Ratno (Ukraina)

Ratno (ukr. Ратне) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie i siedziba administracyjna rejonu ratnieńskiego obwodu wołyńskiego, nad Prypecią. 8751 mieszkańców (2024)^[1], przemysł drzewny.

Ratno

Nadanie prawa magdeburskiego
Herb
Państwo	Ukraina
Obwód	wołyński
Powierzchnia	5,32 km²
Populacja (2024) • liczba ludności • gęstość	8751 1783 os./km²
Nr kierunkowy	3366
Kod pocztowy	44100
Położenie na mapie obwodu wołyńskiego Ratno
Położenie na mapie Ukrainy Ratno
51°39′N 24°32′E

Było miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego^[2], położonym w pierwszej połowie XVII wieku w starostwie niegrodowym ratneńskim w ziemi chełmskiej^[3].

Historia

Król polski i węgierski Władysław III przeniósł miasto Ratno w ziemi ruskiej na prawo miejskie magdeburskie. Dokument z 28 września 1440 r., wystawiony został w Budzie.

W okresie I Rzeczypospolitej w ziemi chełmskiej (prowincja małopolska, województwo ruskie); do początku XVI wieku miasto powiatowe.

Do 1945 miasto w Polsce w województwie wołyńskim. Miasto było siedzibą wiejskiej gminy Górniki. Przed II wojną światową w niewielkiej odległości od Ratna znajdował się chutor Borki.

Podczas okupacji hitlerowskiej, na wiosnę 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 2500 osób. W sierpniu 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali w lesie Prochód. Sprawcami zbrodni było Gestapo i SD w asyście niemieckiej żandarmerii oraz ukraińska policja^[4]. Pomoc Żydom w Ratnie niósł Ukrainiec Mychajło Chaboweć z rodziną, za co w 1995 roku Instytut Jad Waszem uhonorował go pośmiertnie tytułem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata^[5][6].

Obecnie w skład miejscowości wchodzą dawne przedmieścia: Podzamcze, Pólkowo i Zanotycze.

Urodzeni

• Eliasz Rajzman - urodził się 8 lipca 1909 w Ratnie, polski poeta pochodzenia żydowskiego.

Przypisy

1. Паспорт Ратнівської селищної територіальної громади | Ратнівська селищна рада Ратнівська територіальна громада [online], ratnesel.gov.ua [dostęp 2024-06-25] (ukr.).
2. Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 13.
3. Lustracye królewszczyzn ziem ruskich, Wołynia, Podola i Ukrainy z piérwszéj połowy XVII wieku / wydał Aleksander Jabłonowski, Warszawa 1877, s. 152.
4. Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1457.
5. Khabovietz Mikhail. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-08]. (ang.).
6. Хабовець Михайло. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-09-08]. (ukr.).

Linki zewnętrzne

• Ratno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 542.