Newa Sankt Petersburg

Newa Sankt Petersburg – rosyjski klub żużlowy z Petersburga. Dwukrotny drużynowy mistrz Związku Radzieckiego w latach 1966 i 1971. Drużynowy mistrz Finlandii w sezonie 2000.

Newa Sankt Petersburg

"НЕВА - СПИДВЕЙ" Санкт-Петербург

Pełna nazwa	Спортивный мотоциклетный клуб "НЕВА - СПИДВЕЙ" Санкт-Петербург
Data założenia	1962
Liga	Radziecka liga żużlowa (1962-1990), Fińska liga żużlowa (1994-2002), Rosyjska liga żużlowa (2017-2018) Baltic Speedway League (od 2018)
Państwo	Rosja
Adres	ulica Watutina 17i, komnata 29, 195009 Sankt Petersburg
Stadion	brak, dawniej Mototrek DOSAAF
Prezes	Michaił Popow
Strona internetowa

Historia

W okresie Związku Radzieckiego (do 1991)

Dzieje żużla w Leningradzie sięgają 1956 roku, kiedy to z inicjatywy Władimira Karniejewa, działacza federacji motocyklowej Rosyjskiej FSRR, na bieżni stadionu im. Kirowa odbyły się pokazowe zawody motocyklowe. Karniejew brał też udział w projektowaniu leningradzkiego motodromu DOSAAF i był organizatorem pierwszych zawodów żużlowych w Związku Radzieckim Odbyły się one w dniach 10-12 czerwca 1958 roku na moskiewskim Stadionie Łużniki. W gronie motocyklistów zaproszonych na te zawody znalazło się trzech przedstawicieli Leningradu: Andriej Dieżynow, Gienrich Lemberg i Jurij Bugrow. Po trzech dniach zawodów indywidualnych najlepiej wypadł Dieżynow, zajmując w klasyfikacji 3. miejsce^[1].

Rok później w 1959 roku, odbyły się pierwsze indywidualne mistrzostwa ZSRR na żużlu. W finale rozgrywanym w Ufie, wystąpiło 2 zawodników w Leningradu, Andriej Dieżynow zajął 4. miejsce, Jurij Bugrow był ósmy^[2].

W 1962 roku pierwszy raz zorganizowano rozgrywki o drużynowe mistrzostwo kraju. Wystąpiła w nich drużyna Newy, zajmując 10. miejsce spośród 16 drużyn.

Pod koniec 1963 roku ukończono budowę stadionu "Mototrek", położonego na obrzeżach największego miejskiego parku - Sosnowki. Obiekt służący rozgrywaniu zawodów żużlowych i wyścigów na lodzie został otwarty 11 stycznia 1964r.^[3]

W 1964 roku dzięki dużej ilości zawodników w sekcji udało się zorganizować 16-osobowe Indywidualne Mistrzostwa Leningradu. Zwyciężył w nich Anatolij Biełkin, kolejne miejsca na podium zajęli Władimir Kanunnikow i Gienrich Lemberg. Zimą 1965 roku zorganizowano mistrzostwa miasta w wyścigach na lodzie. Tu triumf odniósł Władimir Kanunnikow przed Reino Viidasem z Tallinna i Anatolijem Biełkinem. W latach 1965–1967 klub posiadał drugą drużynę występującą pod nazwą "Bałtika"^[4].

Drużynowe mistrzostwo Związku Radzieckiego w sezonie 1966 padło łupem leningradzkiej Newy, dzięki zwycięstwu we wszystkich spotkaniach ligowych. Zawodnikami złotej drużyny byli: Giennadij Wiunow, Władimir Smirnow, Anatolij Biełkin, Władimir Kanunnikow i Gienrich Lemberg^[5].

