Loading AI tools
brytyjski perkusista i wokalista Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roger Meddows Taylor (ur. 26 lipca 1949 w King’s Lynn[1]) – brytyjski muzyk rockowy. Najbardziej znany jako perkusista grupy Queen, ponadto był wokalistą The Cross i nagrał pięć albumów solowych.
_Cropped.jpg) | |
| Imię i nazwisko |
Roger Meddows Taylor |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
26 lipca 1949 |
| Instrumenty |
perkusja, śpiew, gitara, gitara basowa, instrumenty klawiszowe |
| Gatunki | |
| Zawód |
wokalista, perkusista, gitarzysta, kompozytor, autor tekstów |
| Aktywność |
od 1968 |
| Wydawnictwo |
Parlophone |
| Powiązania |
Queen, Queen + Paul Rodgers, Queen + Adam Lambert, The Cross |
| Instrument | |
| perkusja | |
| Zespoły | |
| Queen, The Cross | |
| Strona internetowa | |
Oprócz gry na perkusji, potrafi śpiewać mocnym głosem o ciekawej barwie. Niejednokrotnie występował jako główny wokalista w utworach Queen, np. „Rock It (Prime Jive)”, czy „I’m in Love with My Car”. Jest współtwórcą grupy i autorem przebojów, m.in. „Radio Ga Ga” i „A Kind of Magic”. Już od pierwszego albumu Queen pracował na sukces z całym zespołem, pisząc i śpiewając. Na każdym albumie Queen znajdował się przynajmniej jeden utwór napisany przez Taylora, a do 1982 przeważnie to on był głównym wokalistą we własnych utworach. Ponadto gra na wielu instrumentach, włączając gitarę (elektryczną, klasyczną oraz basową) i instrumenty klawiszowe. W 1979 zakupił swój pierwszy syntezator Oberheim Obx, którego barwy później można było usłyszeć na płytach Queen (m.in. The Game, Flash Gordon). Produkował swoje solowe projekty, współprodukował Queen i innych wykonawców. Dziś ma swoje studia nagraniowe, produkuje i promuje muzykę.
Jest synem Michaela Taylora, inspektora żywności w ministerstwie rolnictwa i jego żony, Winifred Meddows-Taylor. Po przeprowadzce do Truro w Kornwalii podjął naukę w prywatnej szkole Truro Cathedral School i dołączył do miejscowego chóru. W międzyczasie uczył się grać na ukulele oraz na gitarze, później zdecydował się na naukę gry na perkusji. W 1967 rozpoczął edukację w London Hospital Medical College z zamiarem bycia dentystą. Znudzony tym kierunkiem, przeniósł się na biologię w londyńskiej politechnice, choć później przyznał, że wyłącznym powodem pójścia do college’u była możliwość mieszkania w Londynie.
W odpowiedzi na ogłoszenie „Poszukiwany perkusista w stylu Gingera Bakera”, Taylor dołączył do zespołu Smile, w którym poznał Briana Maya i Tima Staffella. Poznał także Freddiego Mercury’ego, który grał wówczas w zespole Wreckage i zostali przyjaciółmi. Kiedy rozpadła się grupa Smile (odszedł Tim Staffell), ta trójka – Taylor, May i Mercury – założyła Queen. Do zespołu dołączył później John Deacon i w tym składzie pracowali aż do śmierci Mercury’ego w 1991.
Po śmierci Mercury’ego oraz poświęconym mu koncercie The Freddie Mercury Tribute Concert, wraz z pozostałymi członkami Queen brał udział w wielu akcjach wspierających walkę z AIDS i innej muzycznej działalności, m.in. w nagraniu „We Will Rock You” z Five (2000) czy „We Are the Champions” z Robbiem Williamsem(2000). Wraz z Brianem Mayem wziął udział w reaktywacji Queen – trasie koncertowej z Paulem Rodgersem, która rozpoczęła się wiosną 2005. Pełnił wówczas zarówno obowiązki perkusisty, jak i wokalisty, śpiewając m.in. klasyki takie jak „I’m In Love With My Car”.
W latach 1994–2004 sporadycznie udzielał się jako współpracownik na koncertach zespołu SAS Band; publicznie wystąpił z tym zespołem w styczniu 2009, w maju 2013, w sierpniu 2018 (na festiwalu WeyFest Music Festival) i we wrześniu 2021[2].
