Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
O Zawiszy Czarnym opowieść – powieść Karola Bunscha[1] z 1959 roku, opowiadająca o jednym z najsłynniejszych polskich rycerzy[2]. Akcja powieści toczy się już po śmierci Zawiszy[3] w 1428. Bohaterem jest kanonik Adam Świnka przygotowujący epitafium i przemowę na symboliczny pogrzeb Zawiszy[4]. Częściowo przez zasianą przez biskupa krakowskiego Zbigniewa wątpliwość, kanonik spotyka się z ludźmi bliskimi poległego rycerza weryfikując urosłe do legendy opowieści o nim, od lat krążące po Europie. Zawisza jest przedstawiony jako wykształcony, nieugięty, z niezłomnymi zasadami rycerz gotowy ponieść każdą ofiarę w obronie wiary i ojczyzny. Powieść wieńczy pełna treść epitafium Adama Świnki[5] Arma tua fulgent, sed non hic ossa quiescunt w oryginale wraz z tłumaczeniem.
Akcja powieści rozpoczyna się, gdy do księcia Witolda przybywa poseł króla Zygmunta. Przynosi wieść o śmierci wielkiego rycerza Zawiszy. Wieść szybko rozprzestrzenia się po Europie i dociera również do Krakowa. Biskup krakowski Zbigniew poleca kanonikowi Adamowi wnikliwe zbadanie legendy Sulimczyka. Kanonik spotyka się z wdową Barbarą, bratem Farurejem[6] i koniuszym Szymonem, co przybliża mu historię Zawiszy od lat chłopięcych aż po ostatnią bitwę pod Gołąbcem.
Zastosowana narracja z wielu punktów widzenia przypomina narrację użytą między innymi przez Roberta Browninga w poemacie Pierścień i księga i Akirę Kurosawę w filmie Rashōmon[potrzebny przypis].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.