Radamel Falcao
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Radamel Falcao García Zárate (ur. 10 lutego 1986[1] w Santa Marta) – kolumbijski piłkarz, występujący na pozycji napastnika w kolumbijskim klubie Millonarios FC oraz w reprezentacji Kolumbii. Uczestnik Mistrzostw Świata 2018 oraz Copa América 2011, 2015 i 2019.
.jpg) Radamel Falcao podczas MŚ 2018 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Radamel Falcao García Zárate | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 lutego 1986 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
177 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer w klubie |
9 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna[b] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
O piłkarzu
Radamel woli, gdy koledzy z boiska wołają na niego Falcao, gdyż jest to imię, którym posługuje się na co dzień, bądź po prostu El Tigre – bo taki ma przydomek[2]. Falcao jest dynamicznym napastnikiem, posiadającym niezwykłe umiejętności i siłę. Jego ojciec, Radamel Garcia, również był piłkarzem i grał zawodowo jako obrońca, był reprezentantem Kolumbii. Swe imię zawdzięcza słynnemu Brazylijczykowi z lat 80. Radamel jest pobożny i przewodniczy w młodzieżowych grupach katolickich „Locos Por Jesus” i „Atletas de Cristo”.
Początki
Jako młody chłopiec zapisał się do kolumbijskiej szkółki piłkarskiej, a jeszcze wcześniej trenował w młodzieżowym klubie Bogota's Millonarios. W wieku 15 lat podczas jednego z meczów reprezentacji U-17 został odkryty przez River Plate i niedługo później już związał się z klubem. Zanim podpisał pierwszy profesjonalny kontrakt z drużyną River Plate, zaczął studia dziennikarskie na Uniwersytecie Palermo w Buenos Aires.
Kariera
Podsumowanie
Perspektywa
Początki kariery i pierwsze sukcesy
W wieku 18 lat, kiedy debiutował w pierwszej drużynie River Plate, zdobył dwa gole. Falcao bardzo szybko zdobył ogromną popularność zdobywając siedem goli w siedmiu pierwszych spotkaniach. Niestety w 2005 roku przytrafiła mu się kontuzja kolana, która później spowodowała, że zawodnik raził swoją nieskutecznością.
Do prawidłowej kondycji udało mu się dojść wiosną 2007 roku. Zgodnie z obietnicą, zdobył kilka ważnych bramek dla swojej drużyny, a jedną z ważniejszych było trafienie 27 września w meczu przeciwko Botafogo. Dzięki tej bramce River Plate awansował do ćwierćfinału Copa Sudamericana – a nota bene jego drużyna grała w 9 po tym, jak arbiter wyrzucił dwóch piłkarzy. Falcao zdobył także bramkę w słynnych derbach z Boca Juniors, a miało to miejsce w październiku 2007. Jest także reprezentantem swojej drużyny narodowej i grał przeciwko Brazylii czy Wenezueli w ramach eliminacji Mistrzostw Świata 2010.
Opierając się na jego występach w 2007 roku, jeden z dzienników w Montevideo wybrał go do prestiżowej „jedenastki Ameryki Południowej”.
Grając pod wodzą Diego Simeone wygrał pierwsze trofeum Clausura 08, a miało to miejsce 22 czerwca 2008 roku. Simone stosuje formację 4-2-3-1 i to właśnie Falcao jest tym najbardziej wysuniętym napastnikiem wspomaganym przez trójkę ofensywnych pomocników. Ponadto może się pochwalić jedenastoma trafieniami na wiosnę (6 w lidze i 5 w Copa Libertadores). Został królem strzelców sezonu 2007-08, mając na koncie 19 goli w 35 meczach.
W latach 2009–2011 występował w FC Porto. W sezonie 2009/2010 klub zajął trzecie miejsce w lidze, do ligowego króla strzelców Falcao zabrakło jednego gola. W finale Pucharu Portugalii Falcao zdobył bramkę dającą Porto zwycięstwo 2:1, sam został najlepszym strzelcem edycji z 5 golami. W następnym sezonie Porto wygrało potrójną koronę zdobywając Mistrzostwo i Puchar kraju oraz wygrywając Ligę Europy. W finale o Puchar Ligi Europy UEFA rozegranego 18 maja 2011 w Dublinie z SC Bragą Falcao strzelił w 44. minucie jedynego zwycięskiego gola meczu.
