Rejestr gwizdkowy

Rejestr gwizdkowy – głos ludzki osiągający brzmienie najwyższych dźwięków skali dźwiękowej.

Rejestr gwizdkowy rozpoczyna się po osiągnięciu przez śpiewaka dźwięku c³ (1046,5 Hz^[1]), tzw. wysokiego c.

Rejestr gwizdkowy osiąga się dzięki kontrolowanemu przez śpiewaka napięciu strun głosowych^[2]. Struny w tym ustawieniu nie drgają na całej swej długości, a drgająca ich część wibruje ze wzmożoną częstotliwością. Takie ustawienie strun pozwala uzyskać dźwięk powyżej brzmienia falsetu (powyżej wysokiego c), ale również ponad sopran koloraturowy. Osiągnięcie przez śpiewaka najwyższych dźwięków z rejestru gwizdkowego nie pozwala na koloraturową artykulację głosem, a jedynie na podtrzymanie wibracji. Próby artykulacji typowej dla sopranu koloraturowego mogą doprowadzić do uszkodzenia aparatu głosowego człowieka^[2].

Brzmienie ludzkiego rejestru gwizdkowego przypomina brzmienie flażoletu. Posługuje się nim mała grupa wokalistów, m.in. Mariah Carey^[3], Christina Aguilera^[2], Ariana Grande^[4] i Beata Kozidrak^[5].

Rejestr gwizdkowy u dzieci

Niemowlęta i małe dzieci obojga płci potrafią wydobyć dźwięki o częstotliwości z zakresu rejestru gwizdkowego w sposób niezamierzony. U dzieci głos ten mieści się w zakresach od wysokiego c sopranu do g⁴ (ok. 3136,0 Hz^[1]). Obserwowano dzieci osiągające pisk, którego częstotliwość wykraczała poza dźwięki dostępne na fortepianie koncertowym, 97-klawiszowym. Laryngolodzy zalecają, aby zniechęcać dzieci do wydobywania takich dźwięków. Przy częstej artykulacji przez dzieci pisków z zakresu rejestru gwizdkowego może dojść do uszkodzenia strun głosowych i zaburzeń artykułowania mowy^[6].