Rośliny zarodnikowe

Rośliny zarodnikowe lub kryptogamiczne (Cryptogamae) – dawna nazwa grupy organizmów niewytwarzających kwiatów i nasion, rozmnażających się przez zarodniki lub przez podział. Nazwa pochodzi od dwóch greckich słów: kryptos – ukryty i gamos – małżeństwo^[1]. Nazwę tę wprowadził w 1883 r. August Wilhelm Eichler, który podzielił królestwo roślin na dwie grupy: rośliny kryptogamiczne i rośliny fanerogamiczne (rośliny nasienne)^[2]. Rośliny zarodnikowe z kolei dzielono na 3 grupy:

• plechowce (Thallophyta), do których zaliczano bakterie, glony, grzyby i porosty;
• mszaki (Bryophyta);
• paprotniki (Pteridophyta)^[2].

Formalnie grupa roślin zarodnikowych nigdy nie była traktowana jako takson w ścisłym tego pojęcia znaczeniu, lecz była zgrupowaniem różnych taksonów, których jedyną cechą wspólną była odmienność od roślin nasiennych. Obecnie łączenie organizmów w taką grupę nie odpowiada współczesnym poglądom na systematykę organizmów. Jest to bowiem sztuczna grupa polifiletyczna, grupująca organizmy nie spokrewnione z sobą. Dawniej zaliczane do niej organizmy we współczesnej klasyfikacji Thomasa Cavaliera-Smitha należą do kilku odrębnych królestw: bakterie, protisty, rośliny, grzyby, chromisty^[3].

• 
  drgalnica (sinice)
• 
  euglena (eugleniny)
• 
  okrzemki
• 
  morszczyn pęcherzykowaty (brunatnice)
• 
  ulwa sałatowa (zielenice)
• 
  płonnik pospolity (mchy)
• 
  poryblin jeziorny (widłaki)
• 
  olbrzymka (paprocie)
• 
  Czernidłak błyszczący (grzyby)
• 
  Cytrynik jaskrawy (porosty)
• 
  Pianka okazała (śluzowce)
• 
  Plasmopara viticola porażająca liścia winorośli (lęgniowce)