Pipamperon

Pipamperon – organiczny związek chemiczny, pochodna butyrofenonu, stosowany jako lek przeciwpsychotyczny. Został opracowany przez Janssen Pharmaceutica w 1961 roku.

Pipamperon

Nazewnictwo Inne nazwy i oznaczenia floropipamid
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C21H30FN3O2
Masa molowa	375,48 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	1893-33-0
PubChem	4830
DrugBank	DB09286
SMILES Fc1ccc(cc1)C(=O)CCCN3CCC(C(=O)N)(N2CCCCC2)CC3
InChI InChI=1S/C21H30FN3O2/c22-18-8-6-17(7-9-18)19(26)5-4-12-24-15-10-21(11-16-24,20(23)27)25-13-2-1-3-14-25/h6-9H,1-5,10-16H2,(H2,23,27) InChIKey AXKPFOAXAHJUAG-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2016-09-18] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki dichlorowodorek pipamperonu Uwaga Zwroty H H302 Zwroty P brak zwrotów P
Klasyfikacja medyczna
ATC	N05AD05
Farmakokinetyka Działanie przeciwpsychotyczne Metabolizm wątrobowy
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustna

Mechanizm działania

Pipamperon jest silnym antagonistą receptorów serotoninergicznych 5-HT_2A i dopaminergicznych D₄. W mniejszym stopniu blokuje inne receptory dopaminergiczne: D₂ i D₃, serotoninergiczne 5-HT_2B, 5-HT_2C, adrenergiczne α₁ i α₂. Nie wykazuje istotnego powinowactwa do receptorów histaminowych ani muskarynowych.

Wskazania

Pipamperon jest lekiem przeciwpsychotycznym. Prowadzono badania nad potencjalizacją przeciwdepresyjnego działania citalopramu pipamperonem w małej dawce – połączenie pod nazwą PipCit było skuteczniejsze i lepiej tolerowane od samego citalopramu^[1][2].

Preparaty

Pipamperon dostępny jest w niektórych krajach europejskich w postaci preparatów^[3]:

• Dipiperon (Janssen) – Belgia, Dania, Francja, Holandia Luksemburg, Niemcy, Szwajcaria
• Piperonil (Lusofarmaco) – Włochy