Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maultier (z niem. „muł”) – nazwa kilku zbliżonych konstrukcyjnie półgąsienicowych wojskowych samochodów ciężarowych produkcji niemieckiej z okresu II wojny światowej. Opracowane zostały na bazie standardowych modeli samochodów ciężarowych, zmodyfikowane poprzez zastąpienie tylnych kół gąsienicami[1].
Opel Maultier (Sd.Kfz. 3a) opuszcza pokład samolotu Me 323 Gigant, Włochy, 1943 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Opel, Ford-Werke, Klöckner-Humboldt-Deutz, Daimler-Benz |
Typ pojazdu | |
Historia | |
Produkcja |
1942–1944 |
Dane techniczne | |
Dane operacyjne |
Znajdujące się na wyposażeniu wojsk niemieckich kołowe samochody ciężarowe okazały się nieadekwatne do warunków panujących na froncie wschodnim, co wykazały doświadczenie pierwszej zimy (1941/1942)[2]. Problemy stwarzała słabo rozbudowana infrastruktura drogowa oraz wszechobecne błota (rasputica)[3]. Znacznie lepiej sprawowały się pojazdy półgąsienicowe, te jednak zasadniczo zarezerwowane były do zadań frontowych. Koniecznym było opracowanie prostego, półgąsienicowego pojazdu przystosowanego do zadań transportowych na zapleczu[2].
Pierwszy pojazd typu Maultier był improwizowany, skonstruowany przez żołnierzy 2 Dywizji Pancernej SS. „Das Reich” na bazie samochodu Ford V-3000 z wykorzystaniem układu bieżnego Carden-Loyd. Modyfikacja obejmowała skrócenie wału napędowego, przeniesie tylnej osi w przód w celu zrównania jej z kołami napędowymi. Zachowano tylne hamulce bębnowe, wykorzystując je do sterowania tylną częścią pojazdu[1].
Seryjna produkcja prowadzona była w latach 1942–1944 przez czterech producentów[2] – Opel na bazie modelu Blitz w fabryce w Brandenburg an der Havel w latach 1942–1943, Ford-Werke na bazie modelu V-3000 w zakładach w Kolonii, Amsterdamie i Asnières w latach 1942–1944, Klöckner-Humboldt-Deutz (KHD) na bazie modelu S 3000 tylko w 1942 roku oraz Daimler-Benz na bazie modelu Mercedes-Benz L 4500 w latach 1943–1944[2][1]. Ładowność modeli Forda, Opla i KHD ograniczona była do 2 t (w wersji kołowej wynosiła 3 t). Pojazdy Mercedes-Benz bazowały na samochodach o większej ładowności (4,5 t), która pozostawała niezmieniona w wersji półgąsienicowej, co było możliwe dzięki zastosowaniu układu gąsienicowego pochodzącego z czołgów PzKpfw II, o większej nośności[2].
Łącznie w fabrykach wyprodukowanych zostało około 21 tys. egzemplarzy pojazdów (Ford: 13 952[4]–ok. 15 000[5], Opel: ok. 4000[4][5], KHD: 1740[5]–ok. 2500[4], Mercedes-Benz: 1486[5]). Do końca 1942 roku dostarczono 635 pojazdów, w 1943 r. – ponad 13 tys., w 1944 r. – 7310. Ponad 2100 zmontowanych zostało w warunkach polowych[4].
Pojazdy produkowane przez Opla i Forda wyposażone były w silnik benzynowy, a KHD i Daimler-Benz – wysokoprężny[1][6]. Większość pojazdów Maultier miała zabudowę otwartą, choć powstały też odmiany zamknięte, które wykorzystywane były głównie w roli ambulansów[5]. Część pojazdów wykorzystano jako platformę dla armat przeciwlotniczych FlaK 30 (2 cm) i FlaK 36 (3,7 cm)[6]. Na bazie modelu Opla opracowano wersję opancerzoną, która przeznaczona była do pełnienia funkcji transportera amunicji oraz samobieżnej wieloprowadnicowej wyrzutni rakietowej Panzerwerfer 42 (łącznie co najmniej 300 egzemplarzy[uwaga 1])[1].
Pojazdy Maultier spełniły pokładane w nich oczekiwania, niemniej nie dorównywały właściwościami jezdnymi pojazdom, które od podstaw projektowane były z półgąsienicowym układem jezdnym. Napęd gąsienicowy wiązał się z podwyższonym zużyciem paliwa względem standardowych, kołowych samochodów ciężarowych, a przez to także ograniczonym zasięgiem[1]. Ich następcą był schwerer Wehrmachtschlepper[1][3].
Lista wersji pojazdów Maultier wraz z oznaczeniem Sd.Kfz.[5]:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.