Loading AI tools
polski żołnierz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Władysław Łebkowski (ur. 11 grudnia 1884 w Ciechanowie, zm. 12 października 1935 w Warszawie) – major kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
major kawalerii | |
Pełne imię i nazwisko |
Mieczysław Władysław Łebkowski |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
11 grudnia 1884 |
Data i miejsce śmierci |
12 października 1935 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1915–1924 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Urodził się 11 grudnia 1884 w Ciechanowie, ówczesnym mieście powiatowym guberni płockiej, w rodzinie Maksymiliana i Józefy ze Szmideckich[1]. Był starszym bratem Maksymiliana (1891–1918), rotmistrza Wojska Polskiego, odznaczonego Orderem Virtuti Militari. Początkowo uczęszczał do V Rządowego Gimnazjum Filologicznego w Warszawie przy ul. Koszykowej 45, a od klasy VII do Gimnazjum Gubernialnego w Płocku[2]. W Warszawie należał do tajnych kółek samokształcenia[2]. Działalność tę kontynuował w Płocku[2]. W lutym 1905 stanął na czele strajku szkolnego w Gimnazjum Gubernialnym, za co został relegowany z gimnazjum bez prawa zdawania matury w Imperium Rosyjskim[3][4][2]. W 1907 jako ekstern zdał maturę w c. k. V Gimnazjum we Lwowie[2][5]. Następnie rozpoczął studia w Akademii Rolniczej w Dublanach[2]. Od 1 kwietnia 1909 do 1 lipca 1910 jako student należał do Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Dublanach[2]. Po ukończeniu akademii został administratorem majątku Mała Wieś, należącego do ks. Lubomirskiego[2].
15 stycznia 1915 jako ochotnik wstąpił do Legionu Puławskiego i został przydzielony do szwadronu ułanów, który później rozwinął się w 1 pułku ułanów[2]. W szeregach tego oddziału walczył między innymi w bitwie pod Krechowcami (24 lipca 1917) jako młodszy oficer 4. szwadronu[2][6][7]. W grudniu 1917 przebywając w szpitalu w Mińsku rozpoczął działalność wywiadowczą na rzecz I Korpusu Polskiego w Rosji, a skierowaną przeciwko bolszewikom[2][8]. Był jednym z siedmiu polskich oficerów, którzy pod dowództwem podkapitana Ignacego Matuszewskiego kierowali akcją opanowania znajdującego się w rękach bolszewików Mińska (19 lutego 1918)[2][uwaga 1]. Po kapitulacji I Korpusu Polskiego (czerwiec 1918) działał w Polskiej Organizacji Wojskowej[2].
1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego[10]. Służył w odtworzonym 1 pułku ułanów krechowieckich, w którym to zorganizujował pluton łączności[11]. 18 stycznia 1919 w Gródku Jagiellońskim razem z plutonem łączności dołączył do pułku, który prowadził walki z Ukraińcami[11]. Od 10 marca do 19 kwietnia 1919 był słuchaczem I kursu adiutantów sztabowych przy Sztabie Generalnym[12]. 29 kwietnia, po ukończeniu kursu i urlopie, został przydzielony do Oddziału IV Naczelnego Dowództwa WP[13]. Następnie był szefem sztabu 5 i 8 Brygady Jazdy[14]. Później pełnił służbę w Departamencie I Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[15]. 27 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[15]. W sierpniu 1920, w krytycznej fazie wojny z bolszewikami, został przydzielony do Dowództwa Grupy Operacyjnej gen. Karnickiego na stanowisko zastępcy szefa sztabu[16]. Wyróżnił się 7 sierpnia 1920 w walkach pod Ostrołęką[16]. 21 listopada 1920 generał porucznik Aleksander Karnicki we wniosku na nadanie Orderu Virtuti Militari napisał:
Dnia 7 sierpnia 1920 Grupa Operacyjna gen. Karnickiego cofała się w kierunku Różana. O godz. 7-mej 108 pułku ułanów osłaniał odwrót na linii wsi Grabowo z rozkazem odstępowania w miarę posuwania się całej grupy – artyleria, podzielona na plutony, ostrzeliwała się w miarę pochodu. Rotmistrz Łebkowski w chwili, gdy piechota nieprzyjacielska zaatakowała z frontu, od Ostrołęki, a jazda bolszewicka od lewego skrzydła, będąc zastępcą szefa sztabu Grupy, znajdował się z 10 ułanami na szosie przy stacji kolejowej Grabowo. 108 pułk ułanów pod silnym ogniem karabinów maszynowych i artylerii zmieszał się i oddzielnymi naprzód jeźdźcami, a potem grupami zaczął w nieładzie uciekać, grożąc odkryciem armat naszych, które raziły nieprzyjaciela i osłaniających odwrót całej Grupy. Rotmistrz Łebkowski widząc popłoch swoją zimną krwią i przykładem zatrzymał z początku część, a następnie i resztę uciekających ułanów, doprowadził pułk do porządku, sformował szyk bojowy, podprowadził do odstępującego na samym końcu dowódcy pułku, który działania prowadził już dalej w porządku. Rotmistrz Łebkowski podczas tej akcji stracił dwóch ułanów z plutonu sztabowego oraz konia. Dzięki więc zimnej krwi i odwadze rtm. Łebkowskiego odstępowanie całej Grupy odbyło się pomyślnie[17].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 1 pułku ułanów[18]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 99. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[19]. 3 listopada 1922 został powołany na II Kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[20]. Kursu nie ukończył i został przeniesiony w stan nieczynny[21]. Z dniem 31 marca 1924 został „zwolniony z szeregów armii wskutek stwierdzonej przez Komisję Superrewizyjną utraty zdolności fizycznej” (uznany za niezdolnego do pełnienia służby wojskowej w charakterze oficera rezerwowego)[22].
Po zwolnieniu z wojska otrzymał posadę administratora majątku Kurów, a następnie administratora majątku Federacji Państwowej „Wici Kościankowskie” w Rogóźnie-Zamku[2]. W maju 1933 nadal mieszkał w Rogóźnie-Zamku, ale nie miał stałego zajęcia[2]. Działał społecznie w Bezpartyjnym Bloku Współpracy z Rządem w Grudziądzu i Pomorskim Towarzystwie Rolniczym, a także pełnił funkcję prezesa Kółka Rolniczego w Rogóźnie-Zamku[23]. Na początku 1934 przeprowadził się do Lublina i zamieszkał przy ul. Granicznej 10[24]. 1 stycznia 1935 został zatrudniony w Stowarzyszeniu Opieki nad Niezatrudnioną Młodzieżą na stanowisku inspektora terenowego[14]. 15 czerwca tego roku został przeniesiony do centrali stowarzyszenia na stanowisko inspektora głównego[14]. Zmarł 12 października 1935 w Warszawie, po czterodniowej chorobie, a dwa dni później został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Piątku[25][14][26][27].
Był żonaty z Jadwigą Teresą Krassowską, z którą miał syna Jerzego Maksymiliana (ur. 5 listopada 1920)[28].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.