Pszonacznik wschodni
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pszonacznik wschodni (Conringia orientalis) – gatunek rośliny należący do rodziny kapustowatych. Rośnie dziko w północnej Afryce, na znacznej części Azji (Azja Zachodnia, Środkowa, Kaukaz) i w Europie, poza tym został zawleczony do Ameryki[4]. W polskiej florze jest archeofitem. Występuje w południowej części Polski. Na wielu stanowiskach prawdopodobnie wyginął. Na początku XXI wieku opisywany był jako liczny między Puławami a Sandomierzem oraz między Klonowem a Dosłońcem[5].
Roślina jednoroczna. Roślina segetalna. Rośnie na polach w uprawach zbożowych na rędzinach wytworzonych na wapieniach. Gatunek charakterystyczny dla zespołu Caucalido-Scandicetum[7]. Kwitnie od maja do czerwca[6]. Liczba chromosomów 2n = 14[8].
Gatunek umieszczony jest w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin (2001) w kategorii EN (zagrożony). W wydaniu z 2014 roku posiada kategorię CR (krytycznie zagrożony)[9]. Znajduje się także na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski w kategorii E (wymierający - krytycznie zagrożony)[10]. W wydaniu z 2016 roku otrzymał kategorię CR (krytycznie zagrożony)[11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.