Loading AI tools
francuska narciarka alpejska Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Perrine Pelen (ur. 3 lipca 1960 w Boulogne-Billancourt) – francuska narciarka alpejska, trzykrotna medalistka igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata oraz zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata.
.png) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
3 lipca 1960 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub |
GUC Grenoble | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
168 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Debiut w PŚ |
9.12 1976, Val d’Isère | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ |
9.12 1976, Val d’Isère | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ |
26.01 1977, Crans-Montana (1. miejsce – slalom) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Perrine Pelen pojawiła się w sezonie 1976/1977. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 9 grudnia 1976 roku w Val d’Isère, zajmując szóste miejsce w gigancie. Tym samym już w swoim debiucie zdobyła pierwsze pucharowe punkty. Już 26 stycznia 1977 roku w Crans-Montana po raz pierwszy stanęła na podium, wygrywając slalom. W zawodach tych wyprzedziła Lise-Marie Morerod ze Szwajcarii oraz swą rodaczkę, Fabienne Serrat. W kolejnych startach jeszcze trzykrotnie uplasowała się w najlepszej trójce slalomu: 28 stycznia w Saint-Gervais była pierwsza, 1 lutego w Mariborze zajęła trzecie miejsce, a 5 marca 1977 roku w Sun Valley ponownie była najlepsza. W klasyfikacji generalnej zajęła siódme miejsce, a w slalomie była druga, ulegając jedynie Morerod.
Podobne wyniki osiągała w sezonie 1977/1978, który ukończyła na szóstej pozycji. Na podium stawała pięciokrotnie, odnosząc trzy kolejne zwycięstwa: 10 grudnia 1977 roku w Cervinii, 8 lutego w Megève i 5 marca 1978 roku w Stratton Mountain wygrywała slalomy. Podobnie jak przed rokiem zajęła drugie miejsce w klasyfikacji slalomu. W lutym 1978 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, gdzie w gigancie zajęła ósme miejsce, a w slalomie była czwarta. Walkę o podium przegrała tam z Austriaczką Moniką Kaserer o 0,30 sekundy. Kolejne zwycięstwo odniosła 18 marca 1979 roku w Furano, wygrywając slalom. Poza tym jeszcze trzykrotnie plasowała się w najlepszej trójce i w efekcie zajęła dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej i czwarte w klasyfikacji slalomu.
Najlepsze wyniki Pelen osiągnęła w sezonie 1979/1980, który ukończyła na czwartej pozycji w klasyfikacji generalnej. Wielokrotnie stawała na podium, przy czym cztery razy zwyciężała w slalomie: 9 stycznia w Berchtesgaden, 25 stycznia w Saint-Gervais, 29 stycznia w Waterville Valley oraz 8 marca 1980 roku w Wysokich Tatrach. W klasyfikacji slalomu wywalczyła jedyną a karierze Małą Kryształową Kulę, a w klasyfikacji giganta była druga za Hanni Wenzel z Liechtensteinu. Wzięła także udział w igrzyskach olimpijskich w Lake Placid w 1980 roku, gdzie wywalczyła swój pierwszy medal olimpijski. Po pierwszym przejeździe giganta Pelen zajmowała szóste miejsce, tracąc do prowadzącej Hanni Wenzel 1,12 sekundy. W drugim przejeździe osiągnęła najlepszy czas, co dało jej trzeci łączny wynik i miejsce na najniższym stopniu podium. Ostatecznie straciła 0,75 sekundy do Wenzel i 0,29 sekundy do Irene Epple z RFN. Na tych samych igrzyskach wystartowała także w slalomie, ale nie ukończyła rywalizacji. W klasyfikacji generalnej kolejnego sezonu Francuzka zajęła szóste miejsce. Na podium stawała trzy razy, z czego dwukrotnie zwyciężała w slalomie: 18 grudnia w Altenmarkt i 21 grudnia 1980 roku w Bormio.
Sezon 1981/1982 był pierwszym w jej karierze, w którym nie odniosła żadnego pucharowego zwycięstwa. Jedyne podium wywalczyła 23 stycznia w Berchtesgaden, gdzie była druga w slalomie. Na przełomie stycznia i lutego wystąpiła na mistrzostwach świata w Schladming, gdzie wywalczyła srebrny medal w kombinacji, uzyskując siedemnasty czas zjazdu i drugi czas slalomu. Na podium rozdzieliła Szwajcarkę Erikę Hess i Christin Cooper z USA. Wystartowała tam także w gigancie, jednak nie ukończyła rywalizacji. Mimo dwóch miejsc na podium w sezonie 1982/1983 osiągnęła najsłabsze wyniki w karierze. W klasyfikacji generalnej była szesnasta, w slalomie jedyny raz w karierze znalazła się poza dziesiątką, zajmując jedenastą pozycję.
