Pietro Mennea

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pietro Mennea

Pietro Paolo Mennea (ur. 28 czerwca 1952 w Barletcie, zm. 21 marca 2013 w Rzymie[1][2]) – włoski lekkoatleta, sprinter, eurodeputowany V kadencji.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Pietro Mennea
Ilustracja
Pietro Mennea (1973)
Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1952
Barletta

Data i miejsce śmierci

21 marca 2013
Rzym

Wzrost

180 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
złotoMoskwa 1980lekkoatletyka
(bieg na 200 m)
brązMonachium 1972lekkoatletyka
(bieg na 200 m)
brązMoskwa 1980lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 400 m)
Mistrzostwa świata
srebroHelsinki 1983sztafeta 4 × 100 m
brązHelsinki 1983bieg na 200 m
Mistrzostwa Europy
złotoRzym 1974bieg na 200 m
złotoPraga 1978bieg na 100 m
złotoPraga 1978bieg na 200 m
srebroRzym 1974bieg na 100 m
srebroRzym 1974sztafeta 4 × 100 m
brązHelsinki 1971sztafeta 4 × 100 m
Halowe mistrzostwa Europy
złotoMediolan 1978bieg na 400 m
Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej II Klasy (1951-2001) Order Zasługi Republiki Włoskiej III Klasy (1951-2001)
Zamknij
Pietro Mennea w 1972

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

W swojej wieloletniej karierze sportowej został indywidualnie w biegu na 200 metrów mistrzem olimpijskim z Moskwy (1980) i brązowym medalistą olimpijskim z Monachium (1972). W Moskwie wywalczył także brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów. Wystąpił na pięciu letnich igrzyskach olimpijskich (w Monachium w 1972, Montrealu w 1976, Moskwie w 1980, Los Angeles w 1984 i Seulu w 1988).

W latach 1979–1996 był rekordzistą świata w biegu na 200 m (rekord został ustanowiony w Meksyku na bardzo dużej wysokości; pobił go dopiero Michael Johnson). Pietro Mennea uzyskał także m.in. dwa medale mistrzostw świata i sześć medali mistrzostwo Europy, a ponadto m.in. pięć złotych medali na igrzyskach śródziemnomorskich. We Włoszech był określany przydomkiem Freccia del Sud (pol. „Strzała Południa”)[3]. Już po zakończeniu kariery sportowej przyznał, że w jej trakcie przyjmował hormon wzrostu (specyfik ten w tamtym czasie nie znajdował się na liście niedozwolonych substancji)[3].

Pietro Mennea w latach 1999–2004 sprawował mandat deputowanego do Parlamentu Europejskiego V kadencji. Został wybrany z listy Demokratów, był członkiem grupy liberalnej, później chadeckiej, a od 2003 pozostawał posłem niezrzeszonym. Pracował w Komisji Kultury, Młodzieży, Edukacji, Mediów i Sportu[4]. Założył i stanął na czele fundacji swojego imienia (Fondazione Pietro Mennea)[5].

Pochowany na cmentarzu Flamińskim[6].

Osiągnięcia

Letnie igrzyska olimpijskie

  • Monachium 1972 – bieg na 200 metrów – brązowy medal
  • Moskwa 1980 – bieg na 200 metrów – złoty medal
  • Moskwa 1980 – sztafeta 4 × 400 metrów – brązowy medal

Mistrzostwa świata

  • Helsinki 1983 – sztafeta 4 × 100 metrów – srebrny medal
  • Helsinki 1983 – bieg na 200 metrów – brązowy medal

Mistrzostwa Europy

  • Helsinki 1971 – sztafeta 4 × 100 metrów – brązowy medal
  • Rzym 1974 – bieg na 200 metrów – złoty medal
  • Rzym 1974 – bieg na 100 metrów – srebrny medal
  • Rzym 1974 – sztafeta 4 × 100 metrów – srebrny medal
  • Praga 1978 – bieg na 100 metrów – złoty medal
  • Praga 1978 – bieg na 200 metrów – złoty medal

Halowe Mistrzostwa Europy

Uniwersjada

  • Moskwa 1973 – bieg na 200 metrów – złoty medal
  • Rzym 1975 – bieg na 100 metrów – złoty medal
  • Rzym 1975 – bieg na 200 metrów – złoty medal
  • Meksyk 1979 – bieg na 200 metrów – złoty medal
  • Meksyk 1979 – sztafeta 4 × 100 metrów – złoty medal[7][8]

Igrzyska śródziemnomorskie

  • Izmir 1971 – bieg na 200 metrów – złoty medal
  • Algier 1975 – bieg na 100 metrów – złoty medal
  • Algier 1975 – bieg na 200 metrów – złoty medal
  • Split 1979 – bieg na 100 metrów – złoty medal
  • Casablanca 1983 – bieg na 200 metrów – złoty medal

Progresja wyników na 200 metrów

  • 1972 – 20,30 s (4 września 1972, Monachium)
  • 1974 – 20,60 s (5 września 1974, Rzym)
  • 1975 – 20,42 s (1 lipca 1975, Nicea)
  • 1977 – 20,17 s (9 września 1977, Düsseldorf)
  • 1978 – 20,15 s (2 września 1978, Praga)
  • 1979 – 19,72 s rekord świata (12 września 1979, Meksyk)

Rekordy życiowe

29 września 1983 w Cagliari włoska sztafeta 4 × 200 metrów (w składzie Stefano Tilli, Carlo Simmionato, Giordani Bongiorni oraz Pietro Mennea) ustanowiła rekord Europy – 1:21,10. Wynik 38,37 s uzyskany przez włoską sztafetę 4 × 100  metrów (w składzie Stefano Tilli, Carlo Simionato, Pierfrancesco Pavoni oraz Petro Mennea) podczas Mistrzostw Świata w Helsinkach w 1983 był do 2010 rekordem Włoch.

Odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.