Mieczysław Targowski-Tarnawa

Mieczysław Józef Targowski-Tarnawa^[a] (ur. 1 stycznia 1891 w Tokarni, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – porucznik taborów rezerwy Wojska Polskiego, ziemianin^[2], ofiara zbrodni katyńskiej. Jego losy opisane są w książce Antoniego Gagatnickiego i Józefa Wrony "Zapomniane rękopisy"^[3] na podstawie wspomnień pierwszego ze współautorów.

Mieczysław Józef Targowski-Tarnawa

Mieczysław Targowski-Tarnawa (przed 1933)
porucznik taborów
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1891 Tokarnia, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Charków, USRR, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	1914–1917, 1920–1921, 1939–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	2 Pułk Ułanów 6 Pułk Ułanów Kaniowskich 11 Pułk Ułanów 5 Dywizjon Taborów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

Mieczysław Targowski-Tarnawa

Tablica pamiątkowa w Tokarni

Dworek w Tokarni

Życiorys

Syn Józefa Bolesława i Zofii z Prus-Skowrońskich^[2]. Absolwent Szkoły Powszechnej im. św. Jana Kantego i gimnazjum im. Jana III Sobieskiego w Krakowie. Od 1909 studiował w Wyższej Szkole Rolniczej w Wiedniu, po dwóch latach przeniósł się do Akademii Rolniczej w Dublanach. Przerwał studia i we wrześniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Dostał przydział do 3 szwadronu 2 pułku ułanów. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1916 w kawalerii^[4]. We wrześniu 1917 urlopowany z wojska na wniosek austriackiego ministra obrony, zaczął gospodarować w rodzinnym majątku w Tokarni.

15 sierpnia 1920, jako ochotnik zgłosił się do Wojska Polskiego i został przydzielony do szwadronu zapasowego 6 pułku ułanów^[5] . 1 lutego 1921 na wniosek MSWojsk. urlopowany z wojska na pół roku, później bezterminowo. W tym samym roku został zdemobilizowany^[6]. 8 stycznia 1924 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 301. lokatą w korpusie oficerów rezerwy jazdy (od 1924 roku – kawalerii). Posiadał wówczas przydział do 11 pułku ułanów w Ciechanowie^[7][8][9]. Później został przeniesiony do korpusu oficerów taborów. W 1934 roku, jako oficer rezerwy taborów pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział w rezerwie do 5 dywizjonu taborów^[10].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku^[2]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[2], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[11]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod pozycją 3308^[2][12].

Był żonaty z Marią^[5] .

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana^[13][14][15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[16][17][18].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5488 (17 maja 1922)^[19]
• Krzyż Niepodległości (4 lutego 1932)^[20]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości
• Brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry)
• Srebrny Medal Waleczności (Austro-Węgry)

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
• szwoleżerowie rokitniańscy – kawalerowie Virtuti Militari

Uwagi

1. W latach 20. XX wieku w ewidencji Wojska Polskiego figurował, jako „Mieczysław I Targowski” w celu odróżnienia od innego oficera noszącego wówczas to samo imię i nazwisko^[1].