Pałac Pod Karczochem w Warszawie

Pałac Pod Karczochem, również pałac Marconich^[1] – pałacyk znajdujący się w Warszawie w Alejach Ujazdowskich 14.

Pałac Pod Karczochem

nr rej. 604 z 1.07.1965
Pałac Pod Karczochem
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Adres	Aleje Ujazdowskie 14
Styl architektoniczny	neogotyk, eklektyzm
Architekt	Szymon Bogumił Zug, Antonio Corazzi, Leandro Marconi
Kondygnacje	2
Rozpoczęcie budowy	1786
Ukończenie budowy	1800
Ważniejsze przebudowy	1845–1846, 1884–1886
Pierwszy właściciel	Szymon Bogumił Zug
Kolejni właściciele	Jan Kanty Sokołowski (od 1844) M. Pawluć (od 1855) Tekla Zbijewska (od 1863) Jan Bagniewski (od 1879) Ludwik Jaroszyński (od 1882) Henryk Marconi (od 1884) Stanisław Komorowski (do 2010)
Obecny właściciel	rodzina Stanisława Komorowskiego (od 2010)
Położenie na mapie Warszawy Pałac Pod Karczochem
Położenie na mapie Polski Pałac Pod Karczochem
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Pałac Pod Karczochem
52°13′32,74″N 21°01′26,64″E

Historia

Budynek został wzniesiony w latach 1845–1846 według projektu Antonia Corazziego w stylu neogotyckim.

Na miejscu pałacu znajdował się wcześniej pawilon ogrodowy z końca XVIII wieku, którego właścicielem był Szymon Bogumił Zug. Nazwa budynku pochodzi od kształtu ozdoby dachu^[1]. Był on nakryty kopułą zwieńczoną karczochem. Jego pozostałości zostały częściowo wkomponowane w bryłę pałacu zaprojektowanego przez Corazziego.

Pierwszym właścicielem był radca dworu Jan Kanty Sokołowski. W latach 1884–1886 pałacyk został rozbudowany przez Leandra Marconiego dla syna Henryka.

W latach okupacji niemieckiej budynek zajmowała placówka NSDAP (1941–1945). Bezpośrednio po niej użytkownikiem pałacu była Polska Partia Robotnicza (1945–1946), następnie Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (1946–1947), ambasada Korei Północnej (1947–1984). Od chwili przemian ustrojowych pozostaje własnością rodziny Stanisława Komorowskiego. W latach 1992–2002 mieścił Przedstawicielstwo Unii Europejskiej; od 2006 jest siedzibą ambasady Litwy.

Przypisy

1. Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 208. ISBN 978-83-62189-08-3.

Bibliografia

• Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 76. ISBN 83-908950-8-0.
• Jurgis Akromas (i inni autorzy, pr. zespołowa): Historia przedstawicielstwa dyplomatycznego Litwy w Polsce, Wydawnictwo DiG, Warszawa 2009, 136 s., ISBN 978-83-7181-606-2.

Linki zewnętrzne

• O pałacu na portalu warszawa1939.pl