Suspilne
ukraiński nadawca publiczny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ukraiński nadawca publiczny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Public Broadcasting Company of Ukraine (UA:PBC; ukr. Національна суспільна телерадіокомпанія України (НСТУ), powszechnie znana jako Suspilne (ukr. Суспільне, tłum. publiczne) – ukraiński telewizyjny nadawca publiczny i zarazem spółka akcyjna.
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Adres |
ul. Jurija Illenki 42 |
Data założenia | |
Forma prawna | |
Prezes |
Mykoła Czernotyćkyj |
Przewodniczący rady nadzorczej |
Zurab Alasania, Inna Hrebeniuk, Dmytro Chorkin, Switłana Ostapa |
Udziałowcy |
całościowo Państwowy Komitet ds. Telewizji i Radiofonii Ukrainy „Derżkomteleradio” – właściciel korporacji, reprezentuje państwo ukraińskie i skarb państwa Ukrainy. |
Zatrudnienie |
ok. 4500 |
Dane finansowe (2021) | |
Przychody | |
Wynik netto | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego | |
Położenie na mapie Kijowa | |
50°27′40,201″N 30°29′01,900″E | |
Strona internetowa |
Całość udziałów firmy należy do państwa Ukrainy, jej status reguluje ustawa „O telewizji publicznej i radiofonii Ukrainy” przyjęta 17 kwietnia 2014 roku[2][3]. Organy państwowe nie mają prawa ingerować w politykę programową firmy[4]. Spółka prowadzi kanał telewizyjny Perszyj, jedyny ukraiński państwowy kanał ogólnokrajowy, który obejmuje swoim zasięgiem ponad 97% terytorium Ukrainy, oraz jego programy skierowane są do wszystkich warstw społecznych społeczeństwa ukraińskiego i mniejszości narodowych. Jej oddział radiowy, Ukrajińśke Radio (ukr. Українське радіо), jest najpopularniejszą stacją radiową informacyjną i rozrywkową na Ukrainie, nadającą w 192 miejscowościach we wszystkich 24 obwodach. Do priorytetowych kierunków sieci należą publicystyka informacyjna, popularnonaukowa, kulturoznawcza, rozrywkowa i sportowa[4].
Od swojego założenia w 2017 roku jest jedynym ukraińskim członkiem Europejskiej Unii Nadawców (EBU), dzięki czemu odpowiada za udział kraju m.in. w Konkursie Piosenki Eurowizji i Konkursie Piosenki Eurowizji Junior[5][6].
Nadawanie radiowe na Ukrainie rozpoczęło się 16 listopada 1924 roku, gdy około godz. 19:00 w Charkowie, ówczesnej stolicy Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej nadano słowa „Halo! Halo! Halo! Mówi Charków, mówi Charków, mówi Charków! Wszyscy, wszyscy, wszyscy! Działa pierwsza radiostacja telefoniczna na Ukrainie!”[7]. Następnie odbył się koncert Państwowego Kwartetu Muzycznego im. Viloma i radiowego magazynu „Proletar”, które zostały odtworzone i odebrane w miejskich klubach łącznie przez niecałą godzinę czasu antenowego. Na cześć rozpoczęcia nadawania ukraińskiego radia, 16 listopada został ogłoszony Dniem Pracowników Radia, Telewizji i Komunikacji na Ukrainie[7]. 16 listopada 1924 powstaje prekursor NSTU – Narodowa Radiokompania Ukrainy (NRU)[8]. Pierwsza sieć radiowa na Ukrainie pojawiła się w 1928 roku[9].
