Marita Koch

Marita Koch, później Marita Meier-Koch (ur. 18 lutego 1957 w Wismarze^[1]) – wschodnioniemiecka lekkoatletka, specjalizująca się w biegach sprinterskich. Podczas swojej długoletniej kariery sportowej pobiła szesnaście sprinterskich rekordów świata na otwartym stadionie oraz czternaście rekordów świata w hali.

Marita Koch

Data i miejsce urodzenia	18 lutego 1957 Wismar
Wzrost	171 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD Igrzyska olimpijskie złoto Moskwa 1980 lekkoatletyka (bieg na 400 m) srebro Moskwa 1980 lekkoatletyka (sztafeta 4 × 400 m) Mistrzostwa świata złoto Helsinki 1983 bieg na 200 m złoto Helsinki 1983 sztafeta 4 × 100 m złoto Helsinki 1983 sztafeta 4 × 400 m srebro Helsinki 1983 bieg na 100 m Halowe mistrzostwa świata złoto Paryż 1985 bieg na 200 m Mistrzostwa Europy złoto Praga 1978 bieg na 400 m złoto Praga 1978 sztafeta 4 × 400 m złoto Ateny 1982 bieg na 400 m złoto Ateny 1982 sztafeta 4 × 400 m złoto Stuttgart 1986 bieg na 400 m złoto Stuttgart 1986 sztafeta 4 × 400 m Halowe mistrzostwa Europy złoto San Sebastián 1977 bieg na 400 m złoto Budapeszt 1983 bieg na 200 m złoto Pireus 1985 bieg na 200 m złoto Madryt 1986 bieg na 200 m srebro Wiedeń 1979 bieg na 60 m brąz Grenoble 1981 bieg na 50 m Przyjaźń-84 złoto Praga 1984 bieg na 400 m Uniwersjada złoto Meksyk 1979 bieg na 200 m
Odznaczenia

Kariera sportowa

Startowała na igrzyskach olimpijskich w Montrealu, w ich trakcie odpadła w ćwierćfinale biegu na 400 m. Natomiast na igrzyskach olimpijskich w Moskwie zdobyła indywidualnie złoty medal w biegu na 400 m oraz srebrny w biegu sztafetowym 4 × 400 m. Bojkot igrzysk olimpijskich w Los Angeles przez państwa komunistyczne sprawił, że Koch nie powiększyła swojego olimpijskiego dorobku medalowego^[1].

Marita Koch była także wielokrotną mistrzynią Europy na dystansie 400 m w Pradze 1978, Atenach 1982 i Stuttgarcie 1986.

Pierwszy ze swoich rekordów ustanowiła w 1977 w biegu na 400 m w hali podczas zawodów w Mediolanie, które przebiegła w czasie 51,8 s. Przełomowy w jej karierze był rok 1978. Wtedy odebrała Irenie Szewińskiej rekordy świata na 200 i 400 m na otwartym stadionie. W finale mistrzostw Europy w Pradze jako pierwsza kobieta przebiegła 400 m poniżej 49 s (48,94). Ostateczny rekord na tym dystansie (aktualny do dziś) Koch ustanowiła 6 października 1985 w Canberze czasem 47,60 s. W 1979 jako pierwsza sprinterka przebiegła 200 m poniżej 22 sekund (21,71). Pięć lat później, w 1984, wyrównała ten wynik^[2].

Na swoich koronnych dystansach 200 i 400 m Marita Koch rzadko ponosiła porażki. Do grona biegaczek, które zdołały ją pokonać należały: Irena Szewińska na 400 m w 1977, Evelyn Ashford na 200 m w 1979, Jarmila Kratochvílová na 400 m w 1981 oraz na 200 m w 1983, Bärbel Eckert-Wöckel na 400 m w 1982 oraz Valerie Brisco-Hooks na 200 m w 1985.

W latach 1980–1985 Marita Koch ustanowiła wiele rekordów w biegach w hali na 50 i 60 m, gdzie rywalizowała ze swoją rodaczką Marlies Göhr.

Kolejne rekordy ustanowiła biegając w enerdowskich sztafetach 4 × 100 m i 4 × 400 m. Biegając w tej pierwszej ustanowiła wraz z koleżankami (m.in. z Göhr) rekordy świata w 1979 i 1983. Biegając na 4 razy dłuższym dystansie ustanowiła rekordy w 1982 i 1984. Była również rekordzistką świata w nieolimpijskiej konkurencji sztafety 4 × 200 m w 1980^[3].

W 1987 zakończyła swoją karierę sportową.

Rekordy życiowe

• Bieg na 100 metrów – 10,83 (3 czerwca 1984 Berlin)
• Bieg na 200 metrów – 21,71 (10 czerwca 1979 Karl-Marx-Stadt), były rekord świata
• Bieg na 400 metrów – 47,60 (6 października 1985 Canberra), rekord świata
• Sztafeta 4 × 100 metrów – 41,53 (31 lipca 1983 Berlin), były rekord świata
• Sztafeta 4 × 200 metrów – 1:28,15 (9 sierpnia 1980 Jena), były rekord świata i aktualny rekord Europy
• Sztafeta 4 × 400 metrów – 3:15,92 (3 czerwca 1984 Erfurt), były rekord świata

Została odznaczona Złotym, Srebrnym i Brązowym Orderem Zasług dla Ojczyzny