Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Robert Whittaker (zawodnik MMA)
australijski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Robert John Whittaker (ur. 20 grudnia 1990 w Auckland) – australijski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) nowozelandzkiego pochodzenia[3]. Zwycięzca programu The Ultimate Fighter: The Smashes w wadze półśredniej z 2012 oraz były mistrz organizacji UFC w wadze średniej z 2017.
Remove ads
Remove ads
Życiorys
Urodził się w Auckland, w Nowej Zelandii. Jego ojciec jest Australijczykiem pochodzenia europejskiego, a matka pochodzi z grupy Maorysiów i Samoańczyków[4][5]. Przeprowadzając się do Australii, jego ojciec zapisał go i jego brata do klubu Goju-ryu Karate, aby zachęcić ich do samodyscypliny i samoobrony. Po trenowaniu tej dyscypliny po zdobyciu czarnego pasa, ojciec zaproponował mu możliwość przejścia do innej sztuki walki lub całkowitego porzucenia Karate. Po jego przeprowadzce do Menai, gdy jego brat zdecydował się porzucić karate on sam wybrał przejście do klubu Hapkido prowadzonego przez Henry'ego Pereza. Niedługo potem Perez przekształcił swój klub w klub MMA. Nie mając innego wyboru, Whittaker rozpoczął treningi w MMA i natychmiast wybrał je jako najbardziej preferowany sport[4].
Remove ads
Kariera MMA
Podsumowanie
Perspektywa
Wczesna kariera
W wieku 6 lat rozpoczął treningi karate, po czasie również hapkido[6], natomiast od 2007 trenuje stricte mieszane sztuki walki. 14 marca 2009 zawodowo zadebiutował w MMA pokonując Chrisa Tallowina przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie. Do 2012 rywalizował głównie dla krajowej Cage Fighting Championships, uzyskując od debiutu bilans 9 zwycięstw i 2 porażek[7].
UFC
W czerwcu 2012 wziął udział w edycji specjalnej reality show The Ultimate Fighter: The Smashes w której rywalizowały ze sobą dwie reprezentacje, Australijska i Brytyjska. Whittaker ostatecznie wygrał cały program, pokonując 15 grudnia 2012 w finale Brytyjczyka Brada Scotta jednogłośnie na punkty i otrzymując w nagrodę kontrakt z UFC[8][9][10][11].
W pierwszej walce od wygrania TUF'a 25 maja 2013 zmierzył się z Coltonem Smithem, którego pokonał przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie[12].
28 sierpnia 2013 na UFC Fight Night 27 przegrał z Courtem McGee niejednogłośnie na punkty[13], natomiast 22 lutego 2014 na UFC 170 ze Stephenem Thompsonem przez TKO[14].
Zwycięską niemoc przełamał 28 czerwca 2014 na gali UFC Fight Night 43 w rodzinnym Auckland, pokonując jednogłośnie na punkty Mike'a Rhodesa[15].
8 listopada 2014 na UFC Fight Night 55 zmierzył się z Clintem Hesterem w walce w wadze średniej[16]. Wygrał walkę przez TKO w drugiej rundzie[17]. Zwycięstwo zapewniło mu pierwszą nagrodę bonusową za walkę wieczoru[18].
10 maja 2015 na UFC Fight Night 65 stoczył walkę z Bradem Tavaresem[19]. Wygrał walkę przez nokaut w pierwszej rundzie[20]. Zwycięstwo przyniosło mu pierwszy bonus za występ wieczoru[21].
Oczekiwano, że 15 listopada 2015 na UFC 193 zmierzy się z Michaelem Bispingiem, jednak Anglik wycofał się z walki 30 września z powodu kontuzji łokcia i został zastąpiony przez Uriaha Halla[22]. Whittaker pokonał Halla jednogłośną decyzją (30–27, 30–27 i 29–28)[23].
Następnie zawalczył się z Rafaelem Natalem 23 kwietnia 2016 na UFC 197[24]. Zwyciężył jednogłośną decyzją sędziów po pełnym dystansie[25].
27 listopada 2016 na UFC Fight Night 101 zmierzył się z Derekiem Brunsonem[26]. Zwyciężył przez TKO w pierwszej rundzie[27]. Zwycięstwo przyniosło mu dwie dodatkowe nagrody bonusowe za występ wieczoru i walkę wieczoru[28].
15 kwietnia 2017 na UFC on Fox 24 skrzyżował rękawice z Ronaldo Souzą[29]. Wygrał przez TKO w drugiej rundzie i tym samym został pierwszą osobą, która pokonała Souzę od 2008 roku[30]. Zwycięstwo zapewniło Whittakerowi trzecią nagrodę bonusową za występ wieczoru[31].
W maju 2017 ogłoszono walkę o tymczasowe mistrzostwo UFC w wadze średniej między Whittakerem a Kubańczykiem Yoelem Romero w związku z przedłużającą się kontuzją regularnego mistrza Brytyjczyka Michaela Bispinga[32]. Do walki doszło 8 lipca 2017 na UFC 213, z której zwycięsko wyszedł Whittaker pokonując Kubańczyka jednogłośnie na punkty po pięciorundym starciu[33].
7 grudnia 2017 został promowany na regularnego mistrza w związku ze zwakowaniem pasa mistrzowskiego przez Georges’a St-Pierre’a, stając się tym samym pierwszym Australijczykiem który dzierży mistrzostwo UFC[34].
