Mieczyk błotny

Mieczyk błotny (Gladiolus palustris Gaud.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny kosaćcowatych.

Mieczyk błotny

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	szparagowce
Rodzina	kosaćcowate
Rodzaj	mieczyk
Gatunek	mieczyk błotny
Nazwa systematyczna
Gladiolus palustris Gaud. Fl. Helv. i. 97
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
brak danych

Rozmieszczenie geograficzne

Występuje w Europie od Francji na zachodzie po Ukrainę na wschodzie^[4]. W Polsce współcześnie znany z dwóch stanowisk: Rezerwat przyrody Łąka Sulistrowicka oraz okolice Kondratowa^[5].

Morfologia

Mieczyk błotny

Łodyga

Pojedyncza, do 60 cm wysokości.

Liście

Mieczowate, pochwiaste. Resztki pochew liściowych okrywających bulwę tworzą oczkową sieć.

Kwiaty

2-5, liliowo-czerwone, zebrane w luźne grono.

Owoc

Gładka, sześciobruzdowa, zaokrąglona na szczycie torebka.

Biologia i ekologia

Bylina, geofit. Rośnie na wilgotnych łąkach. Kwitnie w czerwcu i lipcu.

Zagrożenia i ochrona

Gatunek objęty w Polsce ścisłą ochroną.

Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody „Salamandra” realizuje program reintrodukcji tego gatunku w Wielkopolsce^[6].

Kategorie zagrożenia:

• Kategoria zagrożenia w Polsce według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006)^[7]: E (wymierający); 2016: CR (krytycznie zagrożony)^[8].
• Kategoria zagrożenia w Polsce według Polskiej Czerwonej Księgi Roślin^[9]: CR (critical, krytycznie zagrożony).