Odon Godart (ur. 21 sierpnia 1913 w Farciennes, zm. 18 kwietnia 1996 w Bousval) – belgijski wojskowy i naukowiec: meteorolog oraz astronom. W czasie II wojny światowej pracował dla aliantów jako meteorolog i brał udział w lądowaniu w Normandii. Po wojnie dyrektor zreorganizowanych służb meteorologicznych belgijskich sił powietrznych, od 1959 roku profesor astronomii. Bliski współpracownik Georges’a Lemaître’a – autora koncepcji Wielkiego Wybuchu. Godart opublikował około sto osiemdziesiąt prac: artykuły, seminaria, kursy i wykłady; zarówno z meteorologii i astronomii, jak i z innych dyscyplin.
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
21 sierpnia 1913 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
Życiorys
Studia
Absolwent Kolegium Najświętszego Serca Jezusowego w Charleroi i Katolickiego Uniwersytetu w Leuven (licencjat z matematyki 1935). Po ukończeniu studiów asystent Georges’a Lemaître’a, autora koncepcji „pierwotnego atomu”, opisującej mechanizm ekspansji Wszechświata i jego hipotetyczny początek (Wielki Wybuch). W 1938 roku przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, aby badać promieniowanie kosmiczne w Harvard Observatory i Massachusetts Institute of Technology (MIT).
II wojna światowa
Po zajęciu Belgii przez siły hitlerowskie służył w kanadyjskiej armii, by ostatecznie podjąć czynną służbę wojskową w Wielkiej Brytanii w służbach meteorologicznych. W 1943 roku wziął udział jako nawigator w bombardowaniu Zagłębia Ruhry. Jego samolot został trafiony i rozbił się podczas lądowania. Ciężko ranny i jedyny ocalały z załogi spędził trzy miesiące w szpitalu.
Jako meteorolog pracował dla Bomber Command nad poprawą dokładności prognoz meteorologicznych. W tym okresie powstała jego fundamentalna praca From the introduction and use of isobaric coordinates as a surface of coordinates in meteorology and its isobaric consequences[1]. Mimo początkowej niechęci jego przełożonych do tej koncepcji, zyskała ona uznanie ze względu na swoją skuteczność, upraszczając obliczanie równań atmosferycznych. Obecnie jest stosowana w numerycznym prognozowaniu pogody. Brał również udział w pracach nad ustaleniem terminu lądowania w Normandii, tak by zapewnić optymalne warunki pogodowe na dzień ataku[1][2].
Okres powojenny 1945–1983
Po wojnie był odpowiedzialny za reorganizację służby meteorologicznej sił powietrznych w Belgii[1]. W 1959 został profesorem na Uniwersytecie w Leuven, gdzie wykładał astronomię aż do przejścia na emeryturę w 1983 roku.
Był prezesem Société royale belge d'astronomie, de météorologie et de physique du globe (SRBA)
Zapisał się w historii też jako osoba, która w 1966 roku poinformowała ciężko chorego (kilka dni później zmarł) Georges’a Lemaître’a o odkryciu przez Arno Penziasa i Roberta Woodrowa Wilsona promieniowania tła – dowodu na prawdziwość koncepcji, której Lemaître był współtwórcą.
Życie prywatne
W 1950 roku ożenił się; miał pięcioro dzieci.
Nagrody i wyróżnienia
Planetoida (7043) Godart została nazwana na jego cześć[3].
Przypisy
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