9 czerwca 2018 na UFC 225 zmierzył się ponownie z Yoelem Romero, jednak walka nie miała statusu mistrzowskiego gdyż Kubańczyk nie zdołał zmieścić się w wymaganym limicie wagowym podczas oficjalnego ważenia[35]. Whittaker ostatecznie pokonał Romero niejednogłośnie na punkty (47-48, 48-47, 48-47)[36].
13 listopada organizacja UFC ogłosiła, że Whittaker w pierwszej obronie pasa mistrzowskiego zmierzy się z Kelvinem Gastelumem[37]. Do walki miało dojść 10 lutego 2019 roku na gali UFC 234 w Melbourne[38]. Do pojedynku ostatecznie nie doszło, gdyż na kilka godzin przed wydarzeniem Whittaker trafił do szpitala po zdiagnozowaniu przepukliny[39]. Po czterech dniach opuścił szpital, a jego menadżer Titus Day przyznał, że Australijczyk planuje powrót do oktagonu na czerwiec.
5 października 2019 roku na gali UFC 243 w Melbourne przystąpił do pierwszej obrony mistrzowskiego pasa wagi średniej, mierząc się z tymczasowym mistrzem, Israelem Adesanyą[40]. Przegrał przez nokaut w drugiej rundzie, tracąc mistrzowski pas[41].
7 marca 2020 roku na UFC 248 miał zmierzyć się z Jaredem Cannonierem, jednak 15 stycznia 2020 r. ogłoszono, że wycofał się z walki z nieujawnionych powodów. Pod koniec kwietnia 2020 r. ujawnił w wywiadzie, że całkowicie wycofał się z walki i treningu z powodu wypalenia[42].
Później stoczył walkę z Darrenem Tillem na UFC on ESPN: Whittaker vs. Till[43]. Wygrał walkę jednogłośną decyzją[44].
Trzy miesiące później, 24 października 2020 roku na UFC 254 w podobny sposób pokonał Jareda Cannoniera[45].
Na UFC on ESPN 22 miał zmierzyć się z Paulo Costą, ale 6 marca Brazylijczyk wycofał się z walki z powodu choroby i został zastąpiony przez Kelvina Gasteluma[46][47]. Whittaker wygrał walkę jednogłośną decyzją[48]. Walka przyniosła mu za najlepszą walkę wieczoru[49].
Rewanż pomiędzy Whittakerem i Adesanyą o tytuł mistrza wagi średniej UFC odbył się 12 lutego 2022 na gali UFC 271[50]. Whittaker ponownie musiał uznać wyższość rywala, przegrywając tym razem przez jednogłośną decyzję[51].
11 czerwca 2022 na UFC 275 miał zmierzyć się z Marvinem Vettorim, ale wycofał się z nieujawnionych powodów[52]. Walkę przełożono na wydarzenie UFC Fight Night: Gane vs. Tuivasa w Paryżu[53]. Zwyciężył jednogłośną decyzją sędziów[54].
Podczas gali UFC 290, która odbyła się 10 lipca 2023 zawalczył z byłym mistrzem wagi średniej KSW, Dricusem du Plessisem[55]. Przegrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie[56]. Pojedynek był eliminatorem do walki o pas tej dywizji[55].
W grudniu 2023 organizacja po raz kolejny zestawiła go w walce z Paulo Costą, tym razem w ramach lutowej gali UFC 298, która odbyła się w Anaheim[57]. Sędziowie jednogłośnie wskazali zwycięstwo Whittakera[58].
W walce wieczoru gali UFC on ABC 6, która odbyła się 22 czerwca 2024 w Rijadzie znokautował w niespełna dwie minuty pierwszej rundy Ikrama Aliskierowa[59]. Pierwotnie jego przeciwnikiem miał zostać Chamzat Czimajew[60], jednak ten przez problemy zdrowotne wycofał się z tej walki[61]. Do szwedzko-australijskiego zestawienia doszło 26 października 2024 podczas gali UFC 308[62]. W pierwszej rundzie został poddany przez Czimajewa mocną naciskówką na szczękę[63].
26 lipca 2025 ponownie stoczy walkę w Abu Zabi. Na gali UFC Fight Night: Whittaker vs. de Ridder zmierzy się z byłym podwójnym mistrzem One Championship, Reinierem de Ridderem[64].
Remove ads
Osiągnięcia
Mieszane sztuki walki
- Ultimate Fighting Championship
- 2012: The Ultimate Fighter: The Smashes – zwycięzca programu w wadze półśredniej[67];
- 2017: tymczasowy mistrz UFC w wadze średniej[68]
- 2017-2019: mistrz UFC w wadze średniej
- MMA Mania.com
- „Zawodnik roku” UFC/MMA 2017 – lista Top 5 nr 2[69]
- MMAjunkie.com
- Walka miesiąca lutego 2024 vs. Paulo Costa[70]
- Sherdog
- 2017: Zawodnik roku[71]
- MMA DNA.nl
- World MMA Awards
- 2017: Międzynarodowy zawodnik roku[74]
Zapasy
- Puchar Australii
- Zwycięzca – kat. 97 kg (2015)
- Mistrzostwa Australii w zapasach
- Złoty medal – kat. 97 kg (2017)
- Igrzyska Wspólnoty Narodów
- Kwalifikacja – kat. 97 kg (2018)[75]
Lista walk w MMA
Zawodowe[7]
Wystawowe[7]
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads