Muchomor cesarski

gatunek grzyba Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Muchomor cesarski

Muchomor cesarski (Amanita caesarea (Scop.) Pers.) – gatunek grzybów należący do rodziny muchomorowatych (Amanitaceae)[2].

Szybkie fakty Domena, Królestwo ...
Muchomor cesarski
Thumb
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

muchomorowate

Rodzaj

Amanita

Gatunek

muchomor cesarski

Nazwa systematyczna
Amanita caesarea (Scop.) Pers.
Syn. meth. fung. 2: 252 (Getynga, 1801)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]
Thumb
Zamknij
Thumb
Thumb

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Amanita, Amanitaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[2].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1772 r. Giovanni Antonio Scopoli nadając mu nazwę Agaricus caesarius. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1801 r. Christian Hendrik Persoon, przenosząc go do rodzaju Amanita[2].

Niektóre synonimy nazwy naukowej[3]:

  • Agaricus caesareus Scop. 1772
  • Amanita aurantia Lam. 1783
  • Amanita aurantiaca Pers. 1801
  • Amanita caesarea var. alba Gillet 1874
  • Amanita caesarea var. aurantia Gillet 1874
  • Amanita caesarea (Scop.) Pers. 1801) var. caesarea
  • Amanita caesarea var. lutea Gillet 1874
  • Amanita caesarea var. rubra Gillet 1874
  • Venenarius caesareus (Scop.) Murrill 1913
  • Volvoamanita caesarea (Scop.) E. Horak 1968

Nazwę polską podał Henryk Orłoś w 1949 r[4].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 8-20 cm, początkowo niemal kulisty, później płaskołukowaty, u starszych okazów płaski. Powierzchnia gładka i naga, czasami z resztkami osłony. Brzegi kapelusza wyraźnie prążkowane, barwa jaskrawopomarańczowa do czerwonopomarańczowej, później blednąca do złotożółtej i bladożółtej[5].

Blaszki

Wolne i gęste, początkowo mają kolor bladożółty, później złotożółty[5].

Trzon

Wysokość do 16 cm, nieomal walcowaty, o nieco zgrubiałej podstawie otoczonej białą pochwą w postaci dużych płatów. Początkowo jest pełny, później rurkowaty. Posiada duży, żółty i zwisający pierścień[5].

Miąższ

Biały, tylko pod skórką złotożółty. Smak i zapach niewyraźny[5].

Występowanie i siedlisko

Jest pospolity na południu Europy, w Europie Środkowej jest rzadki[6]. W Polsce opisano w literaturze tylko jedno stanowisko tego gatunku – w miejscowości Bielinek nad Odrą w 1959[4]. Obecnie jest uważany za gatunek wymarły[7], możliwy jednak do znalezienia w cieplejszych regionach kraju[8].

Stadium młodociane ukazuje się nad ziemią przypominając tępy koniec jajka, potem szybko uwalnia się z osłony. Owocniki pojawiają się od lipca do października w świetlistych i ciepłych lasach liściastych pod dębami, kasztanem jadalnym, rzadziej pod bukami[5].

Znaczenie

Grzyb mikoryzowy[4]. Jest jadalny. W starożytności uważany był za przysmak godny cesarskiego stołu, stąd też i jego nazwa. Obecnie nadal ceni się jego walory smakowe[6].

Gatunki podobne

  • muchomor żółtawy (Amanita crocea). Jest jaśniejszy i ma trzon łuskowaty[5].
  • muchomor czerwony (Amanita muscaria), który różni się ciemniejszą barwą kapelusza, białymi blaszkami i białym trzonem.

Przypisy

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.