Myszorówka przylądkowa
gatunek gryzoni Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
gatunek gryzoni Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Myszorówka przylądkowa[3] (Mastomys coucha) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w Afryce Południowej[2][4].
| Mastomys coucha[1] | |||
| (Smith, 1834) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
myszorówka przylądkowa | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Gatunek został opisany naukowo w 1834 roku przez A. Smitha na podstawie okazu z Prowincji Przylądkowej Północnej w Południowej Afryce, schwytanego pomiędzy rzeką Oranje a Zwrotnikiem Koziorożca[4]. Pierwotnie był opisany w rodzaju mysz (Mus)[5]. Wyróżnia się kariotypem (36 par chromosomów, FNa = 52–56) i występowaniem szczególnego elektromorfu hemoglobiny. W niektórych regionach występuje symaptrycznie z myszorówką natalską, w innych zaś allopatrycznie. Gatunki różnią szczegóły budowy czaszki, penisa i plemników, a także zachowania rozrodcze, wokalizacje ultradźwiękowe i feromony[4].
Gryzonie te występują w Południowej Afryce, Lesotho, południowym i zachodnim Zimbabwe, Mozambiku Botswanie, środkowej Namibii i południowej Angoli[2][4]. Są spotykane do wysokości 1600 m n.p.m.[2]
Jest to mała mysz, osiąga długość od 77 do 132 mm (średnio 100 mm), z ogonem o długości od 75 do 103 mm (średnio 85 mm). Masa ciała to od 15 do 54 g (średnio 31 g). W stanie dzikim młode mają ciemnoszary grzbiet, zaś stare osobniki rudobrązowy; laboratoryjnie wyhodowana odmiana ma ubarwienie bladożółte. Włosy grzbietu mają blade czubki. Mysz ma ciemny ogon o długości podobnej do ciała. Stopy są białawe. Samica ma dwanaście par sutków[5].
Zwierzę to prowadzi nocny, naziemny tryb życia. Myszorówka przylądkowa żyje na terenach trawiastych, sawannie porośniętej drzewami, polach i w siedzibach ludzkich. Jest bardzo pospolita na terenach zaburzonych przez działalność ludzką[5]. Zamieszkuje tereny, na których roczna suma opadów nie przekracza 800 mm; preferuje obszary suchsze i położone na większej wysokości, niż spokrewniona myszorówka natalska[4][5].
Rozmnaża się całorocznie, z możliwą przerwą w suchych miesiącach zimowych. Dojrzewanie płciowe stymulują substancje pobierane z kiełkujących nasion traw. Samica rodzi zwykle 8–10 młodych, po ciąży trwającej 21–22 dni i może wydać na świat nowy miot średnio co około 33 dni. Młode po urodzeniu są niesamodzielne, otwierają oczy 15 dnia życia i przestają być karmione 21 dnia życia[5].
Myszorówki przylądkowe przenoszą dżumę i schistosomatozę[2].
Myszorówki przylądkowe są bardzo pospolite i mają duży zasięg występowania. Występują w różnorodnych środowiskach, nie unikają ludzi; ponadto są obecne w wielu obszarach chronionych. Populacja jest stabilna, nie są znane zagrożenia dla tego gatunku. Jest uznawany za gatunek najmniejszej troski[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