Podczas przerwy w działalności Queen po 1986 założył zespół The Cross, z którym koncertował. Z zespołem wydał trzy płyty: Shove It (1988), Mad, Bad and Dangerous to Know (1990) i Blue Rock (1991). Autorem wszystkich kompozycji na pierwszej z nich jest Taylor, pozostałe tworzyli też inni członkowie zespołu. Zespół koncertował przez kilka lat, zawiesił działalność po koncercie 29 lipca 1993.
W październiku 2006 ze swoim synem Felixem założył projekt Felix & Arty, pod którego szyldem nagrał utwór „Woman You’re So Beautiful”.
W projektach solowych pełnił nie tylko rolę perkusisty i wokalisty, ale często grał również na gitarze, basie i syntezatorach. Pierwszym jego solowym wydawnictwem był singiel „I Wanna Testify / Turn On the TV” z 1977. 4 kwietnia 1981 wydał swój pierwszy solowy album pt. Fun in Space, na którym napisał cały materiał oraz zagrał na nim prawie wszystkie partie instrumentów. Płytę promował singlami: „Future Management” i „My Country”.
25 czerwca 1984 wydał album pt. Strange Frontier, na którym umieścił m.in. utwory: „It’s an Illusion” (z gościnnym udziałem Johna Deacona na basie i Ricka Parfitta na gitarze) i „Killing Time” (z udziałem Freddiego Mercury’ego), a także covery piosenek: „Racing in the Streets” Bruce’a Springsteena i „Masters of War” Boba Dylana. Płytę promował singlem „Man on Fire” i tytułowym utworem.
9 września 1994 wydał trzeci solowy album pt. Happiness?, który promował na trasie koncertowej Happiness Tour. Jest najbardziej zaangażowanym politycznie członkiem Queen. W 1994 wydał singiel atakujący neonazistów.
W 1998 wydał solowy album pt. Electric Fire, który promował singlami: „Pressure On” i „Surrender” oraz trasą koncertową Electric Fire Tour po Anglii.
12 sierpnia 2012 razem z Brianem Mayem wystąpił w ceremonii zamknięcia XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie.
W 2013 wydał piąty solowy album pt. Fun on Earth oraz box The Lot zawierający reedycje wszystkich solowych płyt Taylora oraz albumów The Cross. 27 października 2014 w USA ukazał się album Best, zawierający wybór solowych utworów artysty z wszystkich albumów – od Fun in Space do Fun on Earth. 17 listopada 2014 ukazał się singel z nagraną na nowo wersją utworu Band Aid „Do They Know It’s Christmas” z udziałem Taylora.
5 maja 2017 na serwisie iTunes ukazała się piosenka Taylora „Journey’s End”. 24 lipca ukazał się singel nie pochodzący z albumu – „Two Sharp Pencils”. 2 lutego 2019 wystąpił z utworem „Under Pressure” w koncercie zespołu Foo Fighters w Atlancie w USA. 1 kwietnia opublikował na platformie YouTube utwór „Gangsters Are Running This World”. 21 czerwca 2020 w formacie mp3 ukazał się utwór Taylora „Isolation”[3].
19 sierpnia 2021 wydał singel "We’re All Just Trying to Get By", który zapowiedział kolejny solowy album pt. Outsider[4]. Drugi singiel z płyty, „The Clapping Song”, wydał 16 września[5]. 1 października ukazał się jego szósty album, Outsider[6]. Na wersji albumu wydanej w Japonii znalazła się nowa wersja utworu „Surrender” z albumu Electric Fire[7].
30 marca 2022 został kawalerem Orderu Imperium Brytyjskiego[8]. 4 grudnia 2023 wziął udział w koncercie poświęconym pamięci wokalisty Procol Harum, Gary’ego Brookera[9].
18 listopada 2024 po raz drugi ukazał się singel Band Aid „Do They Know It’s Christmas” z udziałem Taylora[10].
Znany jest w mediach jako intensywny imprezowicz. W latach 80. dużo palił, znane jest jego zamiłowanie do szybkich samochodów, alkoholu i kobiet. Przed każdym koncertem wypija dwa łyki szkockiej whisky.
W 1999 wydany został znaczek pocztowy, upamiętniający życie Freddiego Mercury’ego. W tle widać było Taylora, co wzbudziło spore kontrowersje, gdyż zwyczajem jest, że tylko członkowie rodziny królewskiej mogą za życia znaleźć się na znaczkach.
Aby zachować anonimowość, podczas rezerwacji miejsc w hotelu używa pseudonimu Roy Tanner lub Rudolph de Rainbow[11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
