Plezjomorfia

Plezjomorfia, cecha plezjomorficzna – cecha występująca u przedstawicieli danej linii ewolucyjnej obecna również u jej przodków, będąca przeciwieństwem apomorfii^[1]. Plezjomorfia występująca w kilku liniach ewolucyjnych nazywana jest symplezjomorfią^[2]. Według ściśle kladystycznego podejścia do przetestowania hipotezy filogenetycznej wykorzystać można jedynie apomorfie (a wśród nich tylko synapomorfie)^[3]. Mark Wilkinson stwierdził, że w niektórych przypadkach również plezjomorfie mogą wskazywać na monofiletyczny charakter taksonów^[4], jednak poglądu tego nie podziela większość naukowców^[5]. Koncepcja plezjomorfii została wprowadzona przez Williego Henniga w pracy Grundzüge einer Theorie der Phylogenetischen Systematik z 1950 roku. Początkowo termin ten odnosił się nie do cech, lecz do taksonów. Hennig wspomniał jednak, że w przypadku „krzyżowań specjalizacji” dotyczy on wyłącznie cech^[6]. Przypisano go do cech w 1952 roku, tym samym umożliwiając po raz pierwszy zrekonstruowanie powiązań filogenetycznych^[7].

Uproszczony kladogram przedstawia taksony wykazujące cechy plezjomorficzne (A, B, I, H) oraz apomorfie (synapomorfie – C, D, F, G – i autapomorfia – E)

Zobacz też

• autapomorfia

Przypisy

1. A Primer of Phylogenetic Procedures. W: E.O. Wiley, D. Siegel-Causey, D.R. Brooks, V.A. Funk: The Compleat Cladist: A Primer of Phylogenetic Procedures (Special Publication, No. 19). Lawrence: University of Kansas Museum of Natural History, 1991, s. 1–12. ISBN 978-0-89338-035-9. (ang.).
2. Cladistics Concepts: Definitions (Jargon). University of North Carolina Wilmington. [dostęp 2009-05-22]. (ang.).
3. G. F. Engelmann, E. O. Wiley. The place of ancestor-descendant relationships in phylogeny reconstruction. „Systematic Zoology”. 26 (1), s. 1–11, 1977. (ang.).
4. Mark Wilkinson. The use of primitive character state distributions in the assessment of holophyly. „Acta Biotheoretica”. 39 (1), s. 37–46, 1991. DOI: 10.1007/BF00046406. (ang.).
5. Michael F. Whiting, Lawrence M. Kelly. Synamorphy, monophyly, and cladistic analysis: A reply to Wilkinson. „Acta Biotheoretica”. 43 (3), s. 249–257, 1995. DOI: 10.1007/BF00707273. (ang.).
6. Willi Hennig: Grundzüge einer Theorie der Phylogenetischen Systematik. Berlin: Deutscher Zentralverlag, 1950. Brak numerów stron w książce
7. Stefan Richter, Rudolf Meier. The development of phylogenetic concepts in Hennig's early theoretical publications (1947–1966). „Systematic Biology”. 43 (2), s. 212–221, 1994. DOI: 10.1093/sysbio/43.2.212. (ang.).

Encyklopedie internetowe (phenotypic character):

• Catalana: 0282340, 0521744