Przez trzy kolejne sezony plasowała się na przełomie pierwszej i drugiej dziesiątki klasyfikacji generalnej, zajmując jednocześnie trzecie miejsce w klasyfikacji slalomu. W tym czasie łącznie dwanaście razy stawała na podium, jednak tylko dwa razy wygrywała: 14 stycznia 1984 roku w Bad Gastein i 1 grudnia 1984 roku w Courmayeur była najlepsza w slalomach. Ostatni raz w najlepszej trójce znalazła się 11 marca 1986 roku w Park City, gdzie była trzecia w slalomie. W lutym 1984 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, gdzie w dwóch startach zdobyła dwa medale. Po pierwszym przejeździe giganta była czwarta, ze stratą 0,77 sekundy do Christin Cooper z USA. W drugim przejeździe była druga, co dało jej trzeci łączny czas i brązowy medal. Uległa tylko Debbie Armstrong i Christin Cooper. Cztery dni później wystąpiła w slalomie, osiągając czwarte czasy obu przejazdów. W efekcie uzyskała jednak drugi łączny czas, o 0,91 sekundy za Włoszką Paolettą Magoni i o 0,12 sekundy przed Ursulą Konzett z Liechtensteinu. Największy sukces osiągnęła podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Bormio, gdzie zwyciężyła w swej koronnej konkurencji. O 0,35 sekundy pokonała tam swą rodaczkę, Christelle Guignard, a o 0,40 sekundy pokonała Paolettę Magoni. Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Francji, w tym dziesięć złotych: w slalomie w latach 1979-1983, 1985 i 1986 oraz gigancie w latach 1980, 1981 i 1986. W marcu 1987 roku zakończyła karierę.
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
3. |
21 lutego | 1980 |  Lake Placid |
Gigant | 2:41,66 | +0,75 |  Hanni Wenzel |
| DNF | 23 lutego | 1980 | Lake Placid |
Slalom | 1:25,09 | - | Hanni Wenzel |
| 3. |
13 lutego | 1984 |  Sarajewo |
Gigant | 2:20,98 | +0,42 | Debbie Armstrong |
2. |
13 lutego | 1984 | Sarajewo |
Slalom | 1:36,47 | +0,91 |  Paoletta Magoni |
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 8. | 3 lutego | 1978 |  Garmisch-Partenkirchen |
Slalom | 1:24,85 | +2,23 |  Lea Sölkner |
| 4. | 4 lutego | 1978 | Garmisch-Partenkirchen |
Gigant | 2:41,15 | +0,82 | Maria Epple |
3. |
21 lutego | 1980 | Lake Placid |
Gigant | 2:41,66 | +0,75 | Hanni Wenzel |
| DNF | 23 lutego | 1980 | Lake Placid |
Slalom | 1:25,09 | - | Hanni Wenzel |
2. |
31 stycznia | 1982 | Schladming |
Kombinacja | 8,99 pkt | +18,96 pkt |  Erika Hess |
| DNF | 2 lutego | 1982 | Schladming |
Gigant | 2:37,17 | - | Erika Hess |
| DNF2[2] | 6 lutego | 1982 | Schladming |
Slalom | 1:41,60 | - | Erika Hess |
| 18.[3] | 6 lutego | 1985 | Bormio |
Gigant | 2:18,53 | +3,69 | Diann Roffe |
1. |
9 lutego | 1985 | Bormio |
Slalom | 1:29,58 | - | - |
Crans-Montana – 26 stycznia 1977 (slalom)
Megève – 28 stycznia 1977 (slalom) Sun Valley – 5 marca 1977 (slalom) Cervinia – 10 grudnia 1977 (slalom) Megève – 8 lutego 1978 (slalom) Stratton Mountain – 5 marca 1978 (slalom)
Furano – 18 marca 1979 (slalom) Berchtesgaden – 9 stycznia 1980 (slalom) Saint-Gervais – 25 stycznia 1980 (slalom) Waterville Valley – 29 stycznia 1980 (slalom)
Vysoké Tatry – 8 marca 1980 (slalom) Altenmarkt – 18 grudnia 1980 (slalom) Bormio – 21 grudnia 1980 (slalom) Bad Gastein – 14 stycznia 1984 (slalom) Courmayeur – 1 grudnia 1984 (slalom) Maribor – 1 lutego 1977 (slalom) – 3. miejsce Bad Gastein – 19 stycznia 1978 (slalom) – 3. miejsce Berchtesgaden – 24 stycznia 1978 (slalom) – 3. miejsce Piancavallo – 10 grudnia 1978 (slalom) – 2. miejsce Les Gets – 8 stycznia 1979 (slalom) – 2. miejsce Mellau – 27 stycznia 1979 (slalom) – 3. miejsce Val d’Isère – 6 grudnia 1979 (gigant) – 2. miejsce Piancavallo – 15 grudnia 1979 (slalom) – 2. miejsce Berchtesgaden – 10 stycznia 1980 (gigant) – 2. miejsce Arosa – 16 stycznia 1980 (gigant) – 3. miejsce Bad Gastein – 21 stycznia 1980 (slalom) – 2. miejsce Maribor – 23 stycznia 1980 (slalom) – 2. miejsce Saint-Gervais – 26 stycznia 1980 (gigant) – 2. miejsce Saalbach-Hinterglemm – 12 marca 1980 (gigant) – 2. miejsce Val d’Isère – 4 grudnia 1980 (gigant) – 2. miejsce Berchtesgaden – 23 stycznia 1982 (slalom) – 2. miejsce Piancavallo – 17 grudnia 1982 (slalom) – 2. miejsce Davos – 11 stycznia 1983 (slalom) – 3. miejsce Val d’Isère – 11 grudnia 1983 (gigant) – 2. miejsce Waterville Valley – 10 marca 1984 (slalom) – 3. miejsce Jasná – 18 marca 1984 (slalom) – 2. miejsce Zwiesel – 20 marca 1984 (slalom) – 3. miejsce
Oslo – 24 marca 1984 (slalom) – 3. miejsce Park City – 19 marca 1985 (slalom) – 2. miejsce Heavenly Valley – 22 marca 1985 (slalom) – 2. miejsce Saint-Gervais – 26 stycznia 1986 (slalom) – 2. miejsce Piancavallo – 4 lutego 1986 (slalom) – 2. miejsce Heavenly Valley – 11 marca 1986 (slalom) – 3. miejsceSeamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
