Niektóre gatunki uprawiane są jako rośliny ozdobne[5]. Pędy Nageia nagi ze względu na walory ozdobne i trwałość wykorzystywane są we florystyce. Olej z nasion tego gatunku jest jadalny i zawiera kwas eikosatetraenowy łagodzący swędzenie np. po ugryzieniach przez owady[8].
Pokrój
Zimozielone drzewa (N. wallichiana osiąga 50 m wysokości)[6] i krzewy[7]. Korona drzew wąska, walcowata[6].
Młodociane podobne do dorosłych, nieco tylko mniejsze i węższe (odwrotnie jednak w przypadku N. wallichiana). Ułożone na pędzie skrętolegle, ale na pędach bocznych też w dwóch rzędach i niemal naprzeciwległe lub naprzeciwległe. Liście ogonkowe, z ogonkiem skręconym o 90°[6], szerokim i krótkim[7]. Blaszka ponad 0,5 cm długości (u N. wallichiana o długości ponad 20 cm w przypadku liści młodocianych, u dorosłych liści N. fleuryi blaszka osiąga 18 cm), kształtu jajowato-eliptycznego do lancetowatego. W odróżnieniu od innych zastrzalinowatych żyłki przewodzące są równoległe i takie same (brak powiększonej centralnej wiązki przewodzącej), w efekcie blaszki liściowe są myląco podobne do przedstawicieli rodzaju agatis z rodziny araukariowatych. Linie aparatów szparkowych zwykle tylko na dolnej stronie blaszki, rzadziej na obu[6].
Organy generatywne
Kłosopodobne[6], walcowate[7] strobile męskie rozwijają się pojedynczo lub w pęczkach po 3–6 w kątach liści. Strobile żeńskie wyrastają na szczytach pędów, w ich rozwidleniach, zwykle pojedynczo, rzadko w parach. Wynoszące je szypuły pokryte są łuskami. Skórzasta osnówka otacza w całości nasiono. Po dojrzeniu ma kolor niebieskoczarny[6].
Kulistawe, twarde, bez skrzydełka[6] o gładkiej powierzchni[7].
Rodzaj zaliczany jest do rodziny zastrzalinowatych (Podocarpaceae). Był wyodrębniany w osobną rodzinę Nageiaceae, ale nie zostało to uznane za zasadne[6]. W przeszłości do rodzaju tego zaliczano większą liczbę gatunków, ale zostały one w końcu XX wieku poprzenoszone do osobnych rodzajów (N. falcata do Afrocarpus, N. comptonii, N. minor, N. piresii, N. rospigliosii i N. vitiensis do Retrophyllum). W obrębie zaliczanych tu gatunków problematyczny status ma N. formosensis wyróżniany od N. nagi tylko przez część autorów[7].
Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI:10.1371/journal.pone.0119248, PMID:25923521, PMCID:PMC4418965 [dostęp 2021-03-26](ang.).
M.J.M.M.J.M.ChristenhuszM.J.M.M.J.M. i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI:10.11646/phytotaxa.19.1.3(ang.).
Nazwa polska według Józef Rostafiński:Słownik polskich imion rodzajów oraz wyższych skupień roślin, poprzedzony historyczną rozprawą o źródłach.Kraków:Akademia Umiejętności,1900.(pol.). Brak numerów stron w książce
Maarten J.M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase:Plants of the World.Richmond UK, Chicago USA:Kew Publishing, Royal Botanic Gardens, The University of Chicago Press,2017,s.82. ISBN978-1-842466346.