Loading AI tools
gatunek grzybów z rzędu żagwiowców Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pomarańczowiec bladożółty (Pycnoporellus alboluteus (Ellis & Everh.) Kotl. & Pouzar) – gatunek grzybów z rzędu żagwiowców (Polyporales)[1].
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
pomarańczowiec bladożółty |
Nazwa systematyczna | |
Pycnoporellus alboluteus (Ellis & Everh.) Kotl. & Pouzar Česká Mykol. 17(4): 174 (1963) |
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pycnoporellus, Pycnoporellaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozowali w 1895 roku Job Bicknell Ellis i Benjamin Matlack Everhart, nadając mu nazwę Fomes alboluteus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę, nadali mu w roku 1963 František Kotlaba i Zdeněk Pouzar przenosząc go do rodzaju Pycnoporellus[1].
Stanisław Domański w 1965 r. nadał polską nazwę oranżowiec bladożółty. Władysław Wojewoda w 2003 r. zaproponował nazwę pomarańczowiec bladożółty, która jest zgodna z aktualną nazwą naukową[3].
Huba o owocniku rozpostarto-odgiętym, jednorocznym, bez trzonu, osiągającym długość do 15 cm i szerokość do 3 cm. Powierzchnia górna bardzo cienka, jasnobrązowo-płowożółta do morelowo-pomarańczowej, pokryta włoskami. W KOH czernieje[4].
Zapach przyjemny, lekko pachnący, smak niewyraźny[4].
Pory o średnicy 1–2 mm, okrągłe, wydłużone, do kanciastych, z wiekiem często przypominają zęby. Warstwa rurek osiąga grubość do 7 cm. Powierzchnia morelowa pomarańczowa, w KOH czerniejąca[4].
Zarodniki 9–13 × 3,0–4,0 µm, w widoku z przodu wąsko podłużne, cylindryczne, z profilu lekko kiełbaskowate, gładkie, cienkościenne z widocznymi porami rostkowymi, nieamyloidalne[4].
Występuje na półkuli północnej[5]. W Polsce jest rzadki. Do 2020 r. w piśmiennictwie naukowym podano 1 stanowisko dawne i 9 współczesnych. Wszystkie znajdują się w Białowieskim Parku Narodowym. Tu nie jest rzadki[6]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek zagrożony wymarciem, którego przeżycie jest mało prawdopodobne, jeśli nie przestaną działać czynniki zagrożenia[7]. Od roku 1983 objęty ochroną ścisłą bez możliwości zastosowania wyłączeń spod ochrony uzasadnionych względami gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej[6]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Norwegii, Szwecji, Finlandii, Słowacji[3].
Grzyb nadrzewny, saprotrof. Występuje w starych i dobrze zachowanych lasach o charakterze naturalnym, zwłaszcza w grądach z domieszką świerka. Rozwija się na martwym drewnie, przeważnie na dolnej stronie leżących pni świerków (ale w miejscach, gdzie pień ten nie leży bezpośrednio na ziemi), zazwyczaj pomiędzy drewnem a odpadająca korą lub na drewnie wkrótce po odpadnięciu kory. Na raz zasiedlonym drewnie rozwija się aż do jego całkowitego rozkładu, powodując brunatną zgniliznę drewna. Owocniki powstają zazwyczaj od sierpnia do listopada, ale czasem obumarłe owocniki widoczne są jeszcze wiosną następnego roku[6].
W Polsce notowany jest wyłącznie na drewnie świerków, ale w innych krajach podawany był także na drewnie modrzewi, sosen, jodeł, daglezji, choin i bardzo rzadko na drewnie topól i olsz[6].
Charakterystyczną cechą pomarańczowca bladożółtego jest dwubarwny, białawy i płowo-pomarańczowy owocnik oraz pory, które z wiekiem stają się podobne do zębów[6]. Podobny pomarańczowiec błyszczący Pycnoporellus fulgens ma półkuliste, jednolicie pomarańczowe owocniki oraz mniejsze pory i zarodniki. Rozwija się też na drewnie drzew iglastych, rzadziej liściastych, ale zawsze wcześniej rozłożonym przez pniarka obrzeżonego Fomitopsis pinicola. Często rozwija się na jego martwych owocnikach, lub w ich bezpośrednim sąsiedztwie[6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.