Już 1 lutego 1939 roku w Kijowie została nadana pierwsza transmisja telewizyjna ze stacji telewizyjnej, znajdującej się w Domu ukraińskiego radia. Transmisja trwała 40 minut, w trakcie której pokazywany był portret Sergo Ordżonikidze. Po zakończeniu II wojny światowej, 6 listopada 1951 w Kijowie na antenie stacji telewizyjnej po raz pierwszy został transmitowany radziecki film patriotyczny „Wielki blask”. Następnego dnia została pokazana uroczystość na cześć 34. rocznicy rewolucji październikowej. 1 maja 1952 nadany koncert ukraińskich śpiewaków Kijowskiego Teatru Opery im. Tarasa Szewczenki. Natychmiast po budowie telecentrów w Moskwie i Leningradzie, w 1953 roku zakończono budowę nowej Kijowskiej stacji telewizyjnej na Chreszczatyku[10]. Regularna transmisja programów rozpoczęła się w 1956 roku, wcześniej były wyświetlane filmy fabularne i dokumentalne tylko dwa razy dziennie[11]. 20 stycznia 1965 powstał pierwszy regularny kanał ukraiński o nazwie UT-1 (Ukraińska TV-1). Była to stacja telewizji publicznej, której program nadawany jest obecnie pod nazwą Perszyj.
1 stycznia 1992 na Ukrainie powstał drugi kanał UT-2[12]. Od 1969 roku stacja telewizyjna w Kijowie, a od 1976 roku także stacja telewizyjna we Lwowie już przesyłała programy kolorowe. W 1983 roku rozpoczęto budowę nowej stacji telewizyjnej w Kijowie, przy ulicy Melnykowa 42. Dopiero 30 grudnia 1992 oddana do eksploatacji. W grudniu 1989 roku koncesję na nadawanie otrzymała pierwsza prywatna stacja telewizyjna o nazwie „Tonis”, stając się pierwszym konkurentem państwowej stacji na rynku[13]. Po odzyskaniu niepodległości przez Ukrainę w 1992 roku UT został zreorganizowany na DTRK (Państwowa Teleradiomówna Kompania Ukrainy, ukr. Державна телерадіомовна компанія України, ДТРК), który od 1993 roku jest członkiem Europejskiej Unii Nadawców. 1 czerwca 1995 powstaje prekursor NSTU – Narodowa Telekompania Ukrainy (NTU)[14].
Ustawa regulująca status NSTU „O telewizji publicznej i radiofonii Ukrainy” została przyjęta 17 kwietnia 2014 roku[2][3]. 8 sierpnia prezydent Petro Poroszenko podpisał ustawę „O zmianie niektórych aktów ustawodawczych dotyczących telewizji publicznej i radiofonii Ukrainy”[15]. 19 stycznia 2017 roku oficjalnie działalność rozpoczyna Narodowa Publiczna Teleradiokompania Ukrainy, zarejestrowana w skarbie państwa[16], na której pierwszego prezesa poprzez otwarte głosowanie wybrany został Zurab Alasania[17]. Ukraina stała się równocześnie przedostatnim krajem europejskiej bez publicznego serwisu telewizyjnego – nadal nie posiada go Białoruś. W marcu 2017 roku wprowadzono nowe prawo, wymagające, aby co najmniej 75% programów było nadawanych w języku ukraińskim[18].
Wraz z rozpoczęciem inwazji Rosji na Ukrainę 24 lutego 2022 roku, większość ukraińskich kanałów telewizyjnych przełączyła się na sygnał telewizji parlamentarnej Rada, gdzie wraz z wieloma innymi kanałami telewizja publiczna zaczęła nadawać program Jedyni nowyny (ukr. Єдині новини, tłum. Zjednoczone wiadomości), które są kolejno produkowane przez różne kanały i uzupełniane oficjalnymi informacjami przez agencje rządowe, aby „obiektywnie i szybko dostarczać wyczerpujących informacji z różnych regionów kraju 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu”[19][20][21]. Od 1 marca 2022 roku w związku z inwazją Rosji na Ukrainę kanał Perszyj jest dostępny w ramach telewizji hybrydowej na ósmym multipleksie naziemnej telewizji cyfrowej w Polsce[22][23][24].
Suspilne operuje 27 kanałami telewizyjnymi, w tym 3 ogólnokrajowymi i 24 regionalnymi dla każdego obwodu Ukrainy.
NSTU operuje 28 stacjami radiowymi, w tym jednym międzynarodowym, 3 ogólnokrajowymi i 24 regionalnymi dla każdego obwodu Ukrainy.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.