Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Priroda (ros. Природа „natura”) (CM-I, 77KSI, 11F77I) – siódmy i ostatni moduł stacji kosmicznej Mir. Głównym zadaniem modułu były badania Ziemi, wykonywane z użyciem różnorodnych czujników i eksperymenty związane z rozwojem takich technologii. System sterujący modułem stworzyła firma Hartron (dawniej NPO „Elektropribor”) z Charkowa (Ukraina)[3].
_-_cropped.jpg) | |
| Inne nazwy |
CM-I, 77KSI, 11F77I |
|---|---|
| Zaangażowani |
|
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Opis | |
| Komponent stacji | |
| Typ elementu |
laboratorium |
| Konstrukcja bazowa | |
| Czas trwania misji | |
| Start | |
| Dokowanie |
26 kwietnia 1996 |
| Powrót do atmosfery |
23 marca 2001 |
| Wymiary | |
| Długość | |
| Średnica | |
| Masa całkowita | |
| Pojemność hermetyzowana | |
Moduł Priroda pierwotnie miał być wyposażony w rozkładany panel ogniw słonecznych[2]. Ze względu jednak na duże opóźnienia i fakt, że wyprodukowane panele zostały wykorzystane przy innych modułach, Priroda została wystrzelona na orbitę z dwoma dodatkowymi zestawami akumulatorów (w sumie było ich 168), które zasilały moduł w czasie lotu autonomicznego[2]. Moduł składał się z niehermetyzowanego przedziału instrumentalnego oraz z hermetyzowanej części towarowej i eksperymentalnej[2]. W tym pierwszym znajdowały się elementy systemu napędowego, relingi do spacerów kosmicznych i wyposażenie naukowe[2]. Część hermetyzowana podzielona została na dwie sekcje – zewnętrzną instrumentalną i wewnętrzną – przedział mieszkalno-roboczy[2].
Wyposażenie naukowe Prirody zostało przygotowane we współpracy przez dwanaście państw[2]. Służyło do eksperymentów na takich polach jak mikrofale, badania w zakresie podczerwieni, światła widzialnego, spektroskopii IR z użyciem metod pasywnych i aktywnych[2].
Na pokładzie modułu znalazło się następujące wyposażenie[1][2]:
Priroda została wyniesiona 23 kwietnia 1996 roku rakietą Proton K. Na orbicie usterka jednego z elementów spowodowała utratę połowy zasilania modułu[4]. Z tego powodu możliwa była tylko jedna próba dokowania. Stanowiło to poważne zagrożenie – większość modułów stacji Mir musiała wykonywać więcej niż jedno podejście[4]. Tym razem jednak cumowanie do stacji odbyło się bez przeszkód, 26 kwietnia[4]. Po przeniesieniu na docelowy port cumowniczy na +Z moduł włączono w system elektryczny stacji. Zasilany był energią generowaną przez panele słoneczne pozostałych modułów (nie posiadał własnych paneli; były one obecne w oryginalnym projekcie, lecz zrezygnowano z nich na etapie budowy). Akumulatory modułu zostały zdemontowane i zdeorbitowane wraz z pojazdem Progress M-31.
Wraz z degeneracją systemów stacji zaczęło brakować mocy do obsługi modułu; w czasie ostatniej ekspedycji na Mir w 2000 roku załoga zaraportowała niemożność uruchomienia któregokolwiek z urządzeń Prirody ze względu na brak zasilania[4].
Moduł został zdeorbitowany wraz z całym kompleksem w marcu 2001 roku.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
