Robert Aborowicz

Robert Aborowicz, ps. „Czesław Skarżyński”, „Azja” (ur. 18 kwietnia 1918 w Barnaule, zm. 2 lutego 1943 w Ulowie^[2]) – polski żołnierz Batalionów Chłopskich.

Robert Aborowicz

Czesław Skarżyński, Azja

kapitan BCh
Data i miejsce urodzenia	18 kwietnia 1918 Barnauł
Data i miejsce śmierci	2 lutego 1943 Ulów
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Bataliony Chłopskie
Jednostki	19 Pułku Artylerii Lekkiej
Stanowiska	dowódca Oddziału Specjalnego BCh Azji[1].
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: kampania wrześniowa bitwa pod Zaborecznem bitwa pod Różą
Odznaczenia

Życiorys

Był synem Antoniego i Eleonory z domu Zamber. W Polsce wraz z rodzicami znalazł się po zakończeniu I wojny światowej. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Mołodecznie. Odbył służbę wojskową w 19 Pułku Artylerii Lekkiej w Nowej Wilejce, ukończył w tym czasie szkołę podoficerską.

W 1939 brał udział w wojnie obronnej; został wzięty do niewoli radzieckiej, z której zdołał zbiec. Podjął wówczas pracę jako leśnik na Sądecczyźnie. Nie zdoławszy przedostać się na Węgry, włączył się do konspiracji w 1940. Od 1942 był związany z Batalionami Chłopskimi i Stronnictwem Ludowym „Roch”. Zagrożony aresztowaniem, przeniósł się na teren powiatu Tomaszów Lubelski; w randze porucznika był zastępcą dowódcy Obwodu IV Batalionów Chłopskich (Tomaszów Lubelski). Pełnił jednocześnie funkcję szefa oddziałów dywersyjnych BCh. Na przełomie 1942 i 1943 organizował samoobronę ludności polskiej na Zamojszczyźnie przed wysiedleniami i pacyfikacjami. Dowodził w szeregu akcji zbrojnych. 28 stycznia 1943 został ciężko ranny podczas potyczki z żandarmerią niemiecką w Dzierążni; jego oddział w kolejnych dniach (1 i 2 lutego) toczył bitwy pod Zaborecznem i Różą. Zmarł 2 lutego 1943 w leśniczówce Ulów koło wsi Zielone w czasie ewakuacji z punktu sanitarnego i został pochowany na cmentarzu w Krynicach. Pośmiertnie został awansowany przez Dowództwo Batalionów Chłopskich na stopień majora.

Odznaczenia

• Państwowa Odznaka Sportowa^[3]