Petru (herb książęcy)

Petru – polski herb książęcy, herb własny rodziny Petru^[1].

Petru

Herb Petru
Typ herbu	książęcy

Opis herbu

Opis współczesny

Opis skonstruowany współcześnie brzmi następująco^{[uwaga 1]}:

Na tarczy o polu czerwonym głowa turza srebrna, nad nią złota sześciopromienna gwiazda. Na dole po prawej stronie pyska złoty półksiężyc grzbietem w stronę tarczy odwrócony. Po drugiej stronie złota sześciopromienna gwiazda.

Całość otacza płaszcz heraldyczny, podbity gronostajem.

Płaszcz zwieńcza mitra książęca.

Geneza

Herb Petru jest herbem własnym Stefana Petriceicu, hospodara (księcia) wołoskiego, występującego w roku 1689^[1]. Godło herbu nawiązuje do godła Hospodarstwa Mołdawskiego^[2] .

Herbowni

Informacje na temat herbownych w artykule sporządzone zostały na podstawie wiarygodnych źródeł, zwłaszcza klasycznych i współczesnych herbarzy. Należy jednak zwrócić uwagę na częste zjawisko przypisywania rodom szlacheckim niewłaściwych herbów, szczególnie nasilone w czasie legitymacji szlachectwa przed zaborczymi heroldiami, co zostało następnie utrwalone w wydawanych kolejno herbarzach. Identyczność nazwiska nie musi oznaczać przynależności do danego rodu herbowego. Przynależność taką mogą bezspornie ustalić wyłącznie badania genealogiczne.

Pełne listy herbownych nie są dziś możliwe do odtworzenia, także ze względu na zniszczenie i zaginięcie wielu akt i dokumentów w czasie II wojny światowej (m.in. w czasie powstania warszawskiego w 1944 spłonęło ponad 90% zasobu Archiwum Głównego w Warszawie, gdzie przechowywana była większość dokumentów staropolskich)^[3]. Nazwisko znajdujące się w artykule pochodzi z Herbarza polskiego, Tadeusza Gajla^[4]. Występowanie danego nazwiska w artykule nie musi oznaczać, że konkretna rodzina pieczętowała się herbem Petru. Często te same nazwiska są własnością wielu rodzin reprezentujących wszystkie stany dawnej Rzeczypospolitej, tj. chłopów, mieszczan, szlachtę. Herb Petru jest herbem własnym, wiec do jego używania uprawniona jest zaledwie jedna rodzina: Petru^[5].

Zobacz też

• Heraldyka polska
• Ród herbowy
• Lista polskich herbów książęcych

Uwagi

1. Opis współczesny jest skonstruowany zgodnie z obecnymi zasadami heraldyki. Zobacz: Blazonowanie.

Przypisy

1. PES, T. III 1935 ↓, s. 210.
2. Demel 1986 ↓.
3. Dzieje zasobu ↓, Linki zewnętrzne.
4. Gajl 2007 ↓, Bibliografia.
5. Gajl ↓, Linki zewnętrzne.

Bibliografia

• Polska encyklopedja szlachecka, t. III, Warszawa: Wydawnictwo instytutu kultury historycznej, 1935, s. 596.
• JuliuszJ. Demel JuliuszJ., Historia Rumunii, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1986, s. 486, ISBN 83-04-01553-6.
• TadeuszT. Gajl TadeuszT., Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku. Ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów, Gdańsk: L&L, 2007, s. 543, ISBN 978-83-60597-10-1, OCLC 233447252.

Linki zewnętrzne

• Tadeusz Gajl: Nazwiska. gajl.wielcy.pl. [dostęp 2021-09-20]. (pol.).
• Dzieje zasobu. agad.gov.pl. [dostęp 2021-09-20]. (pol.).