Otaru

Otaru
Nazwa japońska
Kanji	小樽市
Transkrypcja Hepburna	Otaru-shi
Herb	Flaga
Państwo	Japonia
Prefektura	Hokkaido
Wyspa	Hokkaido
Region	Hokkaido
Burmistrz	Toshiya Hazama
Powierzchnia	243,83 km²
Populacja (2020); • liczba ludności; • gęstość	; 111 299 ; 457 os./km²
Nr kierunkowy	0134
Kod pocztowy	〒047-8660
	Symbole japońskie
Drzewo	japońska biała brzoza (Betula platyphylla var. japonica)
Kwiat	różanecznik
Ptak	treron złotolicy (Treron sieboldii)
	Położenie na mapie Hokkaido Otaru
	Położenie na mapie Japonii Otaru
	43°11′N 141°00′E
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Otaru (jap. 小樽市 Otaru-shi) – miasto portowe w podprefekturze Shiribeshi, w Japonii, w zachodniej części wyspy Hokkaido, nad zatoką Ishikari (Morze Japońskie)^[3]. Miasto ma powierzchnię 243,83 km²^[1]. W 2020 r. mieszkało w nim 111 299 osób, w 52 615 gospodarstwach domowych^[2] (w 2010 r. 131 928 osób, w 57 560 gospodarstwach domowych)^[4].

Szybkie fakty Nazwa japońska, Kanji ...

Zamknij

W dalekiej przeszłości była to osada zamieszkiwana przez Ajnów. Nazwa „Otaru” jest pochodzenia ajnuskiego, prawdopodobnie oznaczająca „rzekę biegnącą przez piaszczystą plażę”.

W 1865 roku miejscowość ta została uznana przez siogunat za wioskę. Władze Meiji ustanowiły pierwszy urząd, który był odpowiedzialny za rozwój regionu. W 1880 roku uruchomiono pierwszą linię kolejową (stacja Otaru) na Hokkaido, pomiędzy Otaru i Sapporo. Dekret imperialny z lipca 1899 roku ustanowił Otaru otwartym portem do handlu ze Stanami Zjednoczonymi i Wielką Brytanią. Spowodowało to, iż Otaru stało się ruchliwym portem, utrzymującym międzynarodowe kontakty handlowe. W szczytowym okresie, od końca XIX do połowy XX wieku, powstało tu wiele filii banków, które utworzyły „Wall Street Północy”^[5]^[6].

Otaru otrzymało status miejski rangi -shi (市) w 1922 roku.

Od lat 50. XX wieku, gdy przemysł węglowy w mieście zaczął zanikać, status centrum gospodarczego przeniósł się z Otaru do Sapporo^[6].

Kanał Otaru (Otaru Unga) jest symbolem miasta. Był główną częścią ruchliwego portu w pierwszej połowie XX wieku. Towary były rozładowywane z dużych statków na mniejsze, które transportowały towary do magazynów usytuowanych wzdłuż kanału^[7].

Kanał stał się przestarzały, gdy nowoczesne urządzenia doków umożliwiły bezpośredni rozładunek większych statków. Jednakże dzięki zaangażowaniu mieszkańców część kanału została odrestaurowana w latach 80. XX wieku. Magazyny przekształcono w muzea, sklepy i restauracje^[7].

Kanał jest miejscem spacerów zarówno w ciągu dnia, jak i wieczorami, gdy zapalane są staromodne lampy gazowe, tworzące romantyczną atmosferę^[7].

Przemysł rybny śledzia odegrał ważną rolę w historii Otaru. Większość ryb była przetwarzana na nawóz, a nie do spożycia przez ludzi. Wiodące przedsiębiorstwa rybackie osiągały wysokie zyski do 1950 roku, kiedy zasoby śledzia gwałtownie spadły, a przemysł upadł.

W okresie rozkwitu połowów śledzia powstawały „dwory” śledziowe (nishin goten), budowane przez bogatych rybaków do przetwarzania ryb i jednocześnie miejsce zamieszkania dla siebie i pracowników. Jeden z nich, który powstał pod koniec XIX wieku zachował się do dziś i można go zwiedzać^[8].

Kanał służy również jako główny ciąg miasta w czasie „Festiwalu Drogi Śnieżnego Światła” (jap. Otaru Yuki Akari no Michi; ang. Snow Light Path Festival), który odbywa się co roku w lutym. Miasto ozdabiają przez dziesięć dni światła i małe rzeźby ze śniegu, zazwyczaj w tym samym czasie, co pobliski Festiwal Śniegu w Sapporo. Dzięki temu turyści mogą zobaczyć oba festiwale podczas tej samej podróży^[9].