Newa jako pierwszy klub żużlowy w Związku Radzieckim rozgrywała mecze przeciwko zespołom ligi brytyjskiej. W latach 1967–1972 jej rywalami byli Belle Vue Aces z Manchesteru, Exeter Falcons, Poole Pirates i Ipswich Witches^[6][7].

Data	Gospodarz	Wynik	Gość
7 października 1967	Newa Leningrad	61:47	Belle Vue Aces
27 lipca 1968	Belle Vue Aces	47:30	Newa Leningrad
11 października 1969	Newa Leningrad	40:38	Belle Vue Aces
13 czerwca 1970	Belle Vue Aces	50:32	Newa Leningrad
15 czerwca 1970	Exeter Falcons	47:31	Newa Leningrad
14 października 1971	Newa Leningrad	36:42	Belle Vue Aces
10 czerwca 1972	Belle Vue Aces	41:37	Newa Leningrad
12 czerwca 1972	Exeter Falcons	45:33	Newa Leningrad
14 czerwca 1972	Poole Pirates	44:33	Newa Leningrad
15 czerwca 1972	Ipswich Witches	43:35	Newa Leningrad

Wyniki w lidze radzieckiej

Wyniki Newy Leningrad w lidze radzieckiej

1962: 10. miejsce w DM ZSRR. 1963: 10. miejsce w DM ZSRR. 1964: 8. miejsce w DM ZSRR. 1965: rozgrywek nie ukończono 1966: Mistrzostwo ZSRR 1967: 3. miejsce w Klasie "A". 1968: 3. miejsce w Klasie "A". 1969: 4. miejsce w Klasie "A" 1970: 4. miejsce w Klasie "A" 1971: Mistrzostwo ZSRR 1972: 6. miejsce w Klasie "A" 1973: 4. miejsce w Klasie "A" 1974: 6. miejsce w Klasie "A" 1975: 5. miejsce w Wyższej Lidze 1976: 5. miejsce w Wyższej Lidze 1977: 5. miejsce w Wyższej Lidze 1978: 4. miejsce w Wyższej Lidze 1979: 5. miejsce w Wyższej Lidze 1980: 5. miejsce w Wyższej Lidze 1981: 4. miejsce w Wyższej Lidze 1982: 7. miejsce w Wyższej Lidze 1983: 2. miejsce w Strefie Zachodniej Wyższej Ligi 3. miejsce w finale 1984: 3. miejsce w Strefie Zachodniej Wyższej Ligi 1985: 5. miejsce w Strefie Zachodniej Wyższej Ligi 1986: 4. miejsce w Strefie Zachodniej Wyższej Ligi Spadek do Pierwoj ligi. 1987: 4. miejsce w Klasie "A" Pierwoj Ligi 1988: 4. miejsce w Klasie "A" Pierwoj Ligi 1989: 5. miejsce w Klasie "A" Pierwoj Ligi 1990: 3. miejsce w Klasie "A" Pierwoj Ligi

We współczesnej Rosji (od 1992)

W latach 1992 i 1993 klub był uczestnikiem rozgrywek o Trofeum Krajów Bałtyckich i Puchar Bałtyku, rywalami Newy były zespoły z Białorusi (Witebsk), Estonii, Łotwy i Ukrainy^[8].

