Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Reprezentacja Łotwy w piłce nożnej – zespół piłkarski reprezentujący Łotwę w rozgrywkach międzynarodowych.
Przydomek |
Sarkanbaltsarkanie (Czerwono-biało-czerwoni), 11 vilki (11 wilków) |
---|---|
Związek |
Latvijas Futbola Federācija |
Sponsor techniczny | |
Trener |
Paolo Nicolato |
Skrót FIFA |
LVA |
Ranking FIFA |
136. (1097.84 pkt.)[a] |
Miejsce w rankingu Elo |
94. (10 lipca 2016) (1456 pkt.) |
Zawodnicy | |
Najwięcej występów |
Vitālijs Astafjevs (167) |
Najwięcej bramek |
Māris Verpakovskis (27) |
Mecze | |
Pierwszy mecz Łotwa – Estonia 1-1 (Ryga, Łotwa; 24.09.1922) | |
Najwyższe zwycięstwo Estonia – Łotwa 1-8 (Tallinn, Estonia; 18.08.1942) | |
Najwyższa porażka Szwecja – Łotwa 12-0 (Sztokholm, Szwecja; 29.05.1927) | |
Strona internetowa | |
|
Pierwsze zwycięstwo odniosła prawie cztery lata po debiucie – w 1924 roku z Litwą.
Pierwszy łotewski klub piłkarski został założony w 1907 roku przez Anglika Harolda Halla, który był jego prezesem, trenerem i kapitanem drużyny. W roku 1921 Hall został pierwszym prezydentem Łotewskiej Federacji Piłkarskiej.
W 1940 roku kraj został zaanektowany przez Związek Radziecki. Niepodległość odzyskał w 1991 roku. Reprezentacja Łotwy dziewiętnastokrotnie zwyciężała w rozgrywanym od 1928 roku Pucharze Państw Bałtyckich.
Od czasu odzyskania niepodległości w 1991 aż do 2004 roku mistrzostwo Łotwy zdobywało Skonto Ryga.
Największym sukcesem łotewskiej piłki jest awans do Euro 2004. W grupie eliminacyjnej drużyna prowadzona przez Aleksandrsa Starkovsa wyprzedziła m.in. Polskę, a w barażach okazała się lepsza od Turcji. W samym turnieju przegrała dwa mecze (z Czechami 1:2 i Holandią 0:3), a jeden zremisowała (z Niemcami 0:0) i już po rundzie grupowej musiała wracać do domu. Starkovs prowadził również ekipę łotewską w latach 2007–2013. Od tamtego czasu reprezentacja zaczęła osiągać coraz gorsze wyniki, notując np. porażkę z Gibraltarem (0:1) w marcu 2018 roku, czy dwa bezbramkowe remisy z Andorą w ramach rozgrywek Ligi Narodów.
Od 2013 aż do swojej rezygnacji w marcu 2017 roku selekcjonerem reprezentacji Łotwy był Marians Pahars. Następnie selekcjonerem reprezentacji Łotwy był Aleksandrs Starkovs, zaś po nim Fin Mika-Matti Paatelainen.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Kolorem niebieskim zaznaczono wciąż aktywnych piłkarzy
# | Nazwisko | Lata gry w kadrze |
Mecze[1] | Bramki[1] |
---|---|---|---|---|
1 | Vitālijs Astafjevs | 1992-2010 | 167 | 16 |
2 | Andrejs Rubins | 1998-2011 | 117 | 9 |
3 | Juris Laizāns | 1998-2013 | 113 | 15 |
4 | Imants Bleidelis | 1995-2007 | 106 | 10 |
5 | Mihails Zemļinskis | 1992-2005 | 105 | 12 |
6 | Māris Verpakovskis | 1999-2014 | 104 | 29 |
7 | Igors Stepanovs | 1995-2011 | 100 | 4 |
Andris Vaņins | 2000-2019 | 100 | 0 | |
9 | Aleksandrs Koliņko | 1997-2015 | 94 | 0 |
10 | Kaspars Gorkšs | 2005-2017 | 89 | 5 |
Aktualizacja: 20 listopada 2024
# | Nazwisko | Lata gry w kadrze |
Bramki[1] | Mecze[1] |
---|---|---|---|---|
1 | Māris Verpakovskis | 1999-2014 | 29 | 104 |
2 | Ēriks Pētersons | 1929-1939 | 24 | 63 |
3 | Vitālijs Astafjevs | 1992-2010 | 16 | 167 |
4 | Marians Pahars | 1996-2007 | 15 | 75 |
Juris Laizāns | 1998-2013 | 15 | 113 | |
6 | Alberts Šeibelis | 1925-1939 | 14 | 54 |
7 | Iļja Vestermans | 1935-2038 | 13 | 23 |
Valērijs Šabala | 2013-2019 | 13 | 53 | |
9 | Aleksandrs Cauņa | 2007-2015 | 12 | 45 |
Jānis Ikaunieks | 2014- | 12 | 65 | |
Mihails Zemļinskis | 1992-2015 | 12 | 105 |
Aktualizacja: 20 listopada 2024
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.