Metro w Monachium

Metro w Monachium to system kolei podziemnej składający się aktualnie^[kiedy?] z 6 linii o łącznej długości 103,1 km^[2].

Metro w Monachium

metro
Państwo	Niemcy
Lokalizacja	Monachium
Organizator	Münchner Verkehrs- und Tarifverbund
Operator	Münchner Verkehrsgesellschaft (MVG)
Liczba linii	6
Lata funkcjonowania	od 1971
Roczna liczba pasażerów	ok. 384 mln (2013)[1]
Infrastruktura
Długość sieci	103,1 km
Rozstaw szyn	1435 mm
Napięcie zasilania	trzecia szyna = 750V
Liczba stacji	100
Strona internetowa

Korytarz na stacji Marienplatz

Historia

Pierwsze plany budowy metra w Monachium pochodzą z 1905 roku. Ówczesne plany przewidywały budowę odcinka Hauptbahnhof – Marienplatz. Niebawem ruszyły pierwsze prace, które posuwały się dość sprawnie i intensywnie. Wkrótce potem okazało się, że na 590 metrze tunelu na wysokości ulicy Lindwurmstraße pojawiło się groźba uszkodzenia budynków pod wpływem drgań, postanowiono więc przerwać prace. Wkrótce potem zmieniono przebieg trasy by poprowadzić ją pod Ratuszem, zahaczając o stację Karlsplatz. Przez zaistniałe czynniki, termin zakończenia budowy przedłużył się o 8 lat. W rzeczywistości nowo zbudowana linia nie była typowym systemem metra, gdyż torowisko połączone było z siecią tramwajową, wagony natomiast poruszały się z prędkością 20 km/h i nie posiadały parametrów pojazdów metra. Wcześniej przygotowane plany rozbudowy ostatecznie porzucono.

Plany modernizacji i rozbudowy kolei podziemnej w Monachium pojawiły się dopiero 20 lat po zakończeniu II wojny światowej. Władze miasta w roku 1964 zdecydowały się wówczas na kontynuowanie prac rozpoczętych na początku wieku. Decydującym czynnikiem popierającym budowę były Igrzyska Olimpijskie, które miały się odbyć w Monachium w 1972 roku. 5 kwietnia 1971 powstał związek komunikacyjny (Münchner Verkehrs- und Tarifverbund – MVV). 19 października 1971 nastąpiło otwarcie pierwszego odcinka nowej linii o długości 12 km, łączącego Betriebshof Freimann – Goetheplatz. Natomiast 8 maja 1972 oddano do użytku pierwszy fragment linii U3, prowadzący z Münchener Freiheit do Olympiazentrum (4 km). 22 listopada 1975 roku pierwszą linię przedłużono o 2,7 km.

Tabor

• Wagony typu A w użytkowaniu od początku lat siedemdziesiątych, ostatnia partia wagoników pochodzi z 1984 roku. Pociąg składający się z dwóch jednostek ma długość 37,15 m, szerokość 2,90 m i wysokość 3,55 metrów. W czasie trwania eksploatacji wagony poddawane były wielokrotnie modernizacjom. W całości zostały wykonane przez MAN (Waggonfabrik Uerdingen AG). Jeden wagon waży 25,8 tony, posiada 98 miejsc siedzących i 192 stojące (4 osoby na metr kwadratowy).

• Wagony typu B pojawiły się w Monachium pod koniec 1987 roku. Pod względem danych technicznych różnią się od swojego poprzednika niewiele. Podwozie i elektryka wykonane są przez Siemens. W 1994 pojawiła się druga seria wagoników typu B. Posiadają dodatkowo cyfrowy wyświetlacz Solaris, pokazujący stację docelową na przedzie wagonu.

• Wagony typu C dostarczone zostały do Monachium w 2002 roku. Pociągi zapewniają lepszy komfort jazdy, większe bezpieczeństwo, niż w poprzednich modelach. Po Monachium jeździ około 20 pojazdów tego typu.

