Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ramienica krucha (Chara globularis) – gatunek ramienicy. Polska nazwa gatunkowa nawiązuje do nazwy naukowej Chara fragilis Desv. 1810, która została uznana za synonimiczną wobec Ch. globularis Thuiller 1799.
 | |||||
| Systematyka[1] | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Gromada | |||||
| Klasa | |||||
| Rząd |
ramienicowce (Charales) | ||||
| Rodzina | |||||
| Rodzaj | |||||
| Sekcja |
Grovesia | ||||
| Gatunek |
ramienica krucha | ||||
| Nazwa systematyczna | |||||
| Chara globularis J.L.Thuiller 1799: 472 Flore des environs de Paris, ou, Distribution méthodique des plantes qui y croissent naturellement : exécutée d'après le systême de Linnaeus avec l'indication du temps de la floraison de chaque plante, de la couleur de ses fleurs, & des lieux où l'on trouve les especes qui sont moins communes. Éd. 2. pp. 1-595. Paris: Chez la Veuve Desaint. | |||||
| |||||
Mały makroglon (zwykle do kilkunastu cm długości, choć wyjątkowo nawet powyżej metra) o silnie rozgałęzionej plesze. Cienka (0,3-1,2 mm średnicy) nibyłodyga i cienkich nibyliściach, krótszych od międzywęźli. Plecha od żywozielonej do szarozielonej, w zależności od stopnia inkrustowania węglanem wapnia, przez które jest delikatna i bardzo krucha. Roślina jednopienna[2].
Trójrzędowe. Rzędy główne słabo przeważają nad bocznymi, choć częściej oba rodzaje są jednakowe[2].
Krótkie (2–3 cm), zwykle nieznacznie krótsze od międzywęźli. W dolnych odcinkach wyraźniej krótsze, natomiast w pewnych warunkach dłuższe. Cienkie (0,5–0,7 mm). Proste, rzadko wygięte ku środkowi, sztywne. 6–9 w okółku. 6–12 członów, w tym dwa ostatnie zwykle nieokorowane[2].
Wewnętrzne wykształcone wyraźniej niż zewnętrzne. Zewnętrznych okółków często może wręcz nie być. Na płodnych nibyliściach wewnętrzne zwykle dłuższe od lęgni lub jej równe i cienkie, podczas gdy na zewnątrz słabiej wykształcone, brodawkowate. Na nibyliściach płonnych bardzo małe, brodawkowate[2].
Jeżeli w ogóle występują, to bardzo małe, brodawkowate, tylko na szczytowych międzywęźlach[2].
Zmienne. W dwurzędowych okółkach. Zwykle brodawkowate lub łuseczkowate (ledwo widoczne). Czasem w górnym okółku dłuższe (wałeczkowate), a w dolnym brodawkowate[2].
Pojedyncze. Zazwyczaj w trzech, czterech pierwszych węzłach nibyliści. Czerwonawe. Wyraźnie mniejsze od lęgni[2] (0,5 mm średnicy)[1].
Pojedyncze. Zazwyczaj w trzech, czterech pierwszych węzłach nibyliści. Ciemnozielone, ewentualnie białe (na głębszych stanowiskach). Koronka wydłużona, równowąsko zamknięta lub lekko rozchylona[2]. 1,2 mm długości. Czarne oospory[1].
W wodach płytkich zwykle tworzy zwarte murawy, w głębszych wodach formy bardziej wydłużone, o dłuższych międzywęźlach, ale krótszych nibyliściach, podczas gdy formy wydłużone spotykane w łąkach innych roślin lub na silnie uwodnionym podłożu organicznym mają dłuższe nibyliście[2].
Rośliny po sezonie wegetacyjnym obumierają lub zimują[2]. Zimozielone formy wiosną tworzą oospory. Zwykle są one jednak tworzone latem. Stosunkowo często dochodzi do zapłodnienia[1].
Gatunek tak słodkowodny, jak i słonawowodny. Występuje w wodach różnych typów, od strumieni, przez zbiorniki astatyczne, torfianki, jeziora, po brzegi morskie. Występuje głównie w jeziorach o umiarkowanej trofii[2]. Występuje tak w wodach eutroficznych różnego typu[3], jak i w głębszych stanowiskach w jeziora lobeliowych[4]. W wodach eutroficznych, zwłaszcza na podłożu mineralnym lub słabo zamulonym może tworzyć zespół roślinny Charetum fragilis. Z kolei w małych zbiornikach zbiorowisko to częstsze jest na podłożu organicznym. Jest jednak stosunkowo rzadkie, mimo dość szerokiego rozpowszechnienia stanowisk samej ramienicy kruchej[3], która nie tylko tworzy łąki ramienicowe, ale jest również częstą domieszką w szuwarach[2].
Występuje w większej części Europy (w tym w Bałtyku), sięgając Turcji, na Dalekim Wschodzie, w Australii i Brazylii[1]. W Polsce występuje w całym kraju[2].
Według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski jest gatunkiem narażonym, ale nie podlega w Polsce ochronie gatunkowej[2]. Jest natomiast gatunkiem reprezentatywnym siedliska przyrodniczego 3140 (twardowodne oligo– i mezotroficzne zbiorniki z podwodnymi łąkami ramienic Charetea)[5] w systemie Natura 2000 (a może występować też w innych wodnych siedliskach przyrodniczych).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
