Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Reprezentacja Egiptu w piłce nożnej – kadra Egiptu w piłce nożnej mężczyzn.
Przydomek |
الفراعنة (trb. El Fara'ena, pol. Faraonowie) | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Związek |
Egipski Związek Piłki Nożnej (الاتحاد المصري لكرة القدم) | ||||||
Sponsor techniczny | |||||||
Trener |
Hossam Hassan | ||||||
Asystent trenera |
Tarek Mostafa | ||||||
Skrót FIFA |
EGY | ||||||
Ranking FIFA |
36. (1500.38 pkt.)[a] | ||||||
Miejsce w rankingu Elo |
46. (1685 pkt) (18 lipca 2023) | ||||||
Zawodnicy | |||||||
Kapitan | |||||||
Najwięcej występów |
Ahmed Hassan (184) | ||||||
Najwięcej bramek |
Hossam Hassan (70) | ||||||
Mecze | |||||||
Pierwszy mecz Włochy 2:1 Sułtanat Egiptu (Gandawa, Belgia; 28 sierpnia 1920) | |||||||
Najwyższe zwycięstwo ZRA 15:0 Laos (Dżakarta, Indonezja; 15 listopada 1963) | |||||||
Najwyższa porażka Włochy 11:3 Królestwo Egiptu (Amsterdam, Holandia; 10 czerwca 1928) | |||||||
Medale | |||||||
Mistrzostwa Afryki | |||||||
| |||||||
Strona internetowa | |||||||
|
Jest jedną z najbardziej utytułowanych drużyn narodowych z Afryki – zdobyła najwięcej (siedem) tytułów mistrza Czarnego Kontynentu. Znacznie gorzej jej idzie w eliminacjach do mistrzostw świata, które przebrnęła jedynie trzykrotnie a na wszystkich trzech turniejach zdobyli łącznie tylko dwa punkty. Jako pierwszy zespół z tej części globu zakwalifikowała się do finałów mistrzostw świata (1934).
„Faraonowie” w swoim debiutanckim starcie na Mundialu w 1934 przegrali 2:4 z Węgrami. Znacznie lepiej zaprezentowali się podczas drugiego udziału w światowym championacie – w 1990 roku zespół prowadzony przez Mahmouda El-Gohary'ego zremisował z ówczesnymi mistrzami Europy Holendrami 1:1 oraz Irlandczykami 0:0, a także przegrał minimalnie (0:1) z Anglią, i do ostatniej chwili liczył się w walce o awans do drugiej rundy. Egipt awansował również na Mistrzostwa Świata 2018. Zagrał w nich w grupie A razem z Rosją, Arabią Saudyjską, oraz Urugwajem. Przegrał jednak wszystkie trzy mecze (odpowiednio z Urugwajem 0:1, Rosją 1:3, oraz Arabią Saudyjską 1:2) i pożegnał się z turniejem już po fazie grupowej.
Największe sukcesy reprezentacja odnosiła pod koniec lat 50. i na początku 60. Jako reprezentacja Zjednoczonej Republiki Arabskiej, w której grali piłkarze egipscy i syryjscy (do 1961), dwukrotnie zdobyła mistrzostwo Afryki, a w każdym kolejnym turnieju, w którym brała udział, stawała na podium. Chociaż kolejne dekady – lata 80. i 90. – Egipcjanie zamykali z jednym tytułem mistrza kontynentu, to nigdy na trwałe nie awansowali do ścisłej czołówki drużyn afrykańskich – grali zbyt nieprzewidywalnie (po wygraniu mistrzostw w 1986 roku trzy kolejne turnieje kończyli na rundzie grupowej), a ich zwycięstwa były w dużej mierze wynikiem słabszej postawy innych zespołów (lata 1986, 1998 i 2006, czyli czas triumfów Egiptu, to również lata mistrzostw świata; wiele drużyn oszczędzało siły właśnie na ten turniej). Ponadto zawodzili w eliminacjach do kolejnych Mundiali.
Od początku XXI wieku „Faraonowie” przeżywają okres wysokiej formy i ponownie, jak pięćdziesiąt lat wcześniej, zaliczają się do grupy najlepszych zespołów Czarnego Kontynentu.
Ich najświeższe osiągnięcia – mistrzostwa Afryki w 2006, 2008 i 2010 – związane są z trenerem Hassanem Shehatą oraz pokoleniem zawodników urodzonych na początku lat 80., w większości zdobywców brązowego medalu na Mistrzostwach Świata U-21 w 2001 roku. Oprócz sukcesów w piłce reprezentacyjnej (tak seniorskiej, jak i młodzieżowej) w ostatnich latach notuje się wzrost znaczenia klubów egipskich w afrykańskich rozgrywkach międzynarodowych. Od 2001 roku aż siedmiokrotnie zespoły z tego kraju wygrywały Ligę Mistrzów CAF – sześć razy Al-Ahly Kair (2001, 2005, 2006, 2008, 2012, i 2013) i raz Zamalek SC (2002).
Reprezentacja Egiptu wystąpiła również w dwóch edycjach rozgrywek o Puchar Konfederacji: 1999 oraz 2009. Obie zakończyła po fazie grupowej.
Podstawowe ustawienie reprezentacji Egiptu w czasie PNA 2008 |
Mistrzostwa świata
|
Puchar Narodów Afryki
|
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.