Odocoileini – plemię ssaków z podrodziny saren (Capreolinae) w obrębie rodziny jeleniowatych (Cervidae).
Szybkie fakty Domena, Królestwo ...
Odocoileini |
Pocock, 1923[1] |
|
Przedstawiciel plemienia – samiec mulaka białoogonowego (Odocoileus virginianus) |
Systematyka
|
Domena
|
eukarionty |
Królestwo
|
zwierzęta |
Typ |
strunowce |
Podtyp |
kręgowce |
Gromada |
ssaki |
Podgromada |
żyworodne |
Infragromada |
łożyskowce |
Rząd |
parzystokopytne |
Podrząd |
przeżuwacze |
Infrarząd |
Pecora |
Rodzina |
jeleniowate |
Podrodzina |
sarny |
Rodzaj |
Odocoileini |
Typ nomenklatoryczny |
Odocoileus Rafinesque, 1832 |
Synonimy |
- Rangiferinidae[uwaga 1] Brookes, 1828[2]
- Elaphalcedae[uwaga 2] Brookes, 1828[3]
- Mazamadae[uwaga 3] Brookes, 1828[3]
- Subulidae[uwaga 4] Brookes, 1828[3]
- Rangerine: J.E. Gray, 1852[4]
- Rangiferidae: J.E. Gray, 1872[5]
- Odocoileinae[uwaga 5] Pocock, 1923[1]
- Pudinae[uwaga 6] Pocock, 1923[1]
- Rangiferinae: Pocock, 1923[1]
- Mazaminae: Kraglievich, 1932[6]
- Odocoileini: Simpson, 1945[7]
- Rangiferini: Simpson, 1945[8]
- Pudini: Hershkovitz, 1982[9]
- Blastocerina[uwaga 7] Heckeberg, Erpenbeck, Wörheide & Rössner, 2016[10]
- Odocoileina: Heckeberg, Erpenbeck, Wörheide & Rössner, 2016[11]
|
|
Rodzaje |
18 rodzajów (w tym 7 wymarłych) – zobacz opis w tekście |
|
|
Zamknij
Plemię obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Ameryce[12].
Podział systematyczny
Do plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje[13][12][14][15]:
- Rangifer C.H. Smith, 1827 – renifer – jedynym przedstawicielem jest Rangifer tarandus (Linnaeus, 1758) – renifer tundrowy
- Pudu J.E. Gray, 1852 – pudu – jedynym przedstawicielem jest Pudu puda (G.I. Molina, 1782) – pudu południowy
- Pudella O. Thomas, 1913
- Ozotoceros Ameghino, 1891 – sarniak – jedynym przedstawicielem jest Ozotoceros bezoarticus (Linnaeus, 1758) – sarniak pampasowy
- Blastocerus J.A. Wagner, 1844 – jeleniak – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Blastocerus dichotomus (Illiger, 1815) – jeleniak bagienny
- Hippocamelus Leuckart, 1816 – huemal
- Bisbalus Sandoval, Jędrzejewski, Molinari, Vozdova, Cernohorska, Kubickova, Bernegossi, Caparroz & Duarte, 2024 – jedynym przedstawicielem jest Bisbalus citus (Osgood, 1912)
- Passalites Gloger, 1841 – jedynym przedstawicielem jest Passalites nemorivagus (F. Cuvier, 1817) – mazama amazońska
- Subulo C.H. Smith, 1827 – jedynym przedstawicielem jest Subulo gouazoupira (G. Fischer, 1814) – mazama szara
- Mazama Rafinesque, 1817 – mazama
- Odocoileus Rafinesque, 1832 – mulak
Opisano również kilka rodzajów wymarłych:
- Agalmaceros Hoffstetter, 1952[16] – jedynym przedstawicielem był Agalmaceros blicki (Frick, 1937)
- Antifer Ameghino, 1889[17]
- Charitoceros Hoffstetter, 1963[18] – jedynym przedstawicielem był Charitoceros tarijensis (Hoffstetter, 1952)
- Epieuryceros Ameghino, 1889[19] – jedynym przedstawicielem był Epieuryceros truncus Ameghino, 1889
- Morenelaphus Carette, 1922[20]
- Navahoceros Kurtén, 1975[21] – jedynym przedstawicielem był Navahoceros fricki (Schultz & Howard, 1935)
- Paraceros Ameghino, 1889[22] – jedynym przedstawicielem był Paraceros fragilis (Ameghino, 1888)
Typ nomenklatoryczny: Rangifer C.H. Smith, 1827.
Typ nomenklatoryczny: Elaphalces Brookes, 1828 (= Odocoileus Rafinesque, 1832).
Typ nomenklatoryczny: Mazama C.H. Smith, 1827.
Typ nomenklatoryczny: Subulus Brookes, 1828 (= Odocoileus Rafinesque, 1832).
Pisownia oryginalna; takson zdefiniowany jako podrodzina w obrębie Bovidae.
Typ nomenklatoryczny: Pudu J.E. Gray, 1852.
Typ nomenklatoryczny: Blastocerus Wagner, 1844.
N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.12) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-01-08]. (ang.). Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 171–174. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.). J. Barrio, E.E. Gutiérrez & G. D’Elía. The first living cervid species described in the 21st century and revalidation of Pudella (Artiodactyla). „Journal of Mammalogy”. 105 (3), s. 577–588, 2024. DOI: 10.1093/jmammal/gyae012. (ang.). R.J. Hoffstetter. Les mammifères pléistocènes de la république de l’Équateur. „Mémoires de la Société Géologique de France”. 66, s. 361, 1952. (fr.).
- J. Brookes: A catalogue of the Anatomical and Zoological Museum of Joshua Brookes. Cz. 16. London: Richard Taylor, 1828, s. 1–123. (ang.).
- F. Ameghino. Contribución al conocimiento de los mamiferos fósiles de la República Argentina. „Acta de la Academia Nacional de Ciencias Exactas”. 6, s. 1–1027, 1889. (hiszp.).
- G.G. Simpson. The principles of classification and a classification of mammals. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 85, s. 1–350, 1945. (ang.).
- N.S. Heckeberg, D. Erpenbeck, G. Wörheide & G.E. Rössner. Systematic relationships of five newly sequenced cervid species. „PeerJ”. 4, s. e2307, 2016. DOI: 10.7717/peerj.2307. (ang.).