Linie

System metra w Monachium składa się obecnie^[kiedy?] z 8 linii choć w rzeczywistości jest ich 6. Wynika to z faktu, że linie U7 i U8 pokrywają się z trasami istniejących już linii. Linia U7 ma wspólną trasę z U1 (na odcinku Rotkreuzplatz – Kolumbus platz) i U2 (Hauptbahnhof – Messestadt Ost), a linia U8 współistnieje z U2 (Feldmoching – Innsbrucker Ring) i U5 (Innsbrucker Ring – Neuperlach Zentrum).

Otwarto	Linia	Trasa	Długość (km)
19 października 1971	U6	Kieferngarten – Goetheplatz	12,0
8 maja 1972	U3	Münchner Freiheit – Olympiazentrum	4,0
22 listopada 1975	U6/3	Goetheplatz – Harras	2,7
18 grudnia 1980	U2 (później U8)	Scheidplatz – Neuperlach Süd	16,0
16 kwietnia 1983	U6 (zach. odc.)	Harras – Holzapfelkreuth	2,7
28 maja 1983	U1 (zach. odc.)	Dworzec główny – Rotkreuzplatz	3,3
10 marca 1984	U4/5	Westendstraße – Karlsplatz (Stachus) (4,6 km) + połączone tunelem z liniami U6/3 (1,4 km)	6,0
1 marca 1986	U4/5	Karlsplatz – Odeonsplatz	0,7
24 marca 1988	U4/5	Westendstraße – Laimer Platz	1,4
27 grudnia 1988	U5	Odeonsplatz – Innsbrucker Ring (4,1 km)	4,1
	U4	Max-Weber-Platz – Arabellapark (3,6 km)	3,6
31 grudnia 1988	–	Powiększenie bazy technicznej	0,3
28 grudnia 1989	U3 (płd.odc.)	Implerstraße – Forstenrieder Allee	6,1
1 czerwca 1991	U3 (płd. odc.)	Forstenrieder Allee – Fürstenried West	1,9
22 maja 1993	U6 (zach. odc.)	Holzapfelkreuth – Klinikum Großhadern	2,9
20 listopada 1993	U2 (płn. odc.)	Scheidplatz – Dülferstraße	5,0
30 czerwca 1994	U6 (płn. odc.)	Kieferngarten – Fröttmaning	1,0
28 grudnia 1995	U6 (płn. odc.)	Fröttmaning – Garching-Hochbrück	3,8
26 grudnia 1996	U2 (płn. odc.)	Dülferstraße – Feldmoching	1,9
9 listopada 1997	U1 (płd. odc.)	Kolumbusplatz – Mangfallplatz	3,6
23 maja 1998	U1 (zach. odc.)	Rotkreuzplatz – Westfriedhof	2,0
29 maja 1999	U2 (wsch. odc.)	Innsbrucker Ring – Messestadt Ost	7,7
18 grudnia 2003	U1 (wsch. odc.)	Westfriedhof – Georg-Brauchle-Ring	0,8
31 grudnia 2004	U1 (zach. odc.)	Georg-Brauchle-Ring – Olympia-Einkaufszentrum	0,5
14 grudnia 2006	U6 (płn. odc.)	Garching-Hochbrück – Garching-Forschungszentrum	4,4
28 grudnia 2007	U3 (płn. odc.)	Olympiazentrum – Olympia-Einkaufszentrum	2,2
11 grudnia 2010	U3 (płn. odc.)	Olympia-Einkaufszentrum – Moosach	2,0
Suma			103,1

Linia	Trasa	Otwarcie	Stacje
	Olympia-Einkaufszentrum – Mangfallplatz	1980	15
	Feldmoching – Messestadt Ost	1980	27
	Moosach – Fürstenried West	1972	25
	Westendstraße – Arabellapark	1988	13
	Laimer Platz – Neuperlach Süd	1984	18
	Garching-Forschungszentrum – Klinikum Großhadern	1971	26

Plan linii metra