Przegrupowanie Curtiusa

Przegrupowanie Curtiusa (Reakcja Curtiusa lub Degradacja Curtiusa), po raz pierwszy zdefiniowana przez Theodora Curtiusa, jest to reakcja chemiczna, w której azydki acylowe ulegają przegrupowaniu do izocyjanianów^[1][2][3].

Izocyjaniany mogą zostać wyłapane przez różne nukleofile. Często dodaje się wody w celu zhydrolizowania izocyjanianu do aminy^[4].

Reakcja ta w obecności tert-butanolu generuje grupę blokującą aminy - Boc - szeroko stosowaną w syntezie organicznej. W reakcji tej tworzy się uretan 5^[5][6].

Azydki takie 3 można łatwo otrzymać z kwasów karboksylowych 1 przy użyciu azydku difenylofosforylu 2^[7][8][9].

Mechanizm reakcji

Pierwszym etapem przegrupowania Curtiusa jest odłączenie cząsteczki azotu w postaci gazowej z utworzeniem acylowego nitrenu 2. Jednocześnie, utworzony nitren przegrupowuje się od razu do odpowiedniego izocyjanianu (3) przez migrację grupy alkilowej R na atom azotu.

Zastosowanie

W odmianie zwanej degradacja Darapsky'ego przegrupowanie Curtiusa zachodzi na etapie przejścia z α-cyjanoestru do aminokwasu^[10][11][12].

Zobacz też

• Przegrupowanie Beckmanna
• Przegrupowanie Hofmanna