Pląśnik karaibski

Pląśnik karaibski^[4], złocik karaibski (Riccordia elegans) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae). Znany tylko z jednego okazu odłowionego na Jamajce lub północnych Bahamach. Uznany za wymarły.

Pląśnik karaibski

Riccordia elegans[1]
(Gould, 1860)
Pląsniki karaibskie na rysunku z 5. tomu monografii Goulda o kolibrach (1861)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	krótkonogie
Rodzina	kolibrowate
Podrodzina	kolibry
Plemię	Trochilini
Rodzaj	Riccordia
Gatunek	pląśnik karaibski
Synonimy
Erythronota elegans Gould, 1860 Chlorostilbon elegans (Gould, 1860)[2] Chlorostilbon bracei elegans (Gould, 1860)[2] Riccordia bracei elegans (Gould, 1860)[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
wymarły

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał John Gould w 1860 na łamach „Proceedings of the Zoological Society of London”. Nie wskazał miejsca odłowienia holotypu. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Erythronota elegans^[5]. Pląśnik karaibski dawniej bywał przez niektórych autorów uznawany za podgatunek pląśnika bahamskiego (R. bracei)^[2]. Bywał zaliczany do rodzaju Chlorostilbon^[6], ale obecnie umieszcza się go w rodzaju Riccordia^[2][3][4]. Na początku 2023 Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) tymczasowo usunął go ze swojej listy ptaków świata jako takson wątpliwy, aż do czasu wyjaśnienia jego statusu za pomocą np. badań genetycznych^[6]. Holotyp przechowywany jest w Muzeum Historii Naturalnej w Tring^[7][8]; pochodzi z Jamajki lub północnych Bahamów^[7]. Zdaniem A.A. Wellera, który przebadał holotyp, porównując go z okazami z rodzaju Chlorostilbon i Amazilia, nie jest to mieszaniec międzygatunkowy lub nawet międzyrodzajowy^[8].

Morfologia

Długość ciała holotypu wynosi około 98 mm^[5]; długość skrzydła: 52,5 mm, długość dzioba: 18,8 mm^[8]. Ciemię i spód ciała opalizujące, zielone. Tył szyi i grzbiet złocistozielony (lub pomarańczowozielony). Pokrywy nadogonowe czerwonofioletowe. Ogon długi, rozwidlony (głębokość wcięcia to 11 mm^[8]), fioletowawy z zielonym połyskiem na końcach dwóch środkowych sterówek. Pokrywy podogonowe szare z brązowofioletowymi środkami piór. Pióra na skoku białe^[5].

Status

IUCN uznaje gatunek za wymarły (EX, Extinct). Znany jest tylko z jednego okazu o niepewnym pochodzeniu. Przyczyny wymarcia są niejasne^[7].

Przypisy

1. Riccordia elegans, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
2. D. Lepage: Elegant Emerald Riccordia elegans. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2021-12-14]. (ang.).
3. BirdLife International, Riccordia elegans, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2023-01-31] (ang.).
4. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Trochilini Vigors, 1825 (wersja: 2021-07-06). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-12-14].
5. John Gould. Descriptions of twenty-two New Species of Humming-Birds. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 28, s. 307, 1860.
6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-01-31]. (ang.).
7. Species factsheet: Riccordia elegans. BirdLife International, 2023. [dostęp 2023-01-31]. (ang.).
8. A.A. Weller. On types of trochilids in The Natural History Museum, Tring II. Re-evaluation of Erythronota (?) elegans Gould 1860: a presumed extinct species of the genus Chlorostilbon. „Bulletin of The British Ornithologists' Club”. 199, s. 197–202, 1999.

Linki zewnętrzne

• Zdjęcie holotypu. arkive.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-07)].

Identyfikatory zewnętrzne (takson):

• GBIF: 2476092
• ITIS: 693156
• CoL: 8HW3J