finansowego od grudnia 2021
Do zadań Rzecznika Finansowego należy ochrona klientów instytucji finansowych, takich jak banki i zakłady ubezpieczeń[1]:
- rozpatrywanie wniosków w indywidualnych sprawach, wniesionych na skutek nieuwzględnienia roszczeń klienta przez podmiot rynku finansowego w trybie rozpatrywania reklamacji;
- rozpatrywanie wniosków dotyczących niewykonania czynności wynikających z reklamacji rozpatrzonej zgodnie z wolą klienta w terminie;
- opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących organizacji i funkcjonowania podmiotów rynku finansowego;
- występowanie do właściwych organów z wnioskami o podjęcie inicjatywy ustawodawczej albo wydanie lub zmianę innych aktów prawnych w sprawach dotyczących organizacji i funkcjonowania rynku finansowego;
- informowanie właściwych organów nadzoru i kontroli o dostrzeżonych nieprawidłowościach w funkcjonowaniu podmiotów rynku finansowego;
- inicjowanie i organizowanie działalności edukacyjnej i informacyjnej w dziedzinie ochrony interesów klientów podmiotów rynku finansowego;
- przekazywanie do Komisji Nadzoru Finansowego informacji o liczbie i charakterze skarg wskazujących na naruszenia ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, według stanu na koniec każdego półrocza, w terminie 2 miesięcy po upływie danego półrocza;
- prowadzenie pozasądowych postępowań w sprawie rozwiązywania sporów między klientami podmiotów rynku finansowego a tymi podmiotami.
Rzecznik Finansowy pomaga klientom instytucji finansowych, którzy zostali obsłużeni niewłaściwie lub nieetycznie z powodu zasad działania tych instytucji nastawionych na osiąganie jak najwyższych zysków bez ochrony interesu klientów[8]. Rozszerzenie działalności Rzecznika zwiększyło liczbę instytucji, na które klienci mogą składać skargi z 60 do 2.700[9]. Według informacji z raportów Rzecznika[10], od 2015 do 2020 roku pracownicy biura Rzecznika udzielili 125 tysięcy porad, przyjęli 100 tysięcy reklamacji i 3.600 wniosków o istotny pogląd[11]. Ograniczeniem dla skuteczności działań Rzecznika jest niechęć instytucji finansowych do polubownego rozstrzygania reklamacji, wynikająca ze świadomości prawników instytucji, że niezadowoleni klienci rzadko decydują się na dochodzenie roszczeń przed sądami. Szczególnie w sprawach dotyczących małych kwot koszty i długi czas trwania postępowań przed sądami skutecznie zniechęcają klientów do dochodzenia swoich praw[12].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