Atlético Madryt
18 sierpnia 2011 roku przeszedł do Atlético Madryt za 40 milionów euro[3]. 9 maja 2012 wygrał z Atlético Ligę Europejską w sezonie 2011/2012. W finale z Athletikiem Bilbao w Bukareszcie zdobył dwie bramki; stał się zarazem pierwszym graczem w historii, który wygrał to trofeum dwa razy z rzędu, zostając jednocześnie drugi raz z rzędu królem strzelców rozgrywek. 31 sierpnia 2012 wygrał dla Atlético Superpuchar Europy, pokonując zwycięzcę Ligi Mistrzów Chelsea F.C.. W meczu, który odbył się w Monako, zdobył klasycznego hat-tricka strzelając trzy bramki w pierwszej połowie spotkania. Obrońcy trofeum odpadli z Ligi Europy 2012/2013 już w 1/16 finału z Rubinem Kazań, po porażce 0:2 u siebie, Falcao strzelił jedyną bramkę w wyjazdowym meczu rewanżowym. Dzięki skuteczności Kolumbijczyka w La Lidze Atlético od 3. do 26. kolejki zajmowało drugą pozycję w tabeli, utraconą po słabszej serii w 2013 na rzecz Realu Madryt, klub skończył sezon na 3. miejscu, najwyższej pozycji od wywalczenia mistrzostwa w 1996. Falcao strzelił po jednym golu w ćwierćfinale i półfinale Pucharu Króla z Realem Betis i Sewillą. W finale Copa del Rey 17 maja 2013 na Estadio Santiago Bernabéu Atlético wygrało po dogrywce 2:1 spotkanie derbowe z Realem i zdobyło 10. Puchar Króla, Falcao asystował przy wyrównującym golu Diego Costy w 35. minucie.
AS Monaco
31 maja 2013 podpisał pięcioletni kontrakt z francuskim AS Monaco[4]. Monakijski klub zapłacił za niego 43 mln euro[5]. Swojego pierwszego gola dla ASM zdobył w meczu towarzyskim przeciwko Fortunie Düsseldorf w przegranym meczu 2:3[6]. 10 sierpnia 2013 odbył się jego pierwszy, oficjalny mecz we francuskiej Ligue 1. AS Monaco zmierzyło się z Girondins Bordeaux. Mecz zakończył się zwycięstwem 2:0, a sam Falcao wpisał się na listę strzelców w 87. minucie meczu. W styczniu 2014 zerwał wiązadło krzyżowe, przez co nie zagrał do końca sezonu oraz nie pojechał na mistrzostwa świata[7].
Manchester United (wypożyczenie)
1 września 2014 został wypożyczony, na jeden sezon, do Manchesteru United. W Premier League zadebiutował 14 września 2014 w wygranym 4:0 meczu przeciwko Queens Park Rangers, zmieniając w 67. minucie Juana Matę. Swoją pierwszą bramkę dla klubu strzelił 5 października 2014, w wygranym 2:1 meczu z Evertonem. 24 maja 2015 Manchester United ogłosił, że nie wykupi zawodnika i powróci on do AS Monaco[8].
Chelsea (wypożyczenie)
3 lipca 2015 Falcao został wypożyczony do Chelsea na cały sezon z opcją wykupu. W Chelsea spotkał się z byłymi kolegami z Atlético Madryt, czyli Thibautem Courtoisem i Diego Costą[9].
Galatasaray
W 2019 Falcao przeszedł do tureckiego klubu Galatasaray. Zdobył tam 10 goli w 16 meczach. Zagrał również w Lidze Mistrzów, jednak nie strzelił w niej żadnego gola.
Rayo Vallecano
Radamel Falcao po ośmiu latach znów zawitał na boiska hiszpańskiej LaLigi i już w pierwszym meczu w barwach Rayo Vallecano wpisał się na listę strzelców. Kolumbijski napastnik potrzebował na rozpoczęcia strzelania w barwach nowego klubu zaledwie jedenastu minut. Właśnie tyle minęło od jego wejścia na boisko do momentu pokonania bramkarza Getafe i ustalenia wyniku meczu na 3:0.
