Morze Amundsena
akwen Oceanu Południowego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Morze Amundsena[1] (ang. Amundsen Sea[1]) – przybrzeżne morze szelfowe, część Oceanu Południowego u wybrzeży Ziemi Marii Byrd w Antarktydzie Zachodniej między Cape Dart na Wyspie Siple’a na zachodzie a Cape Flying Fish na Wyspie Thurstona na wschodzie.
 Wybrzeże Walgreena i Morze Amundsena – zdjęcie satelitarne | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Powierzchnia |
98 tys. km² |
| Największa głębia |
585 m |
| Zasolenie |
32–34‰ |
| Temperatura |
0,2 °C do –1,8 °C |
| Typ morza |
szelfowe |
| Wyspy | |
Położenie na mapie Antarktyki  | |
 73°S 112°W | |
 | |
Morze zostało nazwane w 1929 roku przez norweską ekspedycję pod kierownictwem kapitana Nilsa Larsena (1900–1976) na cześć zdobywcy bieguna południowego Roalda Amundsena (1872–1928)[2]. Sam Amundsen zbliżył się do wód morza w marcu 1899 roku, podczas Belgijskiej Wyprawy Antarktycznej, kiedy statek ekspedycji „Belgica” dryfował w regionie[3].
Morze Amundsena jest morzem przybrzeżnym Oceanu Południowego u wybrzeży Ziemi Marii Byrd pomiędzy Cape Dart na Wyspie Siple’a (73°07′S 126°09′W[4]) na zachodzie a Cape Flying Fish na Wyspie Thurstona (72°03′S 102°20′W na wschodzie[4])[5]. Od zachodu graniczy z nienazwanym akwenem morskim, za którym znajduje się Morze Rossa[uwaga 1], a od wschodu z Morzem Bellingshausena[4]. Jego północna granica pozostaje niezdefiniowana[3].
Akwen ma powierzchnię 98 tys. km², jego średnia głębokość wynosi 286 m, a maksymalna 585 m[6]. Na dnie morza znajdują się góry wulkaniczne[6].
Temperatura wód powierzchniowych waha się od +0,2 °C do –1,8 °C, a ich zasolenie utrzymuje się na poziomie 32–34‰[6]. Temperatura wód na głębokości 200 m wynosi +2 °C, a ich zasolenie to 35‰[6].
Przez cały rok akwen pokrywa w większości lód morski, przy czym na ok. 1/3 linii brzegowej rozciągają się bariery lodowców szelfowych[6], z których największą jest Lodowiec Szelfowy Getza. Morze posiada dwie zatoki wolne od lodu – Russell Bay między Carney Island a Siple Island oraz Pine Island Bay, do której spływają Pine Island Glacier i Thwaites Glacier[7]. Lodowce te wypełniają prawie cały obszar Amundsen Sea Embayment (ASE), który jest jednym z trzech największych zlewni lądolodu Antarktydy Zachodniej West Antarctic Ice Sheet[7]. Przez niektórych naukowców lodowce te uważane są za kluczowe dla lądolodu – ich dezintegracja zagroziłoby istnieniu całego lądolodu i doprowadziłaby do podniesienia światowego poziomu morza o ok. 1–2 m[7].
W lodach pokrywających akwen występują liczne połynie, w których rozwija się życie morskie, m.in. fitoplankton, widłonogi, glony[7]. W wodach morza żyją foki – krabojady focze, foczki małe, kotiki nowozelandzkie i foki Weddella[7]. W obszarze morza odnotowano liczne fulmary południowe, petrelce olbrzymie, petrele śnieżne i oceanniki, leucocarbo, wydrzyki antarktyczne i brunatne oraz rybitwy antarktyczne[7].
Pierwszy na Morze Amundsena dotarł James Cook (1728–1779) na przełomie lat 1773 i 1774 na statku „Resolution”, osiągając 71°10‘S 106°54‘W[3]. Na wody akwenu wpływały ekspedycje amerykańskie, niemieckie, norweskie i brytyjskie[3]. Granice morza zostały określone na podstawie informacji uzyskanych w ramach programu United States Antarctic Service w latach 1939–1941, Operacji Highjump w latach 1946–1947 i kolejnych ekspedycji amerykańskich[2].
- Według niektórych studiów Morze Amundsena rozciąga się na zachodzie do Przylądka Colbecka i graniczy z Morzem Rossa, zob. Riffenburgh 2007 ↓, s. 33.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
