francuski sportowiec Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikola Karabatić (serb. Никола Карабатић; ur. 11 kwietnia 1984 w Niszu[1]) – były francuski piłkarz ręczny pochodzenia sersko-chorwackiego urodzony w Serbii, występujący na pozycji rozgrywającego, reprezentant Francji. Uznany najlepszym szczypiornistą na świecie roku 2007. Trzykrotny mistrz olimpijski (2008, 2012 i 2020).
 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
196 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pochodzi z rodziny serbsko-chorwackiej. Jego ojciec Branko Karabatić (ur. 1955, zm. 2011) był Chorwatem z Trogiru, również szczypiornistą i bramkarzem reprezentacji Jugosławii. Matka Radmiła, znana jako „Lala”, jest Serbką z Niszu. W 1988 r. razem z rodziną przeprowadził się do Francji. Piłką ręczną zaczął się interesować w wieku 5 lat. Obywatelstwo francuskie uzyskał 7 marca 1994.
Jego pierwszym klubem był ASL Robertsau, gdzie grał w latach 1990–1992. Następnie przeniósł się do młodzieżowej drużyny Frontignan THB, której menadżerem był jego ojciec.
W 2000 r. uczył się w Akademii Montpellier. Sezon 2001/02 był dla niego pierwszym sezonem w profesjonalnym klubie. Wówczas, w wieku 17 lat, zdobył mistrzostwo i puchar Francji. W sezonie 2002/2003 Nikola zdobył wszystko możliwe do zdobycia w klubowej piłce ręcznej: Ligę Mistrzów oraz mistrzostwo i puchar Francji. Kolejne sezony w Montpellier również były udane, zdobył: dwukrotne mistrzostwo Francji, dwukrotnie superpuchar Francji, a także w sezonie 2004/05 Puchar Francji. Po 5 latach w Montpellier, opuścił Francję. Wrócił do Montpellier w sezonie 2009/10. W pierwszym sezonie po powrocie wywalczył dla Montpellier mistrzostwo i puchar Francji, a także Puchar Ligi Francuskiej. Wystąpił 19 meczach w Division 1, zdobywając 83 bramki. Na zakończenie sezonu został wybrany MVP oraz najlepszym środkowym rozgrywającym. W sezonie 2010/11 zdobył szósty tytuł mistrza Francji, a także puchar Ligi Francuskiej. W całym sezonie wystąpił w 22 meczach i zdobywał 122 bramki. W sezonie 2011/12 zdobył mistrzostwo i puchar Francji, a także Puchar Ligi Francuskiej. W całym sezonie wystąpił w 76 meczach, zdobywając przy tym 126 bramek. Przed świętami Bożego Narodzenia 2012 dopuścił się bójki z prezesem Montpellier HB Remim Levy, który skierował sprawę do sądu[2]. Po tej sytuacji, w styczniu 2013 r. rozwiązał kontrakt z Montpellier za porozumieniem stron[3].
Z kilońskim klubem związał się w sezonie 2005/06. W tamtym czasie udało mu się wywalczyć: superpuchar i mistrzostwo Niemiec. Sezon 2006/07 już po raz drugi świętował w potrójnej koronie, zdobył puchar i mistrzostwo Niemiec, a co najważniejsze wygrał Ligę Mistrzów, został także królem strzelców tej edycji mistrzowskiej, z wynikiem 89 bramek. Na koniec sezonu został uznany za najlepszego szczypiornistę sezonu w Bundeslidze. Kolejne mistrzostwo i Puchar Niemiec, a także srebrny medal Ligi Mistrzów, wywalczył w sezonie 2007/08. Po raz drugi został wybrany najlepszym piłkarzem sezonu w Bundeslidze. Sezon 2008/09 był dla Karabaticia bardzo udany, udało mu się wywalczyć Puchar Niemiec, finał Ligi Mistrzów, w którym THW przegrało po raz kolejny z BM Ciudad Real. Ciudad wygrał dwumecz zaledwie jedną bramką (stan 67:66). Zdobył również po raz czwarty z rzędu mistrzowski tytuł. Opuścił kilońską drużynę po czterech sezonach. W tym czasie zdobył dla THW Kiel 629 bramek, występując w 550 meczach.
1 lutego 2013 podpisał pięciomiesięczny kontrakt z Pays d’Aix Université Club handball, pomagając tej drużynie utrzymać się w Division 1[4]. Ostatecznie drużyna zajęła 11. miejsce, a sam zawodnik otrzymał nagrodę MVP sezonu.
W czerwcu 2013 r. podpisał czteroletni kontrakt z drużyną z Katalonii[5]. W ciągu dwóch sezonów gry dla hiszpańskiej drużyny zdobył dwukrotnie złoty medal mistrzostw Hiszpanii, Puchar Króla, Superpuchar Hiszpanii oraz Puchar Ligi ASOBAL. Zdobył także brązowy medal w Lidze Mistrzów podczas Final Four rozgrywanego w dniach 31 maja-1 czerwca 2014 w Kolonii. Nikola znalazł się również w „10” najlepszych strzelców sezonu Ligi Mistrzów z 72 bramkami. FC Barcelona zdobyła także puchar Króla i mistrzostwo Hiszpanii. W sezonie 2014/15 szczypiornista zdobył złoty medal Ligi Mistrzów. Reprezentant Francji został wybrany do Siódemki Gwiazd jako najlepszy lewy rozgrywający. Zdobył także 75 bramek w całych rozgrywkach.
Pierwsze powołanie do narodowej kadry Francji otrzymał w 2002 r., mając 18 lat. W 2003 r. zdobył swój pierwszy medal, brąz mistrzostw Świata rozgrywanych w Portugalii. Jako 20 latek zaliczył swój pierwszy występ na Igrzyskach Olimpijskich w 2004 roku w Atenach. W 2004 r. wystąpił również podczas mistrzostw Europy, gdzie Francji nie udało się stanąć na podium. Jednak Niko został wybrany najlepszy zawodnikiem na pozycji lewego rozgrywającego w turnieju. W 2005 r. po raz drugi w karierze wywalczył brązowy medal mistrzostw Świata. W 2006 r. zdobył złoty medal Mistrzostw Europy. Rok później, podczas mistrzostw Świata w Niemczech Francja nie wywalczyła medalu, ale Karabatić otrzymał nagrodę dla najlepszego lewego rozgrywającego turnieju. W 2008 r. został wybrany MVP Mistrzostw Europy, rozgrywanych w Norwegii, a Francja zdobyła brązowy medal. Został uznany najlepszym piłkarzem ręcznym na świecie roku 2007. Podczas Igrzysk Olimpijskich 2008 w Pekinie zdobył złoty medal olimpijski. W 2009 r. w Chorwacji wywalczył mistrzostwo Świata. W finale ekipa Francji pokonała Chorwację 24:19. Na zakończenie turnieju został wybrany do Siódemki gwiazd jako najlepszy środkowy rozgrywający. Został wybrany do najlepszej siódemki świata 2009 r. przez magazyn „L’Équipe”[6]. W 2010 r. zdobył mistrzostwo Europy. Podczas tych ME w Austrii Francuzi pokonali w wielkim finale Chorwację 25:21[7], a Karabatić został wybrany do Siódemki gwiazd jako najlepszy środkowy rozgrywający turnieju[8]. W 2011 r. drugi raz z rzędu został mistrzem świata. Turniej odbywał się w Szwecji, a na jego zakończenie Nikola został wybrany MVP[9][10]. W grudniu 2011 r. został wybrany przez L’Équipe najlepszym sportowcem roku we Francji[11]. 12 sierpnia 2012 w Londynie razem z reprezentacją Francji, po raz drugi w historii, zdobył złoty medal olimpijski. Na zakończenie turnieju został wybrany najlepszym środkowym rozgrywającym[12]. Podczas Mistrzostw Europy 2014 Francuzi ponownie zdobyli złoty medal, a Karabatić został wybrany MVP. To już druga taka nagroda reprezentanta Francji[13].
1 października 2012 został aresztowany przez francuska policję w związku z ustawianiem meczów i nielegalnymi zakładami bukmacherskimi. W aferę zamieszani są również: Wissem Hmam, Luka Karabatić, Dragan Gajić, Mickaël Robin, Issam Tej oraz Primož Prost, dotyczy ona meczu z 12 maja 2012, kiedy drużyna Montpellier Agglomération Handball przegrała z Cesson Rennes Métropole Handball 28:31. Montpellier Agglomération Handball miał wówczas zapewniony tytuł mistrzowski, a drużyna z Cesson-Sévigné walczyła o utrzymanie[14]. Zawodnicy przyznali się do obstawiania zakładów, ale nie do ustalania końcowego wyniku meczu. Prokurator Republiki Brice Robin poinformował, że przyjaciółka Nikoli postawiła 1500 €[15]. Jak się później okazało Nikola dzień przed meczem z Cesson Rennes Métropole Handball pobrał na swój telefon bukmacherską aplikację Parions Sport. Istnieją również dowody, że na jego laptopie był na bieżąco monitorowany przebieg meczu pomiędzy obiema drużynami[16].
Był związany z Blanką Vlašić, chorwacką lekkoatletką uprawiającą skok wzwyż. Jest synem, zmarłego 25 maja 2011, Branko Karabaticia – jugosłowiańskiego szczypiornisty i bratem Luki, również szczypiornisty. Ma dwójkę dzieci - syn Alek oraz córka Nora.
(2014, 2015)
(2014, 2015) (2014, 2015) (2014, 2015) (2005, 2007, 2008) (2006, 2007, 2009) (2002, 2003, 2004, 2005, 2010, 2011, 2012) (2001, 2002, 2003, 2005, 2010, 2012) (2004, 2005) (2004, 2005, 2010, 2011, 2012) (2013) (2013)
(2006, 2010, 2014)
(2008)
(2008, 2012, 2020)
(2016)Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