Millonarios FC
O odejściu Kolumbijczyka z Rayo mówiło się już od jakiegoś czasu. Teraz jednak zostało ono potwierdzone przez klub, do którego 38-latek trafi. Jest nim Millonarios FC, rodzima drużyna Falcao. 38-letni napastnik po raz kolejny trafił do siatki w meczu ligi kolumbijskiej pomiędzy jego drużyną Millonarios a Boyaca Chico. Dzięki tej bramce Falcao wyprzedził Victora Hugo Aristizabala, który grał w przeszłości dla Atlético Nacional, Valencii, Sao Paulo i Cruzeiro.
Statystyki kariery
Stan na 17 maja 2017
| Klub | Sezon | Liga | Puchar krajowy | Puchar ligi | Puchary kontynentalne |
Inne1 | Łącznie | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Mecze | Gole | Mecze | Gole | Mecze | Gole | Mecze | Gole | Mecze | Gole | Mecze | Gole | ||
 River Plate |
2004/2005 | 4 | 0 | – | – | 0 | 0 | – | 4 | 0 | |||
| 2005/2006 | 7 | 7 | – | – | 0 | 0 | – | 7 | 7 | ||||
| 2006/2007 | 20 | 3 | – | – | 5 | 4 | – | 25 | 7 | ||||
| 2007/2008 | 27 | 11 | – | – | 12 | 8 | – | 39 | 19 | ||||
| 2008/2009 | 32 | 13 | – | – | 3 | 3 | – | 35 | 16 | ||||
| Razem | 90 | 34 | – | – | 20 | 15 | – | 110 | 49 | ||||
 FC Porto |
2009/2010 | 28 | 25 | 5 | 5 | 2 | 0 | 8 | 4 | 0 | 0 | 43 | 34 |
| 2010/2011 | 22 | 16 | 3 | 3 | 0 | 0 | 16 | 18 | 1 | 1 | 42 | 38 | |
| 2011/2012 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | 2 | 0 | |
| Razem | 51 | 41 | 8 | 8 | 2 | 0 | 24 | 22 | 2 | 1 | 87 | 72 | |
 Atlético Madryt |
2011/2012 | 34 | 24 | 1 | 0 | – | 15 | 12 | – | 50 | 36 | ||
| 2012/2013 | 34 | 28 | 4 | 2 | – | 2 | 1 | 1 | 3 | 41 | 34 | ||
| Razem | 68 | 52 | 5 | 2 | – | 17 | 13 | 1 | 3 | 91 | 70 | ||
 AS Monaco |
2013/2014 | 17 | 9 | 2 | 2 | 0 | 0 | – | – | 19 | 11 | ||
| 2014/2015 | 3 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | – | 3 | 2 | ||
| 2016/2017 | 29 | 21 | 2 | 1 | 2 | 1 | 10 | 7 | – | 43 | 30 | ||
| Razem | 49 | 32 | 4 | 3 | 2 | 1 | 10 | 7 | 0 | 0 | 65 | 43 | |
 Manchester United (wyp.) |
2014/2015 | 26 | 4 | 3 | 0 | 0 | 0 | – | – | 29 | 4 | ||
| Razem | 26 | 4 | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 29 | 4 | |
| Chelsea F.C. (wyp.) |
2015/2016 | 10 | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | – | 1 | 0 | 12 | 1 | |
| Razem | 10 | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 12 | 1 | |
| Łącznie w karierze | 294 | 165 | 20 | 13 | 5 | 1 | 71 | 57 | 4 | 4 | 395 | 236 | |
1 Uwzględniono Superpuchar Portugalii, Superpuchar Europy UEFA i Tarcza Wspólnoty.
Sukcesy
River Plate
- Mistrzostwo Argentyny: 2008 Clausura
FC Porto
- Liga Europy UEFA: 2010/2011
- Mistrzostwo Portugalii: 2010/2011
- Puchar Portugalii: 2009/2010, 2010/2011
- Superpuchar Portugalii: 2010, 2011
Atlético Madryt
- Liga Europy UEFA: 2011/2012
- Superpuchar Europy: 2012
- Puchar Króla: 2013
AS Monaco
Indywidualne
- Król strzelców Ligi Europy UEFA: 2010/2011 (18 goli), 2011/2012 (12 goli)
Rekordy
- Najskuteczniejszy zawodnik w historii reprezentacji Kolumbii: 36 goli
Odznaczenia
- 2010
Kawaler Orderu Boyacá (Kolumbia)
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.