Z powodu mniejszych odległości między klubami i dość wysokim poziomem rozgrywek kierownictwo klubu zdecydowało o przystąpieniu do rozgrywek ligowych w Finlandii. Od sezonu 1994 Newa rozpoczęła występy w lidze fińskiej od niższej klasy rozgrywkowej (I Divisioona), a w 1995 uzyskała awans do SM-liigi. Sezon 1996 zakończył się spadkiem, jednak już rok później zawodnikom z Sankt Petersburga znów udało się awansować do najwyższej klasy rozgrywkowej. Najlepszy zawodnikiem Newy w sezonie 1997 był Łotysz Vladimirs Voronkovs. W kolejnych sezonach inni łotewscy zawodnicy, tacy jak Nikolajs Kokins, Aleksandrs Biznia, czy Andrejs Koroļevs stanowili o sile petersburskiego zespołu. W latach 1998–2002 Newa nie schodziła z podium ligi fińskiej - trzykrotnie zdobyła tytuł II wicemistrza (1998, 1999, 2001), raz tytuł wicemistrza (2002), a w 2000 wywalczyła tytuł mistrza Finlandii^[9]. Pomimo sukcesów klubu, pogarszający się stan stadionu spowodował jego zamknięcie w 2001 roku, a ostatnie zawody rozegrano w dniach 15 lipca były to Otwarte Mistrzostwa Sankt-Petersburga. W sezonie 2002 "domowe" rundy ligi fińskiej rozgrywano na stadionie w Spīdveja centrs w Dyneburgu na Łotwie.

• starty w lidze fińskiej

Sezon	Liga	Miejsce	Uwagi
1994	I Divisioona	1	(w tym sezonie jako Pietari Rosja)
1995	I Divisioona	1	awans do ekstraklasy (od tego sezonu jako Neva Bravo Pietari St. Petersburg)
1996	SM Liiga	7	spadek
1997	I Divisioona Italohko	1	awans do ekstraklasy (od tego sezonu jako Neva Bravo St. Petersburg)
1998	SM Liiga	3
1999	SM Liiga	3	(od tego sezonu jako Neva St. Petersburg)
2000	SM Liiga	1
2001	SM Liiga	3
2002	SM Liiga	2

W 2003 dotychczasowy właściciel klubu Andriej Sawin, późniejszy wieloletni menedżer żużlowej reprezentacji Rosji, sprzedał klub małżeństwu pedagogów i instruktorów sportów motorowych Michaiłowi Popowowi i Galinie Wakulenko. Przekształcili oni Newę w sekcję sportów motorowych przy Petersburskim Miejskim Centrum Twórczości Technicznej Młodzieży. Wiodącą sekcją stał się motokross, natomiast z powodu braku własnego toru żużlowego, treningi w tej dyscyplinie odbywały się na obiektach w Finlandii. Po raz pierwszy w rosyjskich rozgrywkach ligowych Newa pojawiła się w sezonie 2017, jako uczestnik Pierwoj ligi. W barwach klubu wystąpili Rusłan Biktimirow, Danił Zełenskij i Siergiej Sorokin, którzy zajęli 3. miejsce na torze w Saławacie^[10]. Rezultat ten został poprawiony rok później - Biktimirow i Zełenskij zajęli 2. miejsce^[11]. W tym samym sezonie Newa przystąpiła do nowych rozgrywek Baltic Speedway League, której celem jest rozwój dyscypliny w krajach położonych na wschodnich wybrzeżach Bałtyku. Drużyna w końcowej klasyfikacji zajęła 5. miejsce. W 2019 roku Newa osiągnęła ten sam rezultat, a sukces indywidualny osiągnął Nikita Zubariew, zdobywając tytuł indywidualnego wicemistrza ligi bałtyckiej, w zawodach rozgrywanych na torze w Varkaus^[12]. W sezonie 2020 Newa również miała uczestniczyć w rozgrywkach, ale nie przystąpiła do nich z powodu ograniczeń wjazdowych związanych z epidemią COVID-19^[13]

Wyniki Newy Sankt Petersburg w Baltic Speedway League
2018: 5. miejsce 2019: 5. miejsce 2020: Klub zgłoszony do rozgrywek, ale nie wziął w nich udziału.

Kadra drużyny

Skład zgłoszony do rozgrywek Baltic Speedway League w sezonie 2020^[14].

Kat.	Żużlowiec
500cm³	Rusłan Biktimirow
500cm³	Siergiej Sorokin
500cm³	Danił Zełenskij
500cm³	Nikita Zubariew
125-500cm³	Jurij Kazancew
125cm³	Aleksandr Rezjapkin