Prawo budowlane (ustawa)

Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane – najważniejsza polska ustawa z zakresu projektowania, budowy, nadzoru, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz zasad działania organów administracji publicznej w tym zakresie.

Ten artykuł dotyczy polskiej ustawy. Zobacz też: Prawo budowlane.

Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r.
Prawo budowlane

Skrót nazwy	P.b.
Państwo	Polska
Data wydania	7 lipca 1994
Miejsce publikacji	Dz.U. z 1994 r. nr 89, poz. 414
Tekst jednolity	Dz.U. z 2024 r. poz. 725
Data wejścia w życie	1 stycznia 1995
Rodzaj aktu	ustawa
Przedmiot regulacji	prawo budowlane
Status	obowiązujący
Ostatnio zmieniony przez	Dz.U. z 2024 r. poz. 1222
Wejście w życie ostatniej zmiany	10 listopada 2024
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Zakres ustawy

Ustawa reguluje także sprawy związane z:

• ochroną środowiska podczas działań związanych z wykonywaniem rozbiórek, wznoszenia nowych obiektów i ich utrzymania
• miejscem realizacji inwestycji i sposobem uzyskiwania pozwolenia na budowę oraz rozbiórkę, a także określeniem rodzajów robót budowlanych i budów niewymagających pozwolenia na budowę
• oddawania obiektów budowlanych do użytkowania
• prowadzeniem działalności zawodowej osób związanych z budownictwem (uprawnień do wykonywania samodzielnych funkcji w budownictwie, tzw. uprawnienia budowlane) i ich odpowiedzialnością karną i zawodową
• prawami i obowiązkami uczestników procesu budowlanego
• postępowaniem w wypadku katastrofy budowlanej.

Zawartość ustawy

Ustawa prawo budowlane składa się z 11 rozdziałów:

• Rozdział 1: Przepisy ogólne
• Rozdział 2: Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie
• Rozdział 3: Prawa i obowiązki uczestników procesu budowlanego
• Rozdział 4: Postępowanie poprzedzające rozpoczęcie robót budowlanych
• Rozdział 5: Budowa i oddawanie do użytku obiektów budowlanych
• Rozdział 6: Utrzymanie obiektów budowlanych
• Rozdział 7: Katastrofa budowlana
• Rozdział 8: Organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego
• Rozdział 9: Przepisy karne
• Rozdział 10: Odpowiedzialność zawodowa w budownictwie
• Rozdział 11: Przepisy przejściowe i końcowe.

Ustawa była zmieniana wielokrotnie^[1].

Poprzednie przepisy

Wcześniejsze przepisy regulujące kwestie zawarte w Prawie budowlanym były w czasach II RP i na początku PRL-u w rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanem i zabudowaniu osiedli^[2], a następnie w ustawach Prawo budowlane z 31 stycznia 1961 r.^[3] i z 24 października 1974 r.^[4]

Zobacz też

• Główny Urząd Nadzoru Budowlanego, WINB, powiatowy inspektor nadzoru budowlanego
• Generalny Konserwator Zabytków
• Główny Geodeta Kraju

Przypisy

1. Wszystkie zmiany ustawy dostępne są w zestawieniu na oficjalnej stronie Sejmu.
2. Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanem i zabudowaniu osiedli (Dz.U. z 1928 r. nr 23, poz. 202)
3. Ustawa z dnia 31 stycznia 1961 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 1961 r. nr 7, poz. 46)
4. Ustawa z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 1974 r. nr 38, poz. 229)

Linki zewnętrzne

• Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2023 r. poz. 682)
• Akty wykonawcze do ustawy Prawo budowlane
• Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2022 r. poz. 1225) – jeden z najistotniejszych aktów wykonawczych Prawa budowlanego.