Mieczysław Basiewicz

Mieczysław Roman Basiewicz (ur. 9 sierpnia^[a] 1894 w Żółkiewce, zm. 31 lipca 1935 w Grodnie) – major piechoty Wojska Polskiego.

Mieczysław Roman Basiewicz

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	9 sierpnia 1894 Żółkiewka
Data i miejsce śmierci	31 lipca 1935 Grodno
Przebieg służby
Lata służby	do 1935
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	DOK III
Stanowiska	kierownik referatu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 9 sierpnia 1894 w Żółkiewce, w ówczesnym powiecie krasnostawskim guberni lubelskiej, w rodzinie Bronisława^[2][3].

Służył w armii rosyjskiej^[2]. W czasie I wojny światowej dostał się do niemieckiej niewoli^[2]. Po uwolnieniu służył krótko w armii gen. Hallera, pracował czynnie w Związku Wojskowych Polaków i Polskiej Organizacji Wojskowej^[2]. W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego^[2]. Wziął udział w wojnie z Ukraińcami^[2]. W 1919 ciężko ranny, pozostawiony pod drutami, dostał się do niewoli ukraińskiej^[2]. Został uznany za poległego, więc pułkownik Leon Berbecki poinformował jego matkę o śmierci syna^[2].

1 czerwca 1921, w stopniu porucznika, pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Lublin, a jego oddziałem macierzystym był 35 pułk piechoty^[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1255. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[5]. Później został przeniesiony do 24 pułku piechoty w Łucku^[6][7]. Po 1924 został przeniesiony do 7 pułku piechoty Legionów w Chełmie^[8]. 27 stycznia 1930 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1930 stopień majora w korpusie oficerów piechoty i 31. lokatą^[9]. W marcu tego roku został przesunięty w 7 pp Leg. ze stanowiska obodowego komendanta Przysposobienia Wojskowego na stanowisko dowódcy batalionu^[10][2]. W marcu 1932 został przeniesiony na stanowisko komendanta placu w Chełmnie^[11][12], a w styczniu 1934 do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie na stanowisko kierownika Samodzielnego Referatu Personalnego^[13][2]. Zmarł 31 lipca 1935 w 3 Szpitalu Okręgowym w Grodnie^[14][2]. Był żonaty^[2].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych dwukrotnie^[15]
• Medal Niepodległości – pośmiertnie 5 sierpnia 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[16][3]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[2]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[2]
• Medal Zwycięstwa^[17][2]
• Odznaka za Rany i Kontuzje

Uwagi

1. 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia z „20 czerwca 1894” na „9 sierpnia 1894”^[1].