Piotr Szyszkowski
kasztelan sądecki i wojnicki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Szyszkowski herbu Ostoja (zm. 1645) – marszałek Trybunału Głównego Koronnego, kasztelan wojnicki w latach 1638-1645, kasztelan sądecki w latach 1637-1638, starosta warecki i osiecki[1], poseł na sejm 1634[2].
 herb Ostoja | |
| Rodzina |
Szyszkowscy |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Matka |
Rokszycka |
| Żona |
Elżbieta Lasocka-Zofia Zebrzydowska-Teofilia księżniczka Wiśniowiecka |
| Dzieci |
Krystyna, Anna |
Życiorys
Miał trzy żony, Elżbieta Lasocką, Zofię Zebrzydowską, córkę Jana Zebrzydowskiego i księżniczkę Teofilę Wiśniowiecką, córkę Konstantego, wojewody ruskiego i bełskiego. Brat jego, Jędrzej, scholastyk krakowski. Córka Piotra Krystyna wyszła za Stefana Niszczyckiego. Druga jego córka Anna wydana została za Stanisława Lanckorońskiego, starostę małogoskiego[3]. Był synowcem stryjecznym Marcina, biskupa krakowskiego. Szyszkowski podróżował w młodości, zwiedzając różne kraje, ucząc się przy tym wielu różnych języków. Był sekretarzem legacji księcia Zboraskiego do Porty Osmańskiej, posłował do elektora brandenburskiego. W 1634 roku wyznaczony na sejmie komisarzem z Koła Poselskiego do zapłaty wojsku[4].
W roku 1631 odkupił od Adama Bonera posiadłość Mianocice, którą połączył z majątkami Małoszów, Tochołów, Giebułtów i Maciejów odziedziczonymi po Marcinie Szyszkowskim[5]
W 1643 roku wyznaczony został senatorem rezydentem